INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2008 r. (data wpływu: 14 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik, prowadząc działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej, w dniu 19 grudnia 1997 r. wraz ze wspólnikiem dokonał zakupu nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem produkcyjno – magazynowym bez podatku VAT. Na przedmiotową nieruchomość nie były dokonywane żadne nakłady inwestycyjne, poza drobnymi remontami i naprawami związanymi ze zwykłym korzystaniem z nieruchomości. W dniu 31 stycznia 2002 r. spółka cywilna została zlikwidowana, a nieruchomość stała się współwłasnością wspólników zlikwidowanej spółki. Obecnie, Wnioskodawca jako były wspólnik spółki cywilnej – już jako osoba prywatna – zamierza dokonać zbycia nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem produkcyjno – magazynowym, gdzie w stosunku do gruntu służy zbywcom prawo użytkowania wieczystego, a w stosunku do budynku prawo własności.

Jednocześnie Zainteresowany podkreśla, iż od lutego 2002 r. nie prowadzi działalności gospodarczej, a źródłem jego dochodów są przychody z tytułu umowy o pracę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionym na tym gruncie budynkiem produkcyjno – magazynowym, będącym towarem używanym, w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, w stosunku do którego nie przysługiwało dokonującemu jego dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a w trakcie użytkowania tego budynku właściciel nie ponosił żadnych nakładów inwestycyjnych, podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie sprzedaży wskazanej powyżej nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem produkcyjno – magazynowym, co do której to nieruchomości zbywcy przysługuje prawo wieczystego użytkowania gruntu i prawo własności budynku – jest zwolnione od podatku od towarów i usług. Podatnik wskazuje, że zasady opodatkowania oraz zwolnienia od tego podatku określają przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy, tj. m. in. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 97, poz. 970 ze zm.). l tak zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w rozumieniu ustawy o VAT są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w niektórych przypadkach odpłatnej dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych, przewidują zwolnienia od podatku VAT, tzw. zwolnienia przedmiotowe. Zwolnieniem takim objęta jest m.in. – zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – dostawa towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Za towary używane, o których mowa wyżej, rozumie się m. in. budynki i budowle lub ich części, jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów minęło co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT). Jednakże o zwolnieniu od podatku VAT dostawy towarów nie decyduje jedynie spełnienie warunków wymienionych w art. 43 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, bowiem zwolnienie to nie znajduje zastosowania do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków (art. 43 ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT),
2. użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych (art. 43 ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT).

Jeżeli zatem właściciel budynku będącego towarem używanym, w rozumieniu ustawy o VAT, nie poczynił w tym budynku nakładów inwestycyjnych, o których mowa wyżej, lub poczynił takie nakłady, ale nie zostały spełnione łącznie warunki wymienione w art. 43 ust. 6 pkt 1 i 2 ustawy, to dostawa tej nieruchomości podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż w rozumieniu przepisów ustawy o VAT towarem nie jest prawo użytkowania wieczystego. Jest to bowiem prawo rzeczowe, którego treść i granice zostały określone w kodeksie cywilnym. Tym samym zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu nie jest dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust 1 ustawy o VAT, ale świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 tej ustawy. Zatem zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz ze związanym z nim budynkiem stanowi opodatkowaną podatkiem od towarów i usług czynność o charakterze mieszanym, tj. przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu które jest świadczeniem usług oraz przeniesienie własności budynku posadowionego na tym gruncie stanowiące dostawę towarów. l tak, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów, jako nie wymienione wśród usług opodatkowanych obniżonymi stawkami podatku VAT podlega 22% stawce tego podatku.

Jednakże Minister Finansów na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 41 ust. 16 oraz art. 82 ust. 3 ustawy o VAT, rozporządzeniem z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, określił przypadki, w których zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów opodatkowane jest obniżoną stawką podatku VAT lub korzysta ze zwolnienia od tego podatku. Zatem zgodnie z § 5 ust. 7 cyt. rozporządzenia, obniżoną do wysokości 7% stawkę podatku stosuje się do zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są opodatkowane stawką 7%. Jeżeli natomiast dostawa budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli korzysta ze zwolnienia lub opodatkowana jest według stawki podatku VAT 0%, to zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów, z którymi związane są te budynki lub budowle, również korzysta ze zwolnienia od podatku VAT (§ 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia ). W sytuacji, o której mowa wyżej podstawę opodatkowania tych czynności należy ustalać z uwzględnieniem art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Zatem, w przypadku dostawy budynku posadowionego na gruncie w użytkowaniu wieczystym, zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu związanego z tym budynkiem będzie opodatkowane łącznie z budynkiem stawką podatku właściwą dla tego budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Odpłatne dostawy towarów lub odpłatne świadczenie usług można opodatkować wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Podatnikami na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat tej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 cyt. ustawy obejmuje:

  - wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wtedy, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy,

  - czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w odniesieniu do tej transakcji podatnik działał w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży nieruchomości, a okoliczności nie wskazują, że czynności te czynione są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą, w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca, jako osoba prywatna nie prowadząca działalności gospodarczej, dokonuje zbycia nieruchomości gruntowej, zabudowanej budynkiem produkcyjno – magazynowym, wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu, będącej pozostałością po zlikwidowanej w 2002 r. spółce cywilnej. Wobec powyższego należy stwierdzić, że jednorazowa czynność zbycia nieruchomości z majątku osobistego, bez zamiaru wykonywania jej w sposób częstotliwy nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ w tej transakcji Zainteresowany nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.