INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2008 r. (data wpływu 20 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwot podatku należnego bez posiadania potwierdzenia odbioru faktur korygujących dotyczących opłat za wieczyste użytkowanie gruntów ustanowionych na podstawie umów zawartych przed 1 maja 2004 r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwot podatku należnego bez posiadania potwierdzenia odbioru faktur korygujących dotyczących opłat za wieczyste użytkowanie gruntów ustanowionych na podstawie umów zawartych przed 1 maja 2004 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca poniósł ciężar opodatkowania opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego gruntów ustanowionego przed dniem 1 maja 2004 r.

Opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego gruntów dokumentowane były fakturami VAT. W związku z Uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2007 r. sygn. akt I FPS 1/06, podjętą w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług opłat rocznych ponoszonych z tytułu użytkowania wieczystego ustanowionego przed dniem 1 maja 2004 r. i w nawiązaniu do postanowienia Urzędu Skarbowego w Głogowie Nr PP 443/1/22/07 z dnia 21 maja 2007 r., Wnioskodawca zamierza odzyskać w całości nadpłacony, czy też nienależnie pobrany podatek VAT.

W tym celu zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), Gmina sporządza obecnie korekty do wystawionych faktur VAT.

Zgodnie z § 16 ust. 4 ww. rozporządzenia posiadanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej jest podstawą do obniżenia kwoty podatku należnego. Obniżenia tego należy dokonać w rozliczeniu za miesiąc, w którym otrzymano to potwierdzenie.

W praktyce, osoby fizyczne w większości odmawiają przyjęcia faktur korygujących, (mimo załączonych pism informacyjnych), co przekreśla starania Gminy w odzyskaniu nadpłaconego podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podstawą opodatkowania jest obrót, który zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów, a także kwot wynikających z wystawionych faktur korygujących.

Ponadto § 16 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia Ministra Finansów wskazuje na konieczność posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez użytkownika wieczystego.

Jednak Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 26 lipca 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 804/2007 stwierdził, że podatnik może dokonać obniżenia podatku VAT w miesiącu wystawienia faktury korygującej i do tego celu nie musi posiadać potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta. Ponadto, zdaniem Sądu przepis § 16 ust. 4 ww. rozporządzenia Ministra Finansów jest niezgodny z Konstytucją w zakresie, w jakim uzależnia prawo do obniżenia obrotu, w przypadku wystawienia faktury korygującej, od posiadania potwierdzenia odbioru tej faktury.

Również Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 11 grudnia 2007 r. Nr U 6/2006 stwierdza, że przepis § 16 ust. 4 cyt. rozporządzenia jest niezgodny z art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług oraz z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i traci moc z dniem 18 grudnia 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy powstanie obowiązku podatkowego zależy od dostarczenia faktury korygującej...
2. Czy Gminie przysługuje prawo do obniżenia obrotu o kwotę wynikającą z faktury korygującej...
3. Czy Gmina może dokonać powyższego obniżenia w miesiącu wystawienia faktury korygującej i czy do tego celu musi posiadać potwierdzenie odbioru faktury korygującej...

Zdaniem Wnioskodawcy, powstanie obowiązku podatkowego nie zależy od dostarczenia faktury korygującej odbiorcy, lecz od daty jej wystawienia.

Gminie przysługuje prawo do obniżenia obrotu o kwotę wynikającą z faktury korygującej w miesiącu jej wystawienia. Do tego celu nie musi posiadać potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez użytkownika wieczystego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Na podstawie art. 106 ust. 8 ww. ustawy Minister Finansów wydał w dniu 25 maja 2005 r. rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), regulujące m. in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur korygujących.

Stosownie do regulacji zwartej w § 16 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. W myśl przepisu § 16 ust. 3 pkt 1 powołanego rozporządzenia przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy.

W myśl postanowień § 16 ust. 4 i § 17 ust. 6 cyt. rozporządzenia sprzedawca jest obowiązany posiadać potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę; nie dotyczy to eksportu towarów, przypadków określonych w § 11 ust. 2 pkt 3, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej stanowi podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc, w którym sprzedawca otrzymał to potwierdzenie, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3 ustawy – w rozliczeniu za kwartał, w którym to potwierdzenie otrzymali, z uwzględnieniem zasad, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy.

Powołany powyżej przepis art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług jasno stanowi, iż kwoty, o które zmniejsza się obrót muszą zostać udokumentowane. Faktura korygująca, bez potwierdzenia jej odbioru, nie spełnia powyższej przesłanki i nie stanowi wystarczającej podstawy do obniżenia podatku należnego – dopiero potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia.

Ustawodawca nie sprecyzował, w jakiej formie nabywca ma dokonać potwierdzenia odbioru faktury. Zatem potwierdzenie może mieć dowolną formę, która pozwoli na jednoznaczne stwierdzenie, iż odbiorca to potwierdzenie otrzymał. Bez wątpienia taki wymóg dowodowy spełnia uzyskanie zwrotnie kopii faktury korygującej z własnoręcznym podpisem odbiorcy. Dopuszczalne jest również potwierdzenie w innej formie, np. poprzez pisemne, odrębne potwierdzenie tego faktu, bądź też zwrotne potwierdzenie odbioru, wskazujące na zawartość przesyłki, czy wreszcie za pomocą każdego innego środka dowodowego, wypełniającego przesłankę art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.).

Reasumując, prawo do obniżenia obrotu, a w efekcie należnego podatku, zależy od potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez jej adresata i przysługuje w okresie rozliczeniowym, w którym Wnioskodawca otrzymał to potwierdzenie. W momencie gdy tego potwierdzenia nie ma, nie jest możliwe obniżenie należnego podatku.

Informuje się ponadto, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu na podstawie § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), upoważniony jest do wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacji indywidualnych). Interpretacje indywidualne dotyczą powszechnie obowiązujących przepisów prawa podatkowego. Zatem tut. Organ upoważniony jest do wydawania interpretacji na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów prawa podatkowego, nie rozstrzyga natomiast o ich zgodności z Konstytucją.

Jedynym organem powołanym do badania zgodności aktów normatywnych z Konstytucją jest Trybunał Konstytucyjny. Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne. Podlegają niezwłocznemu ogłoszeniu w organie publikacyjnym, w którym akt normatywny był ogłoszony, a gdy orzeczenie dotyczy aktu nie ogłoszonego w organie publikacyjnym – w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”. Jeżeli Trybunał postanowi, że utrata mocy obowiązującej aktu normatywnego, albo poszczególnych jego przepisów nastąpić ma po dniu ogłoszenia orzeczenia stwierdzającego niezgodność z Konstytucją, w orzeczeniu określa się termin utraty mocy obowiązującej tego aktu.

Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 11 grudnia 2007 r. sygn. akt U 6/06 ogłoszonym w Dzienniku Ustaw Nr 235, poz. 1735 orzekł, iż § 16 ust. 4 zdanie drugie powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów w zakresie, w jakim uzależnia on prawo do obniżenia kwoty podatku należnego od posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej jest niezgodny z art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług oraz z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Przepis ten, w zakresie wskazanym, traci moc obowiązującą z upływem 12 miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw.

Do tego czasu przepis zawarty w § 16 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. posiada moc obowiązującą, a Wnioskodawca w sytuacji wystawienia faktury korygującej zobowiązany jest posiadać potwierdzenie odbioru tej faktury przez nabywcę. Potwierdzenie to stanowi podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego.

Tutejszy Organ informuje, że powołany przez Wnioskodawcę wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 lipca 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 804/2007 jest rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.