INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2008 r. (data wpływu 21 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w związku z wydatkami poniesionymi na wyburzenie budynku (środka trwałego) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w związku z wydatkami poniesionymi na wyburzenie budynku (środka trwałego).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca był właścicielem budynku, który znajdował się w ewidencji środków trwałych i podlegał amortyzacji na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca podjął decyzję o wyburzeniu budynku i rozpoczęciu budowy nowej inwestycji, tj. placu składowego w miejscu, w którym dotychczas posadowiony był budynek. Wnioskodawca w związku z wyburzeniem budynku poniósł szereg wydatków, w tym m. in. wydatki na wywóz gruzu.

Wyburzenie budynku nie było spowodowane zmianą rodzaju działalności gospodarczej, która jest prowadzona przez Wnioskodawcę w dotychczasowym zakresie, lecz bieżącymi potrzebami Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty związane z wyburzeniem budynku, w tym koszty związane z wywozem gruzu, stanowić będą dla Wnioskodawcy jednorazowo koszt uzyskania przychodu w momencie zakończenia rozbiórki budynku...

Zdaniem Spółki, stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 Ustawy o podatku CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źr6dła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o podatku CIT. Stosownie, zaś do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 6 Ustawy o podatku CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. W konsekwencji zatem wszystkie straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego z innych powodów niż zmiana rodzaju działalności gospodarczej przez podatnika, stanowią koszty uzyskania przychodów.

Z uwagi na fakt, iż wyburzenie budynku nie wiązało się ze zmianą rodzaju prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, stwierdzić należy, że w przedmiotowym stanie faktycznym nie ma zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 6 Ustawy o podatku CIT. Konkludując, koszty wyburzenia zlikwidowanego środka trwałego winny stanowić koszt uzyskania przychodu.

W opinii Wnioskodawcy brak jest podstaw do uznania, że koszty wyburzenia budynku powinny zwiększać wartość początkową nowego środka trwałego, tj. placu składowego powstałego (wytworzonego przez Wnioskodawcę) w miejscu zlikwidowanego budynku. Zgodnie z art. 16g ust. 1. pkt 2 Ustawy o podatku CIT wartość początkową środka trwałego w przypadku jego wytworzenia we własnym zakresie stanowi koszt jego wytworzenia. W myśl zaś art. 16g ust. 4 Ustawy o podatku CIT, kosztem wytworzenia jest „wartość w cenie nabycia i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.” W opinii Wnioskodawcy, w oparciu o wyżej wskazaną definicję wytworzenia nie można uznać, iż koszty wyburzenia budynku pozostają w związku z wytworzeniem nowego środka trwałego, tj. placu składowego. Przepisy Ustawy o podatku CIT nie definiują, kryteriów w oparciu, o które miałoby nastąpić zaliczenie kosztów do nowych środków trwałych. Mając jednak na uwadze treść art. 15 ust. 1 Ustawy o podatku CIT zawierającego definicję kosztów uzyskania przychodów, w opinii Wnioskodawcy możliwość zaliczenia, o którym mowa w art. 16g ust. 4 Ustawy o podatku CIT uzależniona jest od wykazania istnienia związku ekonomicznego pomiędzy danym kosztem, a wytworzonym przez podatnika środkiem trwałym. W przypadku nieistnienia związku ekonomicznego między danym kosztem a wytworzonym środkiem trwałym przez podatnika, należy stwierdzić, iż brak jest podstaw do uznania takiego kosztu za koszt powiększający wartość początkowa wytworzonego przez podatnika środka trwałego.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia, w opinii Wnioskodawcy wykładnia literalna, a także celowościowa przepisów Ustawy o podatku CIT uzasadniają przyjęcie stanowiska, zgodnie z którym koszty wyburzenia budynku nie znajdują się wśród wyłączeń spod ogólnej zasady wyrażonej w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT i w konsekwencji stanowią koszt uzyskania przychodu.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje pismo Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie, sygnatura 1401/PP-I/4210-12/07/KST.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzona działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do ust. 1 pkt 6 tego artykułu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeśli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

W świetle tego przepisu, w przypadku gdy likwidacja środków trwałych została dokonana z tej przyczyny, że dotychczas wykorzystywany środek trwały utracił przydatność z racji zmiany rodzaju działalności, to poniesiona strata nie stanowi kosztu podatkowego.

Oznacza to, że likwidacja środków trwałych spowodowana innymi przyczynami niż zmiana rodzaju działalności może być podstawą zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z rozbiórką czy wyburzeniem tych środków.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nie likwiduje posiadanego budynku w celu zmiany rodzaju działalności lub w celu zlikwidowania działalności, lecz dlatego, aby rozpocząć nową inwestycję tj. plac składowy.

W przedstawionych okolicznościach faktycznych, wyłączenie określone w wyżej w cytowanym przepisie art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajduje zastosowania, bowiem fizyczna likwidacja środka trwałego nie zostanie spowodowana utratą jego przydatności na skutek zmiany rodzaju działalności.

Jeżeli decyzja podatnika o likwidacji budynku jest związana z jego planami inwestycyjnymi wybudowania w tym miejscu innego obiektu, wówczas koszty likwidacji budynku są kosztami bezpośrednio związanymi z budową nowego obiektu. W takim przypadku koszty związane z wyburzeniem budynku m. in. koszty związane z wywozem gruzu będą składową wartości początkowej nowo wytworzonego środka trwałego.

Kosztem wytworzenia – zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się jednak: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączaniem odsetek i prowizji zaliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Pojęcie „inne koszty” jest nieograniczonym katalogiem, do którego zaliczyć można wszelkie koszty związane bezpośrednio lub pośrednio z wytworzeniem nowego środka trwałego, które nie mogą być zaliczone do żadnej konkretnej kategorii kosztów wymienionych w art. 16g ust. 4 ww. ustawy.

Z przytoczonych regulacji wynika, iż na wartość początkową środka trwałego składają się wszystkie koszty poniesione w związku z budową środków trwałych, a zatem mogą to być koszty likwidacji – rozbiórki budynków i budowli, w związku z prowadzoną inwestycją.

W przypadku opisanym we wniosku, należy stwierdzić, że aby Spółka mogła wybudować plac składowy (w miejscu gdzie stoi budynek), budynek stojący na tym terenie musi być wyburzony. Zatem koszt rozbiórki jest kosztem bezpośrednio związanym z budową placu składowego. Tak więc, koszty związane z wyburzeniem budynku m. in. wydatki na wywóz gruzu nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, lecz na podstawie art. 16g ust. 4 zwiększą wartość początkową nowego obiektu i będą podlegały zaliczeniu w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne od nowo wytworzonego środka trwałego, na zasadach określonych w art. 16h – 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.