INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością XX, przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2008 r. (data wpływu 31 marca 2008 r.), uzupełnionym w dniu 16 czerwca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek podpisał Pan J.P. – Prokurent.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy Ordynacji podatkowej, w związku z czym pismem z dnia 12 maja 2008 r., Nr IPPB3/423-482/08-2/MK, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia bez rozpatrzenia.

Wniosek uzupełniono o brakujące informacje w dniu 16 czerwca 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest komplementariuszem spółki komandytowej. Przychody i koszty z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną rozliczane są na zasadach określonych w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka komandytowa zajmuje się przede wszystkim wynajmem nieruchomości komercyjnych. W tym celu spółka wybudowała halę magazynową z zapleczem socjalno-biurowym oraz infrastrukturą towarzyszącą. Wnioskodawca podaje, iż w dniu przyjęcia do użytkowania, budynki, budowle i urządzenia były kompletne i zdatne do użytku, co potwierdzone zostało decyzją o pozwoleniu na użytkowanie oraz wykorzystywane były na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W pierwszych miesiącach użytkowania hali tylko część obiektu była przedmiotem umowy najmu, natomiast pozostała część hali wykorzystywana była w celach marketingowych, odbywały się tam prezentacje obiektu dla potencjalnych najemców oraz spotkania z klientami. Po podpisaniu umowy najmu w hali prowadzone były prace adaptacyjne zgodnie z zapotrzebowaniem najemcy, m.in. montaż urządzeń chłodni.

Spółka zobowiązana była zapewnić najemcy warunki do prawidłowego i bezpiecznego korzystania z przedmiotu najmu, w szczególności możliwość użytkowania dróg dojazdowych, przyłączy i sieci zewnętrznych instalacji. Dlatego też, od przyjętych do używania środków trwałych naliczona została amortyzacja.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, jeżeli tylko część nieruchomości jest przedmiotem najmu, natomiast pozostała część nieruchomości wykorzystywana była w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą...

Zdaniem Wnioskodawcy: zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
   
   

Wnioskodawca podaje, że w przypadku nieruchomości należących do spółki, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu wykorzystywanej na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Cała hala magazynowa wraz z infrastrukturą zewnętrzną obejmującą drogi, sieci zewnętrzne, instalacje przeciwpożarowe i inne obiekty pomocnicze służące prawidłowemu funkcjonowaniu obiektu wykorzystywane były w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Odbywały się tam spotkania z klientami oraz prezentacje obiektu dla potencjalnych najemców, a pozostała część hali była przedmiotem umowy najmu.

A są to niewątpliwie – zdaniem Wnioskodawcy – czynności związane z działalnością gospodarczą oraz prowadzone w celu osiągnięcia przychodu.

Wnioskodawca uważa, że kosztem uzyskania przychodów jest amortyzacja naliczona od wartości początkowej całej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów i które nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1. Z powyższego wynika, że określony wydatek, nie wymieniony w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów podatkowych, może stanowić koszt uzyskania przychodu pod warunkiem, że między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowo-skutkowy, czyli że poniesienie tego wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie przychodu podatnika.

Treść art. 15 ust. 6 ww. ustawy stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
   
   

Reasumując, z treści powyżej powołanych przepisów wynika, że amortyzacja dotyczy zarówno środków trwałych używanych w działalności gospodarczej, jak i wynajmowanych.

Katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, określony w art. 16 ust. 1 oraz treść art. 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie przewiduje wykluczenia z kosztów uzyskania przychodów, odpisów amortyzacyjnych składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, jeżeli część nieruchomości jest przedmiotem najmu, a pozostała część nieruchomości wykorzystywana jest w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, należy uznać, iż Spółka może do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej nieruchomości wykazanej w ewidencji środków trwałych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.