INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 20 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia uiszczanych opłat licencyjnych na rzecz podmiotu powiązanego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia uiszczanych opłat licencyjnych na rzecz podmiotu powiązanego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji (dalej: spółka z o.o.) zawiązaną aktem notarialnym z 29 stycznia 2008 r., która zamierza świadczyć usługi doradztwa podatkowego. Wnioskodawca zamierza korzystać ze znaku towarowego należącego do spółki komandytowej powiązanej z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka komandytowa istnieje od 2007 r. i posiadany przez nią znak słowny i graficzny jest już rozpoznawalny wśród podmiotów korzystających z usług doradztwa podatkowego i finansowego. W maju 2007 r. został zgłoszony w Urzędzie Patentowym i oczekuje na wydanie świadectwa ochronnego. W związku z tym nowopowstała spółka z o.o. będzie posługiwać się tą samą firmą i logo. Takie podejście jest powszechnie spotykane w grupach spółek powiązanych, które korzystają ze wspólnego znaku towarowego.

Umowa licencyjna zostanie zawarta przez strony na czas nieokreślony, przy czym opłaty licencyjne za prawo do używania znaku towarowego będą uiszczane przez okres maksymalnie pięciu lat. Strony doszły do wniosku, że w tym okresie spółka z o. o. dokona istotnego wkładu w rozpoznawalność znaku towarowego z pozytywnym skutkiem dla spółki komandytowej. Ustalony przez strony okres uiszczania opłat pokrywa się dodatkowo z okresem amortyzacji znaków towarowych dla celów podatkowych. Byłoby zatem podejściem nierynkowym pobieranie opłat licencyjnych przez cały czas trwania umowy licencyjnej. Spółka z o.o. będzie obciążana przez spółkę komandytową za korzystanie ze znaku towarowego opłatą licencyjną w wysokości 5% obrotu spółki z o.o. wygenerowanego przy użyciu znaku towarowego, płatną po zakończeniu każdego kwartału na podstawie danych finansowych za dany kwartał.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy uiszczane przez spółkę z o.o. opłaty licencyjne na rzecz podmiotu powiązanego można zaliczyć do kosztów podatkowych spółki z o.o. w momencie ich poniesienia...

Zdaniem Spółki, ponoszone opłaty licencyjne stanowić będą dla spółki z o.o. koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Możliwość korzystania z tego znaku niewątpliwie przyczyni się do generowania przez spółkę z o.o. przychodów od samego początku jej działalności – będzie ona od pierwszych dni rozpoznawalna wśród podmiotów gospodarczych jako podmiot świadczący usługi doradztwa najwyższej jakości. Uiszczanie opłat licencyjnych wiąże się zatem z oczekiwanymi przez spółkę z o.o. przychodami z tytułu doradztwa podatkowego. Jest to znak rozpoznawalny, a zatem posiada realną wartość rynkową i trudno sobie wyobrazić, by spółka komandytowa zezwoliła na nieodpłatne korzystanie z tego znaku podmiotowi niepowiązanemu. Koszt ten powinien być zaliczony do kosztów podatkowych w momencie poniesienia, stanowi bowiem koszt pośrednio związany z przychodami, do którego odnosi się art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W szczególności spółka z o.o. nie będzie miała obowiązku wykazać prawa do korzystania ze znaku towarowego w rejestrze środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jako wartości niematerialnej i prawnej w rozumieniu art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która podlegałaby amortyzacji podatkowej. Zgodnie bowiem z art. 16g ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jeśli wynagrodzenie wynikające z umowy licencyjnej jest uzależnione od wysokości przychodów z praw uzyskanych przez licencjobiorcę, to wynagrodzenia tego nie uwzględnia się przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych. W analizowanym przypadku całość opłaty licencyjnej uzależniona będzie od obrotów Spółki z o.o., a zatem nie istnieje wartość początkowa, która mogłaby być amortyzowana.

Podsumowując - uiszczane kwartalnie przez okres pięciu lat opłaty licencyjne w wys. 5% obrotu spółki z o.o. stanowić będą dla spółki z o.o. koszt uzyskania przychodu dla celów podatku dochodowego od osób prawnych rozpoznawany w momencie poniesienia. Po tym okresie prawo do korzystania ze znaku towarowego przysługiwać będzie obu podmiotom (spółce komandytowej jako właścicielowi i spółce z o.o. jako licencjobiorcy), jednak nie będzie konieczne uiszczanie opłat licencyjnych. Wkład spółki z o.o. w rozwój wartości znaku przełoży się bowiem również na przychody generowane przez spółkę komandytową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 120 ustawy z dnia 30 czerwca 2000r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003r., Nr 119, poz. 1117 ze zm.) znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa, w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy o pdop. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu.

Ustawa przewiduje dwie kategorie kosztów, a mianowicie:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.
  
  

Do pierwszej kategorii kosztów należy zaliczyć koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie konkretnego przychodu, druga zaś kategoria obejmuje wszelkie inne koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

W nawiązaniu do powyższego należy uznać, iż koszty ponoszone w związku z korzystaniem ze znaku towarowego należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami.

Koszty te, na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy o pdop). Ujęcie w księgach rachunkowych (zaksięgowanie) kosztu na określony dzień decyduje o dacie i sposobie rozliczenia wydatku jako kosztu podatkowego.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny oraz przywołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż ponoszone przez Podatnika opłaty licencyjne za użytkowanie znaku towarowego, mogą być zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia z zastrzeżeniem art. 11 ustawy o pdop.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.