Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-278/12-5/WS
z 14 czerwca 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2012 r. (data wpływu 14 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem (data wpływu 23 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia z długu jest:

• nieprawidłowe - w odniesieniu do pytań nr 1 i 3,
• prawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 4.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia z długu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 18 maja 2012 r. nr ILPB2/415-278/12-2/WS, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 18 maja 2012 r., skutecznie doręczono dnia 21 maja 2012 r., zaś w dniu 23 maja 2012 r. (data nadania 22 maja 2012 r.), do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W roku 2011, po prawie trzyletnich staraniach Wnioskodawcy anulowano dług w kwocie 41 805 zł. Anulowanie tego długu miało na celu poprawę sytuacji finansowej Zainteresowanego. Zanim dług anulowano, przez 6 lat Wnioskodawca sprawdzany był, czy jest rzetelnym płatnikiem czynszu. Dochody Zainteresowanego to emerytura (686,35 na rękę, za kilka miesięcy będzie wyższa o 286,88, tj. kwotę jaką zabiera komornik za obsługę ww. długu).

W tym roku Wnioskodawca rozliczył się z podatku, po czym dostał PIT-8C, że ww. kwotę 41 805 zł musi potraktować jako przychód. Jednocześnie Zainteresowany wskazał, że ww. dług umorzono trzem osobom, tj. Wnioskodawcy, Jego byłej żonie i córce dla których Wnioskodawca był kuratorem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca musi płacić podatek?
2. Jakie Wnioskodawca może podjąć kroki prawne, aby takiego podatku nie płacić?
3. Czy Wnioskodawca musi robić korektę do zeznania PIT-37?
4. Czy słusznym jest, że PIT-8C został wystawiony tylko na Wnioskodawcę?
   
   

Tut. Organ informuje, iż przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest odpowiedź na pytania nr 1, 3 i 4. Natomiast w zakresie pytania nr 2, w dniu 14 czerwca 2012 r. wydane zostało postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania nr ILPB2/415-278/12-4/WS.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytań nr 1, 3 i 4, nie powinien On płacić tego podatku, bo celem anulowania długu było poprawienie Jego sytuacji finansowej, aby był normalnym, wypłacalnym obywatelem. Wnioskodawca uważa, że niesłusznie obciążono Go podatkiem, gdy dług umorzono trzem osobom, dla których był sądownie ustanowionym kuratorem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe - w odniesieniu do pytań nr 1 i 3,
• prawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 4.
  
  

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłami przychodów są, poza wymienionymi w pkt 1-8 „inne źródła”.

Natomiast w myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Powyższa definicja przychodów ma charakter ogólny i znajduje zastosowanie, o ile w przepisach szczególnych ustawodawca nie uregulował tej kwestii odmiennie. Użycie sformułowania „w szczególności” wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i do tej kategorii można zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w roku 2011, po prawie trzyletnich staraniach Wnioskodawcy anulowano dług w kwocie 41 805 zł.

Przepis art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) stanowi, że zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. W efekcie zwolnienia dłużnika z całości lub części długu następuje u niego trwały przyrost majątku. Umorzenie zobowiązania oznacza zmniejszenie lub zlikwidowanie zobowiązania pieniężnego, skutkiem czego jest wystąpienie po stronie dłużnika określonej korzyści.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy uznać, że korzyści jakie osiągnął Wnioskodawca (dłużnik) z tytułu zwolnienia z długu (umorzenia długu) stanowią dla niego realne przysporzenie majątkowe podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić bowiem należy, że w efekcie zwolnienia dłużnika z całości lub części długu następuje u niego trwały przyrost majątku. Umorzenie zobowiązania oznacza zmniejszenie lub zlikwidowanie zobowiązania pieniężnego, skutkiem czego jest wystąpienie po stronie dłużnika określonej korzyści.

Umorzenie przez wierzyciela zobowiązania Wnioskodawcy jest co do zasady tożsame ze spełnieniem na jego rzecz nieodpłatnego świadczenia. Prowadzi ono bowiem do przysporzenia w majątku Zainteresowanego, który zostaje w ten sposób zwolniony z długu. Należy bowiem zauważyć, iż w wyniku umorzenia długu Wnioskodawca odnosi rzeczywistą korzyść, nie wydatkując środków, które byłby zobowiązany wydatkować spłacając ten dług.

W złożonym wniosku Zainteresowany wskazał, iż ww. dług umorzono trzem osobom, tj. Wnioskodawcy, Jego byłej żonie i córce, dla których Wnioskodawca był kuratorem. Zatem wartość umorzenia w odpowiedniej wysokości przypadającej proporcjonalnie na Wnioskodawcę stanowi dla niego przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W związku z powyższym, jeśli Wnioskodawca nie uwzględnił ww. przychodu w zeznaniu rocznym składanym za rok podatkowy w którym nastąpiło umorzenie, zobowiązany jest złożyć korektę zeznania, razem z pismem uzasadniającym przyczyny korekty.

Zgodnie bowiem z treścią art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty – art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej.

Reasumując, kierując się przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy uznać, iż korzyści jakie osiągnął Wnioskodawca z tytułu zwolnienia z długu w części przypadającej na Wnioskodawcę, stanowią nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co skutkuje uzyskaniem przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. W związku z tym, iż w przedmiotowej sprawie dług został umorzony kilku dłużnikom, płatnik obowiązany był do ustalenia proporcjonalnej wartości umorzenia dla Zainteresowanego i wystawienia PIT-8C w stosunku do Wnioskodawcy w odpowiedniej proporcji.

Jeśli Wnioskodawca nie uwzględnił ww. przychodu w zeznaniu rocznym składanym za rok podatkowy w którym nastąpiło umorzenie, zobowiązany jest złożyć korektę zeznania, razem z pismem uzasadniającym przyczyny korekty.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy dodać, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.