Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-582/12/MCZ
z 3 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 06 czerwca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 28 sierpnia 2012 r. i w dniu 12 września 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika wynikających z czasowego oddelegowania pracowników do pracy w Belgii - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 czerwca 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika wynikających z czasowego oddelegowania pracowników do pracy w Belgii.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 10 sierpnia 2012 r. i z dnia 03 września 2012 r. znak: IBPB II/1/415-582/12/MCZ wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono w dniu 28 sierpnia 2012 r. i w dniu 12 września 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Biuro Regionalne) jest samorządową jednostką budżetową, powołaną na mocy Uchwały Sejmiku Województwa X z dnia 20 maja 2002 r. Szczegółowe zasady funkcjonowania Wnioskodawcy (Biura) w Brukseli reguluje statut jednostki nadany przez Sejmik Województwa X, ustawa o samorządzie województwa z dnia 5 czerwca 1998 r. oraz ustawa o finansach publicznych z dnia 27 sierpnia 2009 r. Statutowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest reprezentowanie Województwa X wobec instytucji Unii Europejskiej. Siedziba Biura znajduje się w Brukseli w Królestwie Belgii; dla celów podatkowych Biuro funkcjonuje jako jednostka budżetowa Województwa X przy Urzędzie Marszałkowskim Województwa X. Biuro otrzymało 10 września 2002 r. decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w sprawie nadania numeru identyfikacji podatkowej.

Obecnie Wnioskodawca zatrudnia w Brukseli 7 osób w oparciu o umowę o pracę. Miejscem pracy wskazanym w umowie o pracę dla czworga pracowników jest Bruksela w Królestwie Belgii (nie wystawia się delegacji związanej z wykonywaniem pracy w Brukseli). Troje pracowników, delegowanych do pracy za granicą, posiada umowy o pracę na czas nieokreślony, a ich pobyt w Królestwie Belgii jest dłuższy niż 163 dni. Jeden pracownik posiada umowę o pracę na czas określony od dnia 01 sierpnia 2011 r. do dnia 31 stycznia 2013 r., a jego pobyt w 2011 r. był krótszy niż 163 dni. Wynagrodzenie określone w umowie o pracę ww. pracowników wyrażone jest w euro. Z tytułu wykonywanej pracy pracownicy otrzymują wynagrodzenie (brutto) miesięczne w euro. Od wynagrodzenia (przychodu) naliczane są składki ZUS i naliczany jest podatek od osób fizycznych - pracodawca nie pomniejsza przychodu pracownika o równowartość diet za każdy dzień pobytu za granicą. Podatek dochodowy od osób fizycznych pobierany z wynagrodzenia pracowników pracujących za granicą przekazywany jest do właściwego Urzędu Skarbowego w Polsce po przeliczeniu z euro na PLN według kursu bankowego. Pracownicy posiadają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz na obszarze Królestwa Belgii. Pracownicy otrzymują druk A-l z ZUS.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy dozwolone jest aby pracodawca stosował wobec pracowników samorządowych - pobierających wynagrodzenie wypłacane przez polski organ samorządu terytorialnego - delegowanych do pracy za granicą zwolnienie od podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Od kiedy pracodawca jest upoważniony stosować ww. zwolnienie?
3. Czy należy dokonać korekt list płac wstecz czy też poszczególni pracownicy, na podstawie otrzymanego zaświadczenia z zakładu pracy wskazującego: wysokość naliczonego wynagrodzenia oraz liczbę dni pracy za granicą, samodzielnie mogą skorygować wykazany dochód o równowartość 30% diet w złożonym zeznaniu rocznym?
   
   

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, państwem, będącym rezydencją podatkową oraz ośrodkiem interesów życiowych ww. pracowników jest Rzeczpospolita Polska. Ze względu na statutowy charakter działalności Wnioskodawcy (pracodawcy), zostali oddelegowani do pracy za granicą na czas trwania umowy. Do pracowników delegowanych do pracy w Brukseli ma zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie bowiem z przepisami wolna od podatku jest część przychodów osób mieszkających w Polsce, a przebywających czasowo za granicą i uzyskujących tam dochody ze stosunku pracy, za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej 30% diety (określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju). Podstawa do naliczenia podatku od osób fizycznych stanowi przychód pracownika pomniejszony o równowartość 30% diet (tj. 30% z 45 euro = 13,50 euro) za każdy dzień (również za sobotę i niedzielę) pobytu za granicą z wyłączeniem dni jeśli w danym miesiącu pracownik przebywa na zwolnieniu lekarskim, delegacji lub korzystał z urlopu.

Ad 2.

W ocenie Wnioskodawcy pracodawca upoważniony jest stosować zwolnienie od momentu zatrudnienia osoby za granicą zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. W tut. zakładzie pracy osoby zatrudnione za granicą nie miały pomniejszonych dochodów o kwotę odpowiadająca 30% diety określonej w odrębnych przepisach za każdy dzień pobytu za granicą.

Ad 3.

Wnioskodawca uważa, że zgodnie z art. 31 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych zakład pracy jest obowiązany jako płatnik obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku pracy. Na podstawie art. 32 ust. 1, 1a i 2, w związku z art. 3 ww. ustawy, zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej zarówno na terytorium Polski jak i poza terytorium Polski. Podstawę ustalenia wysokości należnej zaliczki stanowi dochód, rozumiany jako przychód ze stosunku pracy, z wyłączeniem przychodów zwolnionych przedmiotowo z opodatkowania na gruncie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w przypadku Biura Regionalnego Województwa X w Brukseli z siedzibą w Polsce - diety) oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 tej ustawy oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2 lit. a) ww. ustawy.

Do zmniejszenia podstawy obliczenia i poboru zaliczki o składki na ubezpieczenie społeczne wystarczający jest fakt ich potrącenia przez płatnika składek. Na zakładzie pracy jako płatniku ciąży obowiązek sporządzenia i przesłania w ustawowym terminie informacji PIT-11 zgodnie
z art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W deklaracjach PIT-11 nie pomniejszono dochodów o kwotę odpowiadającą 30 % diet określonych w odrębnych przepisach za każdy dzień pobytu w Belgii.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy pomniejszyć dochód uzyskany w Belgii o kwotę odpowiadającą 30 % diet określonej w odrębnych przepisach za każdy dzień pobytu za granicą (o którym mówi art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych). Należy również sporządzić korektę deklaracji PIT-11 za lata, które wymagają korekty w zakresie wysokości przychodu pracownika, składek na ubezpieczenie społeczne i składek na ubezpieczenie zdrowotne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.- obowiązujący od 31 marca 2010 r. oraz t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm. - obowiązujący od 03 kwietnia 2012 r.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a tej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepis art. 4a wymienionej ustawy stanowi przy tym, iż przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zatrudnił w Polsce osoby do pracy na terytorium Belgii. W przedmiotowej sprawie mają więc zastosowanie przepisy Konwencji polsko-belgijskiej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 20 sierpnia 2001 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139) w rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa, podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, wszystkie jego jednostki terytorialne lub organy lokalne. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Z powyższego wynika, iż definicja „miejsca zamieszkania” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego (art. 4 ust. 2 ww. Konwencji polsko-belgijskiej).

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przy czym, w myśl art. 32 ust. 2 w związku z ust. 1 i 1a ww. ustawy zaliczkę pobiera się od dochodu rozumianego jako uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a (…).

Zaliczkę, o której mowa wyżej zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy ze środków podatnika – art. 32 ust. 3b ww. ustawy.

W myśl art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić
w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Stosownie natomiast do treści art. 39 ust. 1 powyższej ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy wolna od podatku dochodowego jest część przychodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku służbowym, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczym stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej 30% diety, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 15.

W myśl art. 21 ust. 15 powołanej ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 20, nie ma zastosowania do wynagrodzenia:

1. pracownika odbywającego podróż służbową poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej;
2. pracownika w związku z jego pobytem poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej w celu udziału w konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa albo państw sojuszniczych, misji pokojowej, akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom, a także w związku z pełnieniem funkcji obserwatora w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych, o ile otrzymuje świadczenia zwolnione od podatku na podstawie ust. 1 pkt 83 lub 83a;
3. uzyskiwanego przez członka służby zagranicznej.
   
   

Z brzmienia powyższych przepisów wynika, że z wyżej powołanego zwolnienia podatkowego może skorzystać podatnik, który m.in.:

• posiada w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy (w rozumieniu art. 3 ust. 1 cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych),
• uzyskuje w danym roku podatkowym dochody ze źródeł przychodu wymienionych ściśle w art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy,
• czasowo przebywa za granicą,
• pobyt ten nie jest związany z odbywaniem podróży służbowej.
  
  

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca (Biuro Regionalne) jest samorządową jednostką budżetową, powołaną na mocy Uchwały Sejmiku Województwa w celu reprezentowanie Województwa X wobec instytucji Unii Europejskiej. Biuro znajduje się w Brukseli. Dla celów podatkowych Biuro funkcjonuje jako jednostka budżetowa Województwa X przy Urzędzie Marszałkowskim Województwa X.

Obecnie Wnioskodawca zatrudnia w Brukseli 7 osób w oparciu o umowę o pracę. Miejscem pracy wskazanym w umowie o pracę dla czworga pracowników jest Bruksela (nie wystawia się delegacji związanej z wykonywaniem pracy w Brukseli). Troje pracowników, delegowanych do pracy za granicą, posiada umowy o pracę na czas nieokreślony, a ich pobyt w Królestwie Belgii jest dłuższy niż 163 dni. Jeden pracownik posiada umowę o pracę na czas określony od 01 sierpnia 2011 r. do dnia 31 stycznia 2013 r., a jego pobyt w 2011 r. był krótszy niż 163 dni. Z tytułu wykonywanej pracy pracownicy otrzymują wynagrodzenie (brutto) miesięczne w euro. Od wynagrodzenia (przychodu) naliczane są składki ZUS i naliczany jest podatek od osób fizycznych - pracodawca nie pomniejsza przychodu pracownika o równowartość diet za każdy dzień pobytu za granicą. Podatek dochodowy od osób fizycznych pobierany z wynagrodzenia pracowników pracujących za granicą przekazywany jest do właściwego Urzędu Skarbowego w Polsce. Pracownicy posiadają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz na obszarze Królestwa Belgii.

Wobec powyższego, skoro - jak wskazał we wniosku Wnioskodawca – państwem rezydencji podatkowej oraz ośrodkiem interesów życiowych pracowników oddelegowanych do Brukseli jest Rzeczpospolita Polska, w związku z czym mają oni w Polce nieograniczony obowiązek podatkowy i pracownicy ci uzyskują w danym roku podatkowym przychody ze stosunku pracy czasowo przebywając za granicą, to ww. pracownicy mogą skorzystać ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 20 cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i płatnik może powyższe zwolnienie uwzględnić przy obliczaniu podstawy opodatkowania ich przychodów.

W odniesieniu do stanowiska Wnioskodawcy, zajętego w sprawie określenia momentu, od którego płatnik może zastosować zwolnienie podatkowe określone w art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy wyjaśnić, że co do zasady, pracodawca jako płatnik jest upoważniony stosować zwolnienie podatkowe przewidziane w tym przepisie od momentu, w którym zatrudniony pracownik spełnia wyżej wskazane warunki do jego zastosowania. Jeżeli zatem od początku oddelegowania do pracy za granicą, pracownicy spełniali warunki do zastosowania zwolnienia, to zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa zwolnienie to przysługuje od pierwszego dnia pobytu w Brukseli.

W przedmiotowej sprawie, pracodawca od momentu zatrudnienia ww. osób, obliczając i pobierając zaliczki na podatek dochodowy od przychodów tych pracowników nie pomniejszał ich o kwotę odpowiadającą 30% diety określonej w odrębnych przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu

w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju. Również informacja o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 nie uwzględnia przysługującego pracownikom ww. zwolnienia przedmiotowego.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż skoro, jak stwierdzono powyżej ww. pracownicy, przebywający czasowo w Brukseli (w związku z oddelegowaniem), mogą skorzystać ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 20 cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i płatnik powyższego zwolnienia nie uwzględnił przy obliczaniu podstawy opodatkowania, to nieprawidłowość ta powinna zostać skorygowana.

Mając na uwadze powołany wyżej przepis art. 31 i następne ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, trzeba zaznaczyć, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania urzędowi skarbowemu oraz podatnikowi w ustawowym terminie deklaracji (informacji) według ustalonego wzoru. Ustawodawca przewidział również możliwość dokonania korekty deklaracji (informacji).

Zagadnienia związane z korektą deklaracji (informacji) regulują przepisy ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m. in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych.

Korekta deklaracji-informacji ma na celu umożliwienie podatnikom, płatnikom i inkasentom poprawienia błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Np. błędnie mogła zostać określona wysokość przychodu bądź dochodu, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Dlatego też powołane powyżej przepisy znajdują zastosowanie m.in. do korekty informacji PIT-11.

Mając zatem na względzie powyższe stwierdzić należy, iż składane przez pracodawcę (Wnioskodawcę) informacje PIT-11 dotyczące pobranych i odprowadzonych zaliczek na podatek dochodowy odzwierciedlały stan faktyczny jaki zaistniał w okresie, za który informacje były składane – tj. wykazywany w nich był podatek, który pracodawca pobrał z dochodu podatnika (pracownika). Tym samym brak jest podstaw do dokonania w ww. zakresie, tj. w zakresie kwoty pobranej zaliczki, korekty informacji PIT-11 sporządzonych przez płatnika. Treść zawarta w tych informacjach w ww. zakresie zgodna jest bowiem ze stanem faktycznym.

Korekta winna być jednak sporządzona w zakresie wykazania przychodu i dochodu do opodatkowania oraz składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony z opodatkowania.

Zgodnie bowiem z treścią pkt 4 objaśnień do informacji o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 w kwocie przychodów, w części E, nie uwzględnia się przychodów wolnych od podatku na podstawie przepisów ustawy (ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz przychodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku (…). Z treści pkt 6 tychże objaśnień wynika natomiast, iż w poz. 75-78 nie wykazuje się składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ww. ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku (…). Zaznaczyć bowiem należy, iż zarówno z treści art. 26 ust. 1 pkt 2, jak i art. 27b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że składek (zarówno na ubezpieczenie społeczne jaki i zdrowotne), których podstawę wymiaru stanowi m.in. dochód (przychód) zwolniony z opodatkowania na podstawie ustawy (tutaj będzie to dochód, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 20 cyt. ustawy) – nie odlicza się – odpowiednio – od podstawy opodatkowania i od podatku dochodowego.

Wobec powyższego, Wnioskodawca jako płatnik jest zobowiązany do sporządzania korekty deklaracji PIT-11 w zakresie wykazania prawidłowej kwoty przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu oraz prawidłowej kwoty składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, z uwzględnieniem ww. objaśnień.

Wskazać jednakże należy, iż możliwość złożenia korekty informacji PIT-11 należy wiązać z instytucją przedawnienia zobowiązań podatkowych (art. 68-71 Ordynacji podatkowej), a także wygaśnięciem prawa do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty (art. 79-80 Ordynacji podatkowej).

Zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Zatem w świetle powołanych wyżej przepisów okres przedawnienia wynosi – co do zasady – pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku bądź termin zwrotu nadpłaty.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.