Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-320/12-4/AK
z 25 czerwca 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2011 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 19 marca 2012 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 22 marca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 31 maja 2012 r. (data wpływu 4 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu podatku. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 31 maja 2012 r. o pełnomocnictwo, doprecyzowanie opisu sprawy oraz wskazanie zakresu wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) była utworzona aktem notarialnym z dnia 16 listopada 2009 r.

Siedziba Spółki mieści się X. Spółka jest aktywnym płatnikiem podatku VAT.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki, zgodnie z aktem założycielskim, jest kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

Do chwili obecnej Spółka nie wykonała żadnych czynności ani opodatkowanych, ani nieopodatkowanych. Dnia 21 października 2011 roku Spółka zawarła umowę przedwstępną (w formie aktu notarialnego) na zakup od Spółki X nieruchomości składającej się z prawa użytkowania dwóch działek o pow. 2361 m oraz prawa własności posadowionego na nich budynku, będącego wówczas w trakcie przebudowy.

Przebudowa, będąca wówczas w fazie końcowej, polegała m.in. na zmianie przeznaczenia budynku z przemysłowego (zakład krawiecki) na mieszkalny, składający się z 15 oddzielnych mieszkań.

Zgodnie z umową przedwstępną Spółka wpłaciła Zbywcy określone w umowie zadatki na poczet umowy ostatecznej.

Zadatki te zostały przez Zbywcę opodatkowane podatkiem VAT w wys. 8% i udokumentowane fakturami zaliczkowymi. Wobec braku sprzedaży i możliwości bezpośredniego odliczenia podatku zawartego na ww. fakturach Zainteresowany złożył wniosek o zwrot podatku ze względu na to, że uznał iż jest on związany z przyszłymi czynnościami opodatkowanymi (sprzedaż całego obiektu lub poszczególnych mieszkań osobno).

Dnia 14 lutego 2012 r. Spółka zawarła ostateczną umowę nabycia nieruchomości wyszczególnionych powyżej. Dotychczas wszystkie wydatki Spółki były finansowane ze źródeł własnych. W tym celu kapitał zwiększany był drogą dopłat wspólników.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka poinformowała, że w przedmiotowej sprawie nie toczyło się i nie toczy się aktualnie jakiekolwiek postępowanie podatkowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka postąpiła właściwie składając wniosek o zwrot podatku naliczonego zawartego na fakturach zaliczkowych, a także na fakturze końcowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest zdania, że postąpiła właściwie. Inne podejście mogłoby spowodować sytuację, w której neutralność podatku VAT nie jest możliwa do utrzymania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego – na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

W myśl art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11).

Stosownie do art. 86 ust. 19 ustawy jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie wykonywał czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz nie wykonywał czynności poza terytorium kraju kwotę podatku naliczonego może przenieść do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.

Jak stanowi art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następny okres lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Ww. przepis wprowadza zatem dwie równorzędne zasady postępowania z powstałą nadwyżką podatku. Możliwe jest bowiem albo otrzymanie jej zwrotu na rachunek bankowy, albo przeniesienie jej na następne okresy rozliczeniowe. Wybór sposobu postępowania pozostawiony został podatnikowi. Cyt. wyżej art. 87 ust. 1 ustawy nie zabrania również rozbicia kwoty nadwyżki na dwie części, z których jedna podlegać będzie zwrotowi z urzędu skarbowego, zaś druga przeniesiona zostanie na kolejny okres rozliczeniowy. Powyższe oznacza, że uprawniony jest zarówno pierwszy sposób postępowania (wystąpienie o zwrot), drugi sposób postępowania (przeniesienie na następny okres), jak i oba te sposoby jednocześnie.

W myśl art. 87 ust. 2 ustawy, zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Na podstawie art. 87 ust. 5a ustawy, w przypadku gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje, na jego umotywowany wniosek złożony wraz z deklaracją podatkową, zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na pisemny wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a i ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest aktywnym płatnikiem podatku VAT. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki, zgodnie z aktem założycielskim, jest kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

Do chwili obecnej Spółka nie wykonała żadnych czynności ani opodatkowanych, ani nieopodatkowanych. Dnia 21 października 2011 roku Spółka zawarła umowę przedwstępną (w formie aktu notarialnego) na zakup od Spółki X nieruchomości składającej się z prawa użytkowania dwóch działek o pow. 2.361 m oraz prawa własności posadowionego na nich budynku, będącego wówczas w trakcie przebudowy.

Przebudowa, będąca wówczas w fazie końcowej, polegała m.in. na zmianie przeznaczenia budynku z przemysłowego (zakład krawiecki) na mieszkalny, składający się z 15 oddzielnych mieszkań. Zgodnie z umową przedwstępną Spółka wpłaciła Zbywcy określone w umowie zadatki na poczet umowy ostatecznej. Zadatki te zostały przez Zbywcę opodatkowane podatkiem VAT w wys. 8% i udokumentowane fakturami zaliczkowymi. Wobec braku sprzedaży i możliwości bezpośredniego odliczenia podatku zawartego na ww. fakturach Zainteresowany złożył wniosek o zwrot podatku ze względu na to, że uznał iż jest on związany z przyszłymi czynnościami opodatkowanymi (sprzedaż całego obiektu lub poszczególnych mieszkań osobno).

Dnia 14 lutego 2012 r. Spółka zawarła ostateczną umowę nabycia nieruchomości wyszczególnionych powyżej. Dotychczas wszystkie wydatki Spółki były finansowane ze źródeł własnych. W tym celu kapitał zwiększany był drogą dopłat wspólników.

Zauważyć należy, iż przepis art. 86 ust. 19 oraz art. 87 ust. 5a ustawy pozwala podatnikom którzy w danym okresie w ogóle nie dokonywali żadnych czynności ani w kraju, ani za granicą na uzyskanie zwrotu bezpośredniego podatku naliczonego. Zwrot następuje na umotywowany wniosek podatnika złożony wraz z deklaracją podatkową.

Wystarczającą (i w zasadzie jedyną) przesłanką jest sam fakt wystąpienia u podatnika, który nie dokonywał w danym okresie żadnych czynności dających prawo do odliczenia, kwoty podatku naliczonego, której to kwoty nie przeniósł na następny okres rozliczeniowy.

Zasadą jest, że zwrot przysługuje w tym przypadku w terminie 180 dni. Podatnik może jednak złożyć wniosek o zwrot podatku w terminie 60 dni. Wraz z wnioskiem powinno zostać złożone w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe, w kwocie odpowiadającej podatkowi naliczonemu.

Z odesłań zawartych w ust. 5a wynika, że w przypadku podatników, o których mowa w tym przepisie, organ podatkowy może wydłużyć termin zwrotu podatku, w przypadku gdy zasadność zwrotu jest weryfikowana przez organ podatkowy bądź organ kontroli skarbowej w jakiejkolwiek formie (czynności sprawdzających, postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego w kontroli skarbowej).

Zauważyć należy, iż przepis art. 87 ust. 5a ustawy stanowi, że zwrot dotyczy podatku naliczonego podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium. W świetle orzecznictwa TSUE także tego rodzaju czynności jak działalność przygotowawcza, a nawet same zakupy inwestycyjne są traktowane jako prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu podatku od towarów i usług.

Reasumując, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz treść powołanych przepisów, w przypadku gdy Wnioskodawca nie dokona w danym okresie rozliczeniowym żadnych czynności dających prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego i kwoty tego podatku nie przeniesie na następny okres rozliczeniowy, na podstawie art. 87 ust. 5a ustawy, jest uprawniony do złożenia umotywowanego wniosku wraz z deklaracją podatkową o zwrot w terminie 180 dni kwoty podatku naliczonego. Jednakże na pisemny wniosek Wnioskodawcy urząd skarbowy dokona zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 60 dni, jeżeli podatnik w urzędzie skarbowym złoży zabezpieczenie majątkowe.

Zatem, Spółka była uprawniona do złożenia wniosku o zwrot podatku naliczonego zawartego na fakturach zaliczkowych a także na fakturze końcowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14c ust. 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

W kwestii dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu odliczenia podatku naliczonego – w dniu 25 czerwca 2012 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie Nr ILPP2/443 -320/12-5/AK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.