INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 30 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego przez wnioskodawczynię – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego przez wnioskodawczynię.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni wraz z mężem zajmuje lokal mieszkalny znajdujący się w budynku należącym do Spółdzielni Mieszkaniowej. Wobec problemów finansowych wnioskodawczyni i jej męża i nieopłacania czynszu do Spółdzielni przez okres kilku lat zadłużenie wobec Spółdzielni urosło do 2008 r. do kwoty 40.000 zł. W tej sytuacji wnioskodawczyni wraz z mężem zwróciła się do Pani K. o pokrycie zadłużenia wobec Spółdzielni oraz wyłożenie dodatkowo 60.000 zł na remont ww. lokalu mieszkalnego. Pani K. przekazała wnioskodawczyni łącznie 100.000 zł, w zamian za co została upoważniona aktem notarialnym z dnia 19 września 2008 r. do sprzedaży lokalu dowolnej osobie, w tym samej sobie, za dowolną ustaloną przez siebie cenę. Aktem notarialnym z dnia 19 września 2008 r. wnioskodawczyni wraz z mężem upoważniła również Panią K. do przeprowadzenia wyodrębnienia własności lokalu i przeniesienia jego własności ze Spółdzielni Mieszkaniowej na rzecz wnioskodawczyni i jej męża. Do ustanowienia odrębnej własności przedmiotowego lokalu i przeniesienia własności na rzecz wnioskodawczyni i jej męża doszło aktem notarialnym z dnia 21 lipca 2009 r.

W chwili obecnej planowana jest transakcja sprzedaży przedmiotowego lokalu - nieruchomości lokalowej przez wnioskodawczynię i jej męża na rzecz Pani K. za kwotę 100.000 zł, przy czym na poczet ceny sprzedaży zaliczona zostanie kwota 100.000 zł przekazana przez Panią K. wnioskodawczyni i jej mężowi w 2008 r. Faktycznie więc w momencie sprzedaży nie dojdzie do żadnego fizycznego przekazania środków finansowych, a wnioskodawczyni i jej mąż nie odniosą fizycznie żadnej korzyści. Wnioskodawczyni i jej mężowi zależy bowiem na tym, aby pozbyć się lokalu i ciągnącej się za nim historii zadłużenia. Faktycznie wnioskodawczyni wraz z mężem nie chcą już dalej zajmować tego lokalu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wnioskodawczyni i jej mąż będą musieli zapłacić podatek w związku ze zbyciem w planowej formie i cenie nieruchomości lokalowej...
2. Jeżeli tak, to co będzie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości... Czy będzie to wartość 100.000 zł... Czy będzie to wartość 60.000 zł (a więc po odliczeniu należności wobec spółdzielni)... Czy będzie to wartość 0 zł (a więc faktyczna korzyść wnioskodawczyni i jej męża w trakcie zawierania transakcji sprzedaży).. Czy też przychód będzie wyliczany od wartości rynkowej lokalu...
   
   

Zdaniem wnioskodawczyni, zasadniczo należałoby przyjąć, że ona i jej mąż nie powinni płacić podatku w związku z przeniesieniem własności na rzecz Pani K. Faktycznie bowiem w momencie sprzedaży żadnej korzyści majątkowej nie osiągną. Cena sprzedaży będzie bowiem odzwierciedleniem tego, co i tak już Pani K. „włożyła” w lokal, tj. spłacenie należności wobec Spółdzielni oraz koszt remontu lokalu.

Jeżeli jednak nawet przyjąć, że podatek będzie należny, to w ocenie wnioskodawczyni zasadne będzie wyliczenie wartości przychodu poprzez odniesienie się do kwoty 60.000 zł, a więc ceny sprzedaży pomniejszonej o kwotę 40.000 zł, która została przeznaczona na spłatę należności czynszowych wobec Spółdzielni Mieszkaniowej. Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych możliwe jest kwestionowanie umownej wartości sprzedaży nieruchomości i odnoszenie się do wartości rynkowej, jeżeli od wartości rynkowej odstąpiono „bez uzasadnionej przyczyny”. W ocenie wnioskodawczyni, taka uzasadniona przyczyna w niniejszej sprawie zaistnieje i jest związana z chęcią zakończenia przez wnioskodawczynię i jej męża wszelkich spraw związanych z przedmiotowym lokalem mieszkalnym. Wnioskodawczyni i jej mąż umówili się z Panią K. w ten sposób, że w zamian za pomoc finansową, będzie ona mogła w ich imieniu doprowadzić do ustanowienia odrębnej własności przedmiotowego lokalu, a następnie jego sprzedaży dowolnej osobie po dowolnie ustalonej przez siebie cenie. Nie ma żadnych podstaw, aby od tych ustaleń odstępować także w przypadku kwestii podatkowych. Tym bardziej, że wyliczenie należności podatkowych w oparciu o cenę rynkową lokalu wiązałoby się z pokrzywdzeniem zbywców, którzy musieliby zapłacić podatek, mimo iż faktycznie środków pieniężnych przy sprzedaży nie uzyskają.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Na wstępie zauważyć należy, iż przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie dotyczące skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego przez wnioskodawczynię. Natomiast w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego przez męża wnioskodawczyni wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż w dniu 21 lipca 2009 r. miało miejsce ustanowienie odrębnej własności lokalu i przeniesienie własności na rzecz wnioskodawczyni i jej męża.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż skoro nabycie przedmiotowego lokalu nastąpiło w 2009 r., to sprzedaż tego lokalu przed dniem 01 stycznia 2015 r. stanowiła będzie dla wnioskodawczyni źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dokonując oceny skutków podatkowych sprzedaży przedmiotowego lokalu należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 01 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ww. ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ww. ustawy).

W myśl art. 19 ust. 4 ww. ustawy jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33 % od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający.

Co do zasady zatem, przychodem ze zbycia nieruchomości jest wartość nieruchomości określona w umowie, która winna odzwierciedlać cenę rynkową nieruchomości na dzień zbycia. Zauważyć należy, iż możliwość określenia przychodu ze zbycia nieruchomości na podstawie wysokości wartości rynkowej nieruchomości zgodnie z art. 19 ust. 4 zdanie drugie, przysługuje właściwemu organowi podatkowemu, jeśli stwierdzi on, że cena określona w umowie bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości. Przedtem jednak organ podatkowy wzywa sprzedającego do wskazania przyczyn takiego stanu rzeczy. Przy czym ustawa nie wskazuje, jakie czynniki mogą usprawiedliwiać stosowanie ceny znacząco niższej niż wartość rynkowa zbywanych rzeczy lub praw. Wobec tego należy przyjąć, że dostatecznym uzasadnieniem będą wszelkie okoliczności obiektywnie zasadne. Jednakże uzasadnienie niskiej ceny powinno zawierać konkretne dowody potwierdzające konkretne wyjaśnienia. Wskazać przy tym należy, iż zgodnie z art. 180 § 1 powołanej w sentencji ustawy - Ordynacja podatkowa jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Trzeba również pamiętać, że organ podatkowy ma obowiązek zbadania przyczyn obniżenia ceny oraz swobodę oceny trafności przedłożonego materiału dowodowego.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy.

Stosownie do art. 22 ust. 6c ww. ustawy koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż przychód uzyskany z tytułu odpłatnego zbycia przedmiotowego lokalu mieszkalnego podlegał będzie opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2009 r. Przychodem tym co do zasady będzie wartość nieruchomości określona w umowie, pod warunkiem jednakże, że odpowiada ona wartości rynkowej. Przychodem nie jest w żadnym wypadku kwota faktycznie otrzymana. Sposób ustalania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określony w art. 19 ust. 1 ww. ustawy nie pozwala na pomniejszenie wysokości tego przychodu o wskazaną przez wnioskodawcę kwotę 40.000 zł, która przeznaczona została na spłatę zaległości czynszowych wobec Spółdzielni Mieszkaniowej. Kwota ta nie może stanowić również kosztu nabycia przedmiotowego lokalu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 22 ust. 6c ww. ustawy. Czynsz lokator winien był bowiem pokrywać na bieżąco, gdyż obowiązek ten był związany z użytkowaniem lokalu. Wydatki z tytułu czynszu nie mogą być kosztem nabycia lokalu będącego odrębną własnością, gdyż nie ma między ich poniesieniem a nabyciem żadnego związku przyczynowo-skutkowego. Lokator, który posiada zadłużenie z tytułu czynszu podlegające spłacie w momencie kiedy chciałby przekształcić prawo lokatorskie w odrębną własność nie może być więc uprzywilejowany wobec lokatorów, którzy takiego zadłużenia nie mają. Lokatorzy ci tego rodzaju wydatków ponoszonych regularnie nie mogą traktować jako kosztu nabycia prawa odrębnej własności. Zatem lokator, który w odróżnieniu od nich zadłużenie posiada i musi je uregulować aby móc przekształcić prawo lokatorskie w odrębną własność, również spłaty tego zadłużenia nie zaliczy do kosztów nabycia prawa odrębnej własności a tym samym nie potraktuje jako kosztu uzyskania przychodu ze sprzedaży.

Z przedmiotowego wniosku wynika ponadto, iż określona w umowie cena sprzedaży w wysokości 100.000 zł nie będzie odzwierciedlała wartości rynkowej tego lokalu, a jako uzasadnioną przyczynę takiego stanu rzeczy wnioskodawczyni wskazuje chęć zakończenia przez nią wszelkich spraw związanych z tym lokalem oraz fakt, iż małżonkowie umówili się z Panią K. w ten sposób, że w zamian za pomoc finansową, będzie ona mogła w ich imieniu doprowadzić do ustanowienia odrębnej własności przedmiotowego lokalu, a następnie jego sprzedaży dowolnej osobie po dowolnie ustalonej przez siebie cenie.

Zauważyć jednak należy, iż wskazane przez wnioskodawczynię przyczyny nie stanowią obiektywnych przesłanek uzasadniających określenie wartości nieruchomości na poziomie niższym niż od wartości rynkowej. Uzasadnioną przesłanką nie jest i nie będzie okoliczność, że wnioskodawczyni w zamian za wcześniejszą pomoc zgodziła się zbyć mieszkanie za dowolną cenę, którą ustali nabywca. Organ w żadnym wypadku nie sugeruje, że wnioskodawczyni ma odstąpić od tych ustaleń, a jedynie zauważa, iż podpisując takie zobowiązanie w 2008 r. winna była przewidzieć jakie będą konsekwencje podatkowe takiej decyzji. Przepis art. 19 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych istnieje po to, aby na wypadek takich właśnie umów zawieranych między sprzedającym i kupującym zabezpieczyć interes Skarbu Państwa, gdyż nie może on ponosić uszczerbku we wpłacie należności podatkowych tylko z tego powodu, że niektóre strony korzystając ze swobody zawierania umów będą kształtować dowolnie warunki umów rzutujące na wysokość podstawy opodatkowania. Skoro każdy zgodnie z Konstytucją RP ma obowiązek ponosić świadczenia i ciężary publiczne w tym podatki, to bez wątpienia nie może się uchylić od tego obowiązku tylko z tej przyczyny, że chce pozbyć się lokalu z powodu ciągnącej się za nim historii zadłużenia albo dlatego, że zgodził się sprzedać lokal za dowolną cenę, którą ustali kupujący. Przesłanki, które wymieniła wnioskodawczyni mają wyłącznie charakter subiektywny. Organ nie dopatrzył się żadnego pokrzywdzenia zbywców, na które powołuje się wnioskodawczyni. Wszak zbywcy sami zgodzili się aby cenę nabycia ustalił kupujący. Konsekwencje powinni zatem ponieść zbywcy a nie przerzucać skutków swoich decyzji na Skarb Państwa. Trudno również nie zauważyć, że wnioskodawczyni uzyskała korzyści, o których nie wspomina – na poczet ceny mają wszak zostać zaliczone środki, które wraz z mężem skonsumowała – spłaciła z nich zadłużenie wobec Spółdzielni i wyremontowała swój lokal. Zatem wskazane przez wnioskodawczynię w zdarzeniu przyszłym przyczyny nie uzasadniają ustalenia ceny znacząco niższej niż wartość rynkowa. Wręcz przeciwnie, wykonany za kwotę 60.000 zł remont bez wątpienia zwiększył jeszcze wartość przedmiotowego lokalu mieszkalnego.

Końcowo wskazać należy, iż dokonując sprzedaży lokalu mieszkalnego na warunkach opisanych w niniejszym wniosku wnioskodawczyni winna liczyć się z możliwością podjęcia działań przez naczelnika właściwego dla siebie urzędu skarbowego. Do jego kompetencji należy kwestia zbadania czy cena sprzedaży została ustalona na poziomie niższym niż wartość rynkowa w sposób zasadny.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawczyni uznać należało za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.