Pismem z 5.03.2007 r. Spółka zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w odniesieniu do następującego stanu faktycznego:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie dystrybucji i logistyki artykułów spożywczych i chemii gospodarczej. 99,96% wszystkich udziałów w kapitale zakładowym Spółki stanowi własność M w Suwałkach. Do dnia 31.12.2006 r. obie spółki zawierały między sobą umowy pożyczki, na podstawie których M (pożyczkodawca i wspólnik ) udzielał Spółce (pożyczkobiorcy) oprocentowanych pożyczek. Na podstawie art. 9 pkt 10 ppkt h ustawy z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych umowy te korzystały ze zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych, jako pożyczki udzielane spółce kapitałowej przez wspólnika.

Od dnia 1.01.2007 r. zwolnienie, o którym mowa wyżej zostało wykreślone z ustawy o PCC.

Spółka zamierza w dalszym ciągu korzystać ze wsparcia finansowego od swojego głównego wspólnika.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Spółka wnosi o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w następującym zakresie:

Czy umowa pożyczki zawarta po dniu 1.01.2007 r. pomiędzy Spółką (pożyczkobiorcą) i jej wspólnikiem (pożyczkodawcą) jest traktowana w świetle ustawy o PCC jako zmiana umowy spółki (art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o PCC)?

Według stanowiska Spółki, wszystkie umowy pożyczki zawierane po dniu 1.01.2007 r. pomiędzy Spółką (pożyczkobiorcą) i jej wspólnikiem (pożyczkodawcą) należy traktować w świetle ustawy o PCC jako zmiana umowy spółki. Na podstawie art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o PCC pożyczkę udzieloną spółce kapitałowej przez wspólnika prawodawca uznał za zmianę umowy spółki. W związku z tym Spółka jako spółka kapitałowa powinna traktować pożyczkę udzieloną mu przez wspólnika jako zmianę umowy spółki i opodatkować ja podatkiem od czynności cywilnoprawnych w wysokości 0,5% od kwoty pożyczki (art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o PCC).

Na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Naczelnik Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k i pkt 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1.01.2007 r., podatkowi temu podlegają umowy spółki (akty założycielskie) oraz zmiany tych umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W przypadku umowy spółki kapitałowej, stosownie do art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o PCC, za jej zmianę uważa się:
1) wniesienie lub podwyższenie wniesionego do spółki wkładu, którego wartość powoduje podwyższenie kapitału zakładowego,
2) pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika (akcjonariusza) oraz
3) dopłaty.

Umowa spółki kapitałowej oraz jej zmiana podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili dokonania czynności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej znajduje się:
a) rzeczywisty ośrodek zarządzania albo
b) siedziba tej spółki - jeżeli jej rzeczywisty ośrodek zarządzania nie znajduje się na terytorium żadnego z państw członkowskich, a jeżeli ośrodek ten znajduje się na terytorium takiego państwa, gdy umowa spółki nie podlega podatkowi kapitałowemu w tym państwie (art. 1 ust. 5 pkt 2 ustawy o PCC)

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 9 ustawy o PCC przy umowie spółki (jej zmianie) obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży na spółce, czyli podatnikiem tego podatku jest spółka a nie wspólnik.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka jako spółka kapitałowa otrzymuje pożyczki od swego głównego wspólnika. Zatem pożyczka udzielona Spółce przez wspólnika zgodnie z art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o PCC stanowi zmianę umowy spółki i podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych według stawki 0,5% (art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy).

Mając powyższe na uwadze, organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.

Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla Wnioskodawcy – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Interpretacja niniejsza wiąże organ podatkowy do czasu zmiany przepisów prawa.

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku, za pośrednictwem Naczelnika Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 oraz art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, powinno określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać podstawy uzasadniające to żądanie.