POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 roku nr 8, poz 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku Pana (...) z dnia 20.02.2006 r. (data wpływu do tut. organu podatkowego: 23.02.2006 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie możliwości dokonywania odliczeń od podatku wydatków poniesionych w latach 2001-2003 na budowę budynku mieszkalnego w przypadku, gdy wniosek o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę budynku mieszkalno-usługowego został złożony 31.12.2001 r., natomiast decyzję o udzieleniu pozwolenia na budowę wydano 08.03.2002 r.

stwierdzam, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż podatnik jest w trakcie budowy budynku usługowego z mieszkaniem dla właściciela. Decyzja o wydaniu pozwoleniu na budowę została wydana 08.03.2002 r., po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pozwolenia na budowę budynku mieszkalno-usługowego złożonego 31.12.2001 r. Według oświadczenia podatnika budowa nie została zakończona. Wnioskodawca pyta, czy za lata 2001-2003 może dokonać odliczeń od podatku wydatków poniesionych w tych latach na budowę budynku mieszkalno-usługowego. Zdaniem podatnika może on skorygować zeznania podatkowe za te lata i uwzględnić odliczenia z tytułu wydatków poniesionych na budowę budynku mieszkalno-usługowego.

Zgodnie z art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2001 roku podatek dochodowy od osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, obliczony zgodnie z art. 27, obniżony zgodnie z art. 27b o kwotę składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne zmniejsza się na zasadach określonych w ust. 2-17, jeżeli w roku podatkowym podatnik poniósł wydatki na własne potrzeby mieszkaniowe, przeznaczone na (...) budowę budynku mieszkalnego. Z powołanego przepisu można wywieść tezę, że warunkiem odliczenia określonych wydatków od podatku jest to, aby były to wydatki rzeczywiście poniesione w danym roku podatkowym, mające służyć zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych podatnika, a zaspokojenie tych potrzeb ma nastąpić przez budowę budynku mieszkalnego. Stosownie do ust. 7 pkt 1 tego artykułu odliczenia stosuje się, jeżeli wydatki na cele określone w ust. 1 pkt 1 dotyczą gruntu, budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie, chyba że zwrócone wydatki zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu. Ponadto ustawodawca nałożył na podatników chcących skorzystać z omawianej ulgi obowiązek udokumentowania poniesionych wydatków (wysokość wydatków na cele wymienione w ust. 1 pkt 1 lit. b) i d)-g) i pkt 3 lit. b) ustala się na podstawie faktury wystawionej wyłącznie przez podatnika podatku od towarów i usług, nie korzystającego ze zwolnienia od tego podatku, lub dowodu odprawy celnej - art. 27a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ani wskazany art. 27a, ani też żaden inny przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie precyzuje rodzaju wydatków podlegających powyższemu odliczeniu. Przepisy podatkowe nie stanowią też, aby w dniach wydatkowania określonych środków inwestor dysponował ważnym pozwoleniem na budowę.

W tej sytuacji konieczna jest ocena spełnienia przez podatnika przesłanek z art. 27a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w szczególności, czy poniesione wydatki są bezpośrednio związane z procesem budowy domu i czy budowany budynek przeznaczony jest na własne potrzeby mieszkaniowe podatnika.

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak definicji budowy, dlatego rozumienia tego pojęcia należy poszukiwać w treści norm innych gałęzi prawa, w szczególności prawa budowlanego. Według art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2003 roku Nr 207, poz. 2016 z późn. zm.), zwanej dalej prawem budowlanym, roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę (...). Natomiast uzyskanie pozwolenia na budowę uzależnione jest od tego, czy inwestor posiada prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane (art. 33 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo budowlane), przez co rozumie się, stosownie do art. 3 pkt 11 prawa budowlanego, tytuł prawny wynikający z prawa własności, użytkowania wieczystego, zarządu, ograniczonego prawa rzeczowego albo stosunku zobowiązaniowego, przewidującego uprawnienia do wykonywania robót budowlanych. Budową natomiast jest wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowa, rozbudowa, nadbudowa oraz przebudowa obiektu budowlanego (art. 3 pkt 6 Prawa budowlanego).

Uznanie prawa podatnika do skorzystania z ulgi na budowę domu w 2001 roku jest możliwe tylko w sytuacji, gdy podatnik przed końcem tego roku złożył wniosek w sprawie uzyskania pozwolenia na budowę wraz z projektem budowlanym oraz poniósł wydatki związane z budową (o ile oczywiście poniesione przez niego w 2001 roku wydatki mają związek z tą budową i są prawidłowo udokumentowane). Należy bowiem zaznaczyć, iż stosownie do art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 2001 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 134, poz. 1509 z późn. zm.) podatnikom, którzy w latach 1997-2001 nabyli prawo do odliczania od podatku wydatków poniesionych na cele określone w art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. a)-f) ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2002 r., przysługuje, na zasadach określonych w tej ustawie, prawo do odliczania od podatku dalszych wydatków na kontynuację danej inwestycji - poniesionych od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2004 r.

W ocenie tut. organu podatkowego, jeżeli podatnik jest w trakcie budowy budynku mieszkalno-usługowego przeznaczonego na własne potrzeby mieszkaniowe, to nie można mu odmówić prawa do ulgi - nabycie tego prawa nie jest uzależnione od spełnienia dodatkowych, nieprzewidzianych w ustawie przesłanek. Oczywiście ulga z tego tytułu przysługuje jedynie wtedy, gdy ponoszone wydatki dotyczą własnych potrzeb mieszkaniowych i są przeznaczone na budowę budynku mieszkalnego, a nie usługowego. Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21.08.1996 r. (sygn. akt III SA 646/96): „wysokość wydatków na cele mieszkaniowe (budowę budynku) ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. W tej sytuacji, gdy podatnik buduje budynek mieszkalny z częścią użytkową, to uwzględniając, że ulga przysługuje jedynie z tytułu wydatków poniesionych na budowę części mieszkalnej budynku, powinien prowadzić szczegółową dokumentację odrębną dla części mieszkalnej, z której wynikałaby wysokość wydatków poniesionych na tę część, albo też, gdy wydatki ujmowane są łącznie, gdyż dotyczą podstawowych materiałów budowlanych (cegła, piasek, stal, wapno itp.), odliczać wydatki na cele mieszkaniowe proporcjonalnie do udziału powierzchni mieszkalnej w całej powierzchni budynku”.

Trzeba zaznaczyć, że ulga budowlana jest ulgą z założenia wieloletnią, gdyż dotyczy inwestycji związanych z budową, przebudową, rozbudową, nadbudową itp., czyli procesów zazwyczaj wieloletnich. W związku z tym realizacja tej ulgi w przepisach podatkowych także jest rozciągnięta w czasie. Dla zakwalifikowania określonego wydatku, jako przeznaczonego na budowę budynku mieszkalnego, decydujące znaczenie może mieć to, czy dany, udokumentowany wydatek służył ostatecznie osiągnięciu celu preferowanego przez ustawodawcę. Za taką interpretacją przepisu art. 27a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przemawia jego wykładnia funkcjonalna, wskazująca na to, iż intencją ustawodawcy była stymulacja budownictwa mieszkaniowego.

Przepisy ustawy – Ordynacja podatkowa dają podatnikom możliwość skorygowania uprzednio złożonego zeznania. Zgodnie z art. 81 § 1 i 2 w/w ustawy jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Wraz z korektami zeznań podatnik winien złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych. W bowiem myśl art. 75 § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Natomiast art. 75 § 2 pkt 1 lit. a) przywołanej ustawy stanowi, iż uprawnienie określone w § 1 przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach), o których mowa w art. 73 § 2 (w zeznaniach rocznych dla podatników podatku dochodowego), wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej.

Należy równocześnie zwrócić uwagę na unormowania przepisu art. 79 § 2 pkt 2 ustawy –Ordynacja podatkowa. Stosownie do treści tego przepisu prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wygasa (...) w przypadkach, o których mowa w art. 75 § 2 pkt 1 lit. a i b oraz w pkt 2 lit. a i b - po upływie 5 lat od dnia złożenia zeznania (deklaracji).