Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że Podatnik w 2005r. osiągał dochody w Anglii, na dzień 31.12.2005r.według złożonego zgłoszenia aktualizacyjnego na druku NIP-3 zamieszkiwał na terytorium Anglii, gdzie dokonał stosownego rozliczenia w tamtejszym organie podatkowym. W Polsce Podatnik nie uzyskał żadnych dochodów.

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle przytoczonych faktów stosownego rozliczenia należy dokonać w angielskim organie podatkowym.

Dokonując oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego tutejszy Organ podatkowy stwierdza co następuje:

Przedstawione przez Podatnika stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w polskim prawie podatkowym, a znajdującą odzwierciedlenie w art.3 ust.2a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r., Nr 14 poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Jeżeli podatnik mieszka w Wielkiej Brytanii,tak jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie to w Polsce podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Powołany wyżej przepis, zgodnie z art.4a w/w ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również inne przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „miejsce zamieszkania”. Wobec powyższego celowe jest przy określeniu tego pojęcia posłużenie się definicją zawartą w Kodeksie Cywilnym. Przepis art.25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r.- Kodeks Cywilny (Dz.U. z 1964r..Nr 16, poz. 93 ze zm.) stanowi, iż miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Aby można było zatem uznać dana miejscowość za miejsce zamieszkania osoby fizycznej, muszą być spełnione dwie przesłanki: faktyczne przebywanie oraz zamiar stałego pobytu.

Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do czynnika woluntarnego (zależny od woli) osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Dokumentem potwierdzającym miejsce zamieszkania dla celów podatkowych jest tzw. certyfikat rezydencji - zaświadczenie wydane przez właściwy organ administracji podatkowej.

Zatem w przypadku, gdy Podatnik zamieszkuje na terytorium Wielkiej Brytanii, posiada certyfikat rezydencji wydany przez stosowny organ administracji podatkowej, a w Polsce nie osiągnął żadnych dochodów, dochody z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Wielkiej Brytanii nie podlegają w Polsce opodatkowaniu, a stosowne zeznanie podatkowe należy złożyć w tamtejszym organie podatkowym.

Informuje się, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.