INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2012 r. (data wpływu 29 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe – w zakresie korekty deklaracji VAT-7 w części dotyczącej podatku należnego, prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz nadpłaty podatku;
• nieprawidłowe – w zakresie korekty deklaracji VAT-7 polegającej na wykazaniu dostaw towarów dokonanych na terytorium Niemiec jako niepodlegających opodatkowaniu.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty deklaracji VAT-7, prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz nadpłaty podatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż wysyłkową i internetową, części i akcesoriów samochodowych. Znaczna część dostaw dotyczy odbiorców wewnątrzunijnych, zarejestrowanych jako podatnicy podatku od wartości dodanej. Ta sprzedaż dokumentowana i rozliczana jest na zasadach WDT. Pozostałe dostawy dotyczą odbiorców krajowych i wewnątrzunijnych, niezidentyfikowanych dla potrzeb podatku VAT lub podatku od wartości dodanej. Sprzedaż ta, będąca sprzedażą wysyłkową z terytorium kraju (art. 2 pkt 24 Ustawy o podatku od towarów i usług), ewidencjonowana jest jako opodatkowana stawką 23%, na zasadach ogólnych przy użyciu kasy fiskalnej.

W wyniku oczywistego niedopatrzenia w ostatnich dniach listopada 2011 r., Zainteresowany nie zauważył, iż w wysyłkowej sprzedaży na teren Niemiec nastąpiło przekroczenie określonej przez to państwo kwoty limitu dla sprzedaży tego rodzaju w wysokości 100 000 euro, i nadal ewidencjonował te transakcje jako opodatkowane na terenie kraju stawką 23%.

Zdarzenia te Wnioskodawca rozliczał błędnie w kolejnych deklaracjach VAT-7, jako dostawę towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju. Po ustaleniu takiego stanu faktycznego, zgodnie z art. 23 ust. 2 i ust. 4 ustawy, Zainteresowany niezwłocznie wszczął procedurę rejestracji podatnika jako przedsiębiorcy zobowiązanego do rozliczania podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec. W wyniku rejestracji, uzyskał on numer identyfikacyjny podatnika podatku od wartości dodanej oraz potwierdzenie dokonania rejestracji. Z posiadanej ewidencji dostaw Wnioskodawca wyliczył kwoty podatku należnego w wysokości 19% za miesiące listopad i grudzień 2011 r. oraz styczeń i luty 2012 r. Kwoty te przekazał na konto niemieckiego urzędu skarbowego jako właściwego dla tego typu transakcji. Powyższa sytuacja spowodowała opodatkowanie sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju zarówno według stawki krajowej 23%, jak również według stawki obowiązującej na terytorium Niemiec, tj. 19%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle powyższych faktów, Zainteresowany ma prawo do skorygowania deklaracji VAT 7 za omawiane okresy czasu i wykazanie, zgodnie z przepisami art. 86 ust. 1 Ustawy, dostawy towarów na terytorium Niemiec jako niepodlegającej opodatkowaniu z prawem do odliczenia podatku naliczonego, oraz czy w konsekwencji tej korekty zasadne jest wystąpienie do właściwego urzędu skarbowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatku VAT za okres od dnia rejestracji i opodatkowania w Niemczech sprzedaży wysyłkowej towarów z terytorium kraju...

Zdaniem Wnioskodawcy, wobec spełnienia warunków wynikających z art. 23 ust. 2 i ust. 4 Ustawy oraz w związku z treścią art. 86 ust. 8 pkt 1 Ustawy, a także mając na względzie zasadę neutralności podatku VAT lub podatku od wartości dodanej w działalności gospodarczej w sytuacji, gdy w wyniku popełnionego błędu skorygowanego z własnej inicjatywy, nie nastąpiło uszczuplenie należności podatkowych na terytorium kraju, a zaległości wobec urzędu skarbowego na terenie Niemiec zostały uregulowane wraz z dokonaniem stosownych procedur rejestracyjnych, korekta deklaracji VAT-7 za omawiane okresy jest w pełni uzasadniona, a dokonane w konsekwencji zaistniałej pomyłki wpłaty nienależnego od tych transakcji, na terenie kraju, podatku VAT stanowią nadpłatę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe – w zakresie korekty deklaracji VAT-7 w części dotyczącej podatku należnego, prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz nadpłaty podatku;
• nieprawidłowe – w zakresie korekty deklaracji VAT-7 polegającej na wykazaniu dostaw towarów dokonanych na terytorium Niemiec jako niepodlegających opodatkowaniu.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca dokonuje m.in. sprzedaży wysyłkowej towarów z terytorium kraju na terytorium Niemiec, na rzecz odbiorców wewnątrzunijnych niezidentyfikowanych dla potrzeb podatku od wartości dodanej.

Na mocy art. 2 pkt 23 ustawy, przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

1. podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
2. innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.
   
   

W przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2 – art. 23 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

W świetle regulacji art. 23 ust. 3 ustawy, przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

W przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę – art. 23 ust. 4 ustawy.

Podstawowym elementem wpływającym na istnienie obowiązku opodatkowania przez podatnika dostaw realizowanych w systemie sprzedaży wysyłkowej z terytorium Polski, jest limit ustalony przez dane państwo członkowskie dla sprzedaży wysyłkowej na terytorium tego państwa. Oznacza to, że podatnik, którego sprzedaż towarów wysyłanych lub transportowanych na terytorium danego państwa członkowskiego nie przekroczy tego limitu, może dokonywać dostaw towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej i jednocześnie nie płacić podatku w tym państwie członkowskim. Na potrzeby sprawdzenia, czy podatnik polski przekroczył wartość limitu, wartość sprzedaży towarów wysyłanych do danego państwa członkowskiego pomniejsza się o wartość sprzedaży wynikającej z dostawy wyrobów akcyzowych, gdyż te ostatnie zawsze podlegają opodatkowaniu na terytorium państwa przeznaczenia.

Polski podatnik kontroluje ewentualne przekroczenie limitu w poprzednim roku podatkowym i jeśli go nie przekroczył, wówczas w bieżącym roku opodatkowuje sprzedaż wysyłkową w Polsce.

Opodatkowanie w Polsce kończy się w momencie, gdy wartość sprzedaży wysyłkowej podatnika w bieżącym roku przekroczyła kwotę limitu ustaloną w danym państwie.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest sytuacja, w której Zainteresowany w ostatnich dniach listopada 2011 r., nie zauważył, iż w wysyłkowej sprzedaży na teren Niemiec nastąpiło przekroczenie określonej przez to państwo kwoty limitu dla sprzedaży tego rodzaju w wysokości 100 000 euro, i nadal ewidencjonował te transakcje jako opodatkowane na terenie kraju stawką 23%. Zdarzenia te Wnioskodawca rozliczał błędnie w kolejnych deklaracjach VAT-7, jako dostawę towarów na terytorium kraju. Po ustaleniu takiego stanu faktycznego, Zainteresowany zarejestrował się jako podatnik podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec i uzyskał numer identyfikacyjny podatnika podatku od wartości dodanej oraz potwierdzenie dokonania rejestracji. Z posiadanej ewidencji dostaw Wnioskodawca wyliczył kwoty podatku należnego w wysokości 19% za miesiące listopad i grudzień 2011 r. oraz styczeń i luty 2012 r. Kwoty te przekazał na konto niemieckiego urzędu skarbowego jako właściwego dla tego typu transakcji. Powyższa sytuacja spowodowała opodatkowanie sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju zarówno według stawki krajowej 23%, jak również według stawki obowiązującej na terytorium Niemiec, tj. 19%.

W związku z powyższym Zainteresowany ma wątpliwości, czy ma on prawo do skorygowania deklaracji VAT 7 za omawiane okresy czasu i wykazanie dostawy towarów na terytorium Niemiec jako niepodlegającej opodatkowaniu z prawem do odliczenia podatku naliczonego, oraz czy w konsekwencji tej korekty zasadne jest wystąpienie do właściwego urzędu skarbowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatku VAT za okres od dnia rejestracji i opodatkowania w Niemczech sprzedaży wysyłkowej towarów z terytorium kraju.

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Art. 81 § 1 z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, określa, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej).

Stosownie do art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu. Może ona dotyczyć każdej pozycji deklaracji, np.: określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji (np.: adresu, nr NIP) – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym – poprawnym – wypełnieniu jej formularza, z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej już deklaracji. Skorzystanie przez podatnika z wprowadzonej przez ustawodawcę instytucji korekty deklaracji powoduje, że złożona przez niego deklaracja korygująca zastępuje pierwotną (korygowaną) deklarację i pociąga za sobą skutki prawne, pozbawiające jednocześnie pierwotną deklarację mocy prawnej.

Mając zatem na uwadze powołane regulacje prawne oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że Wnioskodawca ma obowiązek dokonania korekty podatku należnego w złożonych deklaracjach podatku VAT za miesiące listopad i grudzień 2011 r. oraz styczeń i luty 2012 r., z tytułu niesłusznie wykazanych dostaw towarów opodatkowanych stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%. Bowiem jak wynika z powołanych przepisów, sprzedaż z terytorium kraju w ww. okresie podlegała opodatkowaniu na terytorium Niemiec. Tym samym nie podlegała ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje zatem wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które w ogóle nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Jednak w oparciu o art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Jak wynika z powyższego przepisu, warunkiem do odliczenia podatku naliczonego związanego z dostawą towarów dokonywaną poza terytorium kraju jest to, aby – hipotetycznie – w przypadku wykonywania tej samej dostawy towarów w kraju, podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Powołany przepis wymaga ponadto, aby podatnik miał dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być przede wszystkim dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności poza terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.

Zatem, aby Zainteresowany korzystał z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z zakupami związanymi z dostawą towarów poza terytorium kraju konieczne jest, aby w sytuacji, gdy sprzedaż ta wykonywana byłaby na terytorium kraju, kwoty te mogłyby być odliczone.

Należy podkreślić, iż jedną z fundamentalnych zasad konstrukcji podatku od towarów i usług jest prawo podatnika do odliczenia podatku zapłaconego w cenie przy nabyciu towarów i usług związanych z działalnością gospodarczą. Podstawowa zasada wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada neutralności podatku, jest rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Wszelkie ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego wpływają na neutralność tego podatku i mogą wynikać jedynie z wyraźnej regulacji ustawowej.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy ustawy, a także mając na uwadze zasadę neutralności podatku VAT stwierdzić należy, że Zainteresowanemu przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, związanego z wydatkami poniesionymi na terytorium kraju, w związku z wykonywaniem przez niego dostawy towarów niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak już wyjaśniono powyżej, Wnioskodawca ma obowiązek do dokonania korekty podatku należnego w złożonych deklaracjach podatku VAT za miesiące listopad i grudzień 2011 r. oraz styczeń i luty 2012 r.

Nadpłata podatku jest uregulowana w Ordynacji podatkowej.

Stosownie do art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Zgodnie z art. 73 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.

Stosownie do art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Ponadto z § 2 pkt 1 lit. a i b powyższego przepisu wynika, iż uprawnienie to przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach) rocznych, o których mowa w art. 73 § 2, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej; lub w deklaracjach innych niż wymienione w art. 73 § 2 pkt 2 i 3, z wyjątkiem deklaracji dotyczącej zaliczek na podatek dochodowy, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Zainteresowany w deklaracjach podatkowych za miesiące listopad i grudzień 2011 r. oraz styczeń i luty 2012 r. wykazał podatek należny do zapłaty oraz dokonał jego zapłaty na konto właściwego urzędu skarbowego. Zatem w sytuacji, gdy w wyniku złożenia deklaracji korygujących za te miesiące ujawniona zostanie nadpłata z ww. tytułu, będzie on mógł złożyć wniosek o zwrot dokonanej nadpłaty.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie korekty deklaracji VAT-7 w części dotyczącej podatku należnego, prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz nadpłaty podatku, uznano za prawidłowe.

Przedmiotem zapytania Zainteresowanego jest także kwestia dokonania korekty deklaracji VAT 7 za wskazane okresy, polegająca na wykazaniu w deklaracji VAT-7 dostawy towarów na terytorium Niemiec jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z prawem do odliczenia podatku naliczonego.

Rozporządzeniem z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 ze zm.), Minister Finansów określił m.in. wzór deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług (VAT-7). Powyższe rozporządzenie zostało zmienione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2009 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 222, poz. 1763), w którym w załączniku nr 1 zamieszczony został wzór deklaracji VAT-7, natomiast w załączniku nr 4 zawarto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D). Z objaśnień tych wynika, iż podatnik dokonujący transakcji poza terytorium kraju jest obowiązany do wykazania ich wartości w poz. 21 deklaracji VAT-7. W pozycji tej bowiem wykazuje się dostawę towarów i świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju.

Należy dodać, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. wskazane wyżej rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. zostało zmienione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 250, poz. 1681). Rozporządzenie zmieniające nie wprowadziło zmian w zakresie kwestii dotyczącej obrotu, który należy wykazywać w poz. 21 deklaracji VAT 7.

Mając zatem na względzie powołane wyżej rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. oraz objaśnienia do deklaracji dla potrzeb podatku od towarów i usług, należy wskazać, że o ile Zainteresowany dokumentując dokonane w Niemczech dostawy towarów podaje numer identyfikacji podatkowej nadany mu w Niemczech, nie jest zobowiązany do wykazywania obrotu z tytułu tych dostaw w deklaracji VAT-7, pomimo tego, że na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy dokonuje odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych z wykonywaniem działalności w Niemczech. Brak ww. obowiązku wynika z faktu, iż Wnioskodawca jest zarejestrowany w Niemczech na potrzeby rozliczania podatku od wartości dodanej.

Tym samym, stanowisko Zainteresowanego w zakresie korekty deklaracji VAT-7 polegającej na wykazaniu dostaw towarów dokonanych na terytorium Niemiec jako niepodlegających opodatkowaniu z prawem do odliczenia podatku naliczonego, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zauważyć należy, iż granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Zainteresowany występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego przez niego, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 Ordynacji podatkowej. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, tut. Organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Należy zatem zaznaczyć, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono w oparciu o założenie, że Zainteresowany miał obowiązek rozliczyć wykonaną przez niego sprzedaż wysyłkową na terytorium Niemiec oraz, że z tytułu dokonanych przez niego korekt deklaracji podatkowych powstała nadpłata. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.