INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012, poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2012 r. (data wpływu 28 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu czynności udzielenia operatorowi koncesji na zarządzanie, udostępnianie i utrzymanie przystani żeglarskiej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizowaną inwestycją - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu czynności udzielenia operatorowi koncesji na zarządzanie, udostępnianie i utrzymanie przystani żeglarskiej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizowaną inwestycją.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W latach 2011-2012 Gmina zrealizowała inwestycję pn. „B.”. Na bazie powstałej infrastruktury planuje się stworzenie oferty turystycznej, skierowanej m.in. do żeglarzy i pasażerów tzw. „białej floty”, którzy będą mieli możliwość odpłatnego korzystania z poszczególnych obiektów przystani.

Obsługą przystani będzie się zajmował operator - koncesjonariusz wyłoniony w trybie ustawy z dnia 9 stycznia 2009 r. o koncesji na roboty budowlane lub usługi. Przedmiot koncesji będzie obejmował świadczenie kompleksowych usług zarządzania, udostępniania i utrzymania przystani przez koncesjonariusza, w tym całorocznego, technicznego zarządzania przystanią żeglarską polegającego na utrzymaniu obiektów, zapewnieniu ich pełnej funkcjonalności oraz komercyjne zarządzanie przystanią, pozwalające na korzystanie ze wszystkich obiektów, zgodnie z ich przeznaczeniem. Wynagrodzenie operatora (koncesjonariusza) będzie stanowiło wyłączne prawo do wykonywania usług (przedmiotu koncesji), w tym pobierania pożytków, albo takie prawo wraz z wynagrodzeniem pieniężnym ze strony koncesjodawcy. Gmina nie jest podatnikiem VAT czynnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

• Czy udzielenie operatorowi koncesji, której przedmiotem będzie wyłączne prawo do zarządzania, udostępniania i utrzymania przystani żeglarskiej w miejscowości B. wraz z prawem pobierania pożytków z poszczególnych obiektów, będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu, jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług...
• Czy w efekcie udzielenia ww. koncesji Gmina uzyska prawo do odliczenia podatku naliczonego, poniesionego w związku z realizacją ww. inwestycji...

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie operatorowi koncesji, której przedmiotem będzie wyłączne prawo do zarządzania, udostępniania i utrzymania ww. przystani żeglarskiej wraz z prawem pobierania pożytków, będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług.

Po powołaniu treść art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011, Nr 177, poz. 1054), Gmina stwierdziła, iż przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług oznacza każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w podanym wyżej znaczeniu. Wskazała, że przytoczona definicja ma charakter negatywny tzn. pod pojęciem „usługi” należy rozumieć każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów. Podniosła, iż opodatkowaniu podlegają jednak tylko czynności o charakterze odpłatnym, przy czym - zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa - wynagrodzenie nie musi mieć charakteru pieniężnego, ale może je stanowić każde świadczenie o skonkretyzowanej wartości, ekwiwalentne wobec wartości świadczeń wykonawcy.

Gmina powołała treść art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 9 stycznia 2009 r. o koncesji na roboty budowlane lub usługi (Dz. U. Nr 19, poz. 101 z późn. zm.), zgodnie z którym koncesjonariusz na podstawie umowy koncesji zawieranej z koncesjodawcą zobowiązuje się do wykonania przedmiotu koncesji za wynagrodzeniem, które stanowi w przypadku: 1) koncesji na roboty budowlane - wyłącznie prawo do eksploatacji obiektu budowlanego, w tym pobierania pożytków, albo takie prawo wraz z płatnością koncesjodawcy; 2) koncesji na usługi - wyłącznie prawo do wykonywania usług, w tym pobierania pożytków, albo takie prawo wraz z płatnością koncesjodawcy.

Wskazała, że koncesja na usługi, to szczególny rodzaj zamówienia publicznego, o którego specyfice przesądza forma wynagrodzenia należnego wykonawcy, który zamiast wypłaty w pieniądzu jest zaspokajany poprzez: wyłącznie prawo do korzystania z przedmiotu koncesji, albo prawo do korzystania z przedmiotu koncesji wraz z płatnością koncesjodawcy. Stwierdziła, iż w przypadku koncesji na usługi można wyodrębnić następujące wzajemne świadczenia kontrahentów: z jednej strony zobowiązanie koncesjonariusza na rzecz partnera publicznego obejmujące świadczenie usług w oparciu o infrastrukturę już istniejącą, a z drugiej - świadczenia koncesjodawcy na rzecz koncesjonariusza w postaci udostępnienia powstałego obiektu w celu jego eksploatacji i czerpania zysków przez określony okres. Zdaniem Gminy, pomiędzy stronami istnieje zatem relacja zobowiązaniowa, którą - na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług - należy traktować jako „wzajemne i odpłatne świadczenie usług za wynagrodzeniem”. Odpłatnością za usługę jednej strony jest bowiem świadczenie drugiej, przy czym zapłata faktur VAT za wyżej wymienione usługi wystawione jednocześnie przez koncesjonariusza i koncesjodawcę następuje poprzez kompensatę wzajemnych należności i zobowiązań.

Podniosła, iż po spełnieniu dodatkowych przesłanek (rejestracja dla potrzeb VAT) będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego poniesionego w związku z realizacją inwestycji, gdyż przystań zostanie odpłatnie udostępniona operatorowi. Stwierdziła, że istnienie związku dokonanych zakupów ze sprzedażą opodatkowaną „jest tu bowiem bezsporne”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Według regulacji ust. 2 pkt 1 lit. a) powyższego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Według regulacji ust. 3 tego artykułu, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W myśl art. 96 ust. 1 ww. ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl postanowień art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Stosownie do treści art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 9 stycznia 2009 r. o koncesji na roboty budowlane lub usługi (Dz. U. Nr 19. poz. 101 ze zm.), koncesjonariusz na podstawie umowy koncesji zawieranej z koncesjodawcą zobowiązuje się do wykonania przedmiotu koncesji za wynagrodzeniem, które stanowi w przypadku:

1. koncesji na roboty budowlane - wyłącznie prawo do eksploatacji obiektu budowlanego, w tym pobierania pożytków, albo takie prawo wraz z płatnością koncesjodawcy;
2. koncesji na usługi - wyłącznie prawo do wykonywania usług, w tym pobierania pożytków, albo takie prawo wraz z płatnością koncesjodawcy.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według regulacji art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na gruncie przepisów o podatku od towarów usług dostawa towarów bądź świadczenie usług podlegają opodatkowaniu, co do zasady, gdy mają charakter odpłatny, przy czym ustawodawca nie zdefiniował pojęcia odpłatności, jak również nie wskazał formy, w jakiej ma ona nastąpić.

Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazuje, że odpłatność ma miejsce, gdy:

• istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym,
• dostawcę towarów lub usługodawcę łączy z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności,
• wynagrodzenie jest wyrażalne w pieniądzu, co oznacza, że istnieje możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż wynagrodzenie (zapłata) może mieć postać zarówno świadczenia pieniężnego, jak i rzeczowego (określonego w naturze, np. zapłatą może być inny towar lub usługa) albo mieszaną - zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22% , z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż w latach 2011-2012 Gmina zrealizowała inwestycję polegającą na budowie przystani żeglarskiej w miejscowości B. Na bazie powstałej infrastruktury planuje się stworzenie oferty turystycznej, skierowanej m.in. do żeglarzy i pasażerów tzw. „białej floty”, którzy będą mieli możliwość odpłatnego korzystania z poszczególnych obiektów przystani. Obsługą przystani będzie się zajmował operator - koncesjonariusz wyłoniony w trybie ustawy z dnia 9 stycznia 2009 r. o koncesji na roboty budowlane lub usługi. Przedmiot koncesji będzie obejmował świadczenie kompleksowych usług zarządzania, udostępniania i utrzymania przystani przez koncesjonariusza, w tym całorocznego, technicznego zarządzania przystanią żeglarską polegającego na utrzymaniu obiektów, zapewnieniu ich pełnej funkcjonalności oraz komercyjne zarządzanie przystanią, pozwalające na korzystanie ze wszystkich obiektów, zgodnie z ich przeznaczeniem. Wynagrodzenie koncesjonariusza będzie stanowiło wyłączne prawo do wykonywania usług (przedmiotu koncesji), w tym pobierania pożytków, albo takie prawo wraz z wynagrodzeniem pieniężnym ze strony koncesjodawcy. Gmina nie jest podatnikiem VAT czynnym.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że udostępnienie przez Gminę powstałej w ramach ww. inwestycji przystani koncesjonariuszowi w celu jej eksploatacji i czerpania zysków, będzie stanowiło świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a odpłatnością dla Gminy będzie świadczenie koncesjonariusza polegające na zarządzaniu, udostępnianiu i utrzymaniu przystani żeglarskiej. Skoro obiekty tej przystani będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych, będzie Jej przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych z realizacją tej inwestycji, pod warunkiem, że dokona rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług, o ile niezaistnieją przesłanki negatywne, o których mowa w art. 88 ustawy.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii terminu odliczenia podatku naliczonego, gdyż nie przedstawiono w tym zakresie stanowiska oraz nie postawiono pytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.