Na podstawie art. 14a § 1, § 3, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa ( tekst jednolity Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz.60 ze zm. ) w związku z art.15 ust. 1, art. 15a ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54 poz. 654 z późn.zm.), § 37 ust. 1-4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 97 poz. 970 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku o pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w sprawie sposobu przeliczania kwot wyrażonych w walucie obcej

Naczelnik Drugiego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Kaliszu

stwierdza, że stanowisko przedstawione przezSpółkęw w/w wniosku jest nieprawidłowe

Spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w odniesieniu do przeliczania kwot wyrażonych w walutach obcych za polskie złote.

Ustawa z dnia 16 listopada 2006r. (Dz.U.Nr 217 poz. 1589) zmieniająca ustawę z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych doprecyzowała przepisy art. 15 ust. 1 i dodała ust. 4e . Wskutek tych zmian dla przeliczenia kwot wyrażonych w walutach obcych stosuje się kurs ogłoszony przez NBP w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień pod którym dokument dotyczący zakupu lub poniesionego kosztu ujęto w księgach rachunkowych.

Jednocześnie Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 97 poz. 970) w § 37 nakłada na podatnika obowiązek przeliczania kwot wykazywanych na fakturze w walucie obcej na złote polskie przy użyciu wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury lub też kursu ostatnio wyliczonego i ogłoszonego, o ile na dzień wystawienia faktury NBP nie wyliczył i nie ogłosił kursu średniego waluty obcej.

Spółka pyta, czy w okresie od 1 stycznia 2007r. kwoty wyrażone w walutach obcych wynikające z faktur dokumentujących powstanie kosztu lub zakup należy dla celów zarówno podatku dochodowego od osób prawnych i podatku od towarów i usług przeliczać na złote polskie według kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu roboczym poprzedzającym dzień wystawienia faktury, również w przypadku otrzymania faktury w miesiącu późniejszym niż miesiąc jej wystawienia?

Zdaniem Wnioskodawcy nadrzędna zasada spójności prawa nakazuje, aby zdarzeniu gospodarczemu skutkującemu powstaniem obowiązku podatkowego nadać w całym systemie podatkowym państwa taką samą wartość. Literalne stosowanie przepisów prawa w przedmiotowym zakresie narusza tę zasadę. W takiej sytuacji słuszne wydaje się być takie zastosowanie przepisów prawa, aby w jak najmniejszym zakresie odejść od litery, przy zachowaniu w pełni celowości przepisów. Wobec powyższego uzasadnione jest stosowanie dla celów podatku od towarów i usług kursu ogłoszonego przez NBP w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień wystawienia faktury. Analogicznie właściwe jest stosowanie dla celów podatku dochodowego od osób prawnych kursu określonego w zdaniu poprzednim, niezależnie od momentu otrzymania faktury przez podatnika.

Analiza przepisów prawa podatkowego w przedmiotowym zakresie wskazuje, że :

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54 poz. 654 z późn.zm.) koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Za koszt poniesiony, zgodnie z ust. 7 art. 15a ustawy uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).

Użyte w powyższym przepisie sformułowanie „ koszt wynikający z otrzymanej faktury ” oznacza, iż dla celów podatku dochodowego od osób prawnych ważna jest data otrzymania faktury. Zatem koszt poniesiony w walucie obcej należy przeliczyć na złote według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania faktury.

Natomiast w myśl § 37 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 97 poz. 970 ze zm.) kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Zgodnie z ust. 2 powyższego przepisu w przypadku gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony.

W przypadku niewystawienia faktury w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego. Przepis ust. 2 stosuje sie odpowiednio (§ 37 ust. 3 cytowanego rozporządzenia).

W myśl § 37 ust. 4 powyższe zasady stosuje się odpowiednio do przeliczania kwot wykazywanych na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, jeżeli dokumentują one czynności, które u podatnika stanowią : wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, dostawę towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, lub import usług.

Z powyższego wynika, iż w zakresie podatku od towarów i usług, wynikające z faktur zakupu kwoty wyrażone w walutach obcych przelicza się co do zasady według bieżącego kursu średniego NBP z dnia wystawienia faktury.

W konsekwencji kwoty wyrażone w walucie obcej, dotyczące odpowiednio kosztów uzyskania przychodów i zakupu, należy przeliczać dla podatku dochodowego od osób prawnych i dla podatku od towarów i usług według różnych kursów walut.

W związku z powyższym należało stwierdzić jak w sentencji postanowienia.

Podkreśla się, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.