POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 19.08.2006 r. (data wpływu 23.08.2006 r.), uzupełnionego w dniu 22.11.2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie opodatkowania dostawy niezabudowanej działki gruntu

stwierdzam, że stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem VAT, zamierza zbyć nieruchomość położoną w B, stanowiącą niezabudowaną działkę gruntu, która oznaczona jest w ewidencji gruntów jako grunty orne i rowy. Jednocześnie w sporządzonym przez Gminę S. projekcie studium miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nieruchomość ta jest ujęta jako teren zabudowy mieszkaniowej.

Podatnik stoi na stanowisku, iż dokonanie przez niego sprzedaży w/wym. działki podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według podstawowej stawki w wysokości 22%.

W ocenie tut. Organu stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ustawy (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 stanowi, iż zwalnia się od podatku dostawę towarów terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia „gruntu przeznaczonego pod zabudowę”. Posługując się zatem definicjami z innych gałęzi prawa, przez „grunty przeznaczone pod zabudowę” rozumieć należy zarówno te grunty, które widnieją w planie zagospodarowania przestrzennego jako przeznaczone pod zabudowę, jak i te, które właściciel przeznaczy pod zabudowę, bądź potencjalnie traktowane będą jako tereny budowlane.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717) kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego należy do zadań własnych gminy. Ustalanie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (art. 4 ust. 1). Plan zagospodarowania przestrzennego danego obszaru jako dokument prawa miejscowego rozstrzyga zatem o kwalifikacji gruntu.

W przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego należy odwołać się do prawa geodezyjnego i kartograficznego i wynikającej z tych przepisów ewidencji gruntów. Gdy dane z ewidencji gruntów zawierają planistyczne przeznaczenie danego terenu, dokumenty te stanowić będą podstawę kwalifikacji statusu przedmiotowej nieruchomości. W przypadku, gdy opis w ewidencji gruntu oddaje jedynie sposób aktualnego zagospodarowania a nie planistyczne przeznaczenie danego gruntu, należy uzyskać na mocy art. 59 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania danej działki. Decyzja o warunkach zabudowy określa przeznaczenie danego gruntu a podstawowymi kryteriami, branymi pod uwagę przy jej wydaniu, jest ciągłość charakteru używania gruntu na podstawie wykorzystania gruntów sąsiednich.

Co do zasady zatem, o tym czy dany grunt będzie przeznaczony pod zabudowę decydują władze gminne. Natomiast jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego w piśmie, w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przedmiotowa nieruchomość ujęta jest jako teren zabudowy mieszkaniowej.

Zatem dostawa przedmiotowej niezabudowanej działki gruntu, jako potencjalnie przeznaczonej pod zabudowę mieszkaniową, podlegać będzie opodatkowaniu stawką określoną w art. 41 ust. 1 ustawy, tj. 22%.