Postanowienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego, działając na podstawie art. 14a § 1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja Podatkowa (tekst jednolity z 2005r.Dz.U Nr 8, poz. 60 ze zm), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 27.12.2006r. (data wpływu 28.12.2006) w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów czynszu z tytułu najmu lokali w okresie adaptacyjnym, które zostały wynajęte do potrzeb przyszłej działalności handlowej

postanawia

Wnioskiem z dnia 27.12.2006r. (data wpływu 28.12.2006), Pan xxxx zwrócił się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Z treści wniosku wynika następujący stan faktyczny:Wnioskodawca wynajmuje na podstawie umowy najmu lokale celem otwarcia sieci sklepów firmowych w różnych miastach Polski. Lokale te zazwyczaj nie są przystosowane do prowadzenia działalności handlowej. W związku z powyższym Wnioskodawca zmuszony jest ponieść wydatki na prace adaptacyjne, które umożliwią dostosowanie wynajętych lokali do potrzeb przyszłej działalności oraz ponieść wydatki z tytułu opłaty czynszu za ww. lokale. Na tle powyższego stanu faktycznego sformułowano następujące pytanie: Czy płacony przez Zakłady czynsz z tytułu najmu lokali w okresie adaptacyjnym będzie stanowić koszt uzyskania przychodu bieżącego okresu, czy też będzie zwiększać wartość inwestycji w obcym środku trwałym? Zdaniem Wnioskodawcy wydatki ponoszone z tytułu opłaty czynszu nie są związane z wydatkami na prace adaptacyjne, ulepszenie dzierżawionych lokali, ani nie wpływają na wzrost wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym w związku z tym stanowią koszt uzyskania przychodu dla wnioskodawcy prowadzącego działalność gospodarczą. Naczelnik Urzędu Skarbowego mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę i stan prawny obowiązujący w dacie tego zdarzenia postanawia udzielić interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego. Zgodnie z zasadą wyrażoną w art.22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jednolity z 2000r. Dz.U.Nr 14, poz.176 ze zm), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.23. Pojęcie " wszelkie koszty", użyte w tym przepisie, jest pojęciem szerokim. Obejmuje wszelkie wydatki ponoszone przy prowadzeniu działalności gospodarczej pod warunkiem, że pomiędzy tymi wydatkami a przychodem zachodzi związek przyczynowo - skutkowy tego typu, że poniesione wydatki mają wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Z treści art.22a ust.2 pkt 1 ww. ustawy wynika, że do środków trwałych podatnika zalicza się również przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, niezależnie od przewidywanego okresu używania. Stanowią one koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej poprzez dokonywane odpisy amortyzacyjne. Inwestycje w obcych środkach trwałych polegają m.in. na zakupie dóbr materialnych i usług obcych, przy wykorzystaniu których podatnik przystosowuje obcy środek trwały na własne potrzeby gospodarcze. Wyceny wartości początkowej takich środków trwałych należy dokonywać w oparciu o przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i na ich podstawie ustalać cenę nabycia, koszt wytworzenia i różnice kursowe naliczone do dnia przekazania do używania danej inwestycji w obcym środku trwałym. Na podstawie art. 22g ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość początkowa inwestycji w obcych środkach trwałych oraz budynków i budowli wybudowanych na obcym gruncie ustala się na podstawie art. 22g ust.3-5 ww. ustawy. Przepisy te nie wymieniają jako ceny nabycia lub kosztu wytworzenia wydatków z tytułu opłaty czynszu i dlatego z uwagi na to, że przedmiotowe wydatki mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą wnioskodawcy mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychów. W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 27.12.2006r. jest prawidłowe. Naczelnik Urzędu Skarbowego informuje, iż powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie dokonania interpretacji. Zgodnie z art.14b § 1 Ordynacji podatkowej, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca podatnika, natomiast w myśl art.14b §2 jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie art.14 b § 2 Ordynacji podatkowej. Na niniejsze postanowienie na podstawie art.14a § 4 i art.236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Wysokiem Mazowieckiem, w terminie siedmiu dni od daty doręczenia. Zażalenie, w myśl art.222 w związku z art.239 ustawy Ordynacja podatkowa powinno zawierać zarzuty przeciw wydanemu postanowieniu, określić istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.