POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście, działając na podstawie art.14a § 1 i § 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w związku z wnioskiem Strony z dnia 28.12.2006r. (wpływ do tut. urzędu w dniu 29.12.2006r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

postanawia

uznać stanowisko Strony przedstawione w piśmie z dnia 28.12.2006r. w zakresie podatku od towarów i usług za prawidłowe.

Uzasadnienie

Zgodnie ze stanem faktycznym podanym we wniosku, bank oferuje Podatnikowi usługę pod nazwą System Zarządzania Środkami Pieniężnymi i Kredytem Dziennym w Grupie Rachunków, zwaną dalej „Systemem”. W ramach powyższej umowy, dla każdego jej Uczestnika bank otworzy odrębny rachunek bieżący, mający charakter tradycyjnego rachunku operacyjnego, który będzie wykorzystywany przez Uczestnika Systemu do dokonywania rozliczeń w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (zwany dalej: Rachunkiem Głównym). Na swoim Rachunku Głównym Uczestnik Systemu będzie mógł deponować środki finansowe lub zadłużać się w formie tzw. kredytu dziennego. Jest to forma kredytu w rachunku bieżącym, który jest udzielany od rana i musi zostać całkowicie spłacony przed upływem końca dnia.

W przypadku gdyby dłużnik nie był w stanie spłacić zadłużenia przed upływem końca dnia, bank obciąża rachunek Uczestnika posiadającego nadwyżkę wolnych środków kwotą niespłaconego kredytu dziennego, zaciągniętego na rachunku innego Uczestnika Systemu. Opisane powyżej transakcje spłaty kredytów dziennych inicjowane i przeprowadzane są przez bank wymagający spłaty przed końcem dnia, każdego z kredytów dziennych.

Uczestnik Systemu, spłacający kredyt dzienny zaciągnięty przez innego Uczestnika, wstępuje w prawa zaspokojonego wierzyciela kredytobiorcy (wstępuje wobec kredytobiorcy w prawa banku). Oznacza to, że nabywa on prawo do żądania od dłużnika zwrotu kwoty środków pieniężnych wykorzystywanych przez bank do spłaty kredytu dziennego dłużnika banku, a ponadto nabywa prawo do otrzymania od dłużnika odsetek, jakie należałyby się pierwotnie bankowi w związku z udzielonym kredytem.

Spółka wnosi o udzielenie informacji, czy przystąpienie do Systemu nie będzie miało wpływu na sposób naliczania oraz wysokość podatku od towarów i usług.

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca uznaje, iż w roli usługodawcy występuje bank. Zatem podmiotem, u którego występuje obrót z tytułu wykonywania usługi cash pooling jest bank, a nie Spółka. Ze względu na powyższe spółka nie uwzględnia tej transakcji w deklaracji VAT-7.

Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwana dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terenie kraju. W myśl art. 8 ust.1 ustawy przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy. Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota podatku obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Jak wynika z powołanych przepisów dostawa towarów oraz świadczenie usług (za wyjątkiem ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 przypadków), podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Jednocześnie dostawa towarów lub świadczenie usług pod tytułem odpłatnym mogą zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich odbiorcą istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Odnosząc treść przytoczonych regulacji do sytuacji opisanej przez Spółkę należy stwierdzić, iż w przedmiotowym przypadku w roli usługodawcy występuje bank. Usługa ta opiera się na zasadzie umożliwienia zaciągania oraz spłaty kredytów dziennych, a stroną obu tych transakcji jest bank. Z opisanego przez Stronę stanu faktycznego wynika bowiem, iż Uczestnik umowy posiadający nadwyżkę wolnych środków nie wie, czy środki te zostaną wykorzystane, a jeżeli będą, to w jakiej wysokości i przez którego Uczestnika. Bank w ramach świadczonych usług wykorzystuje dostępne środki dowolnego Uczestnika Systemu do spłaty zadłużenia niespłaconego przez innego Uczestnika. Obciążanie rachunków następuje bez konieczności zawierania odrębnych umów między tymi jednostkami.

Zatem podmiotem, u którego wystąpi obrót z tytułu wykonania usługi określanej mianem Systemu Zarządzania Środkami Pieniężnymi i Kredytem Dziennym w Grupie Rachunków jest bank, a nie Spółka, przyjmując, że nie nastąpi import takowej usługi. Jednocześnie z uwagi na fakt, iż nie wystąpi u Podatnika obrót z tytułu tej transakcji, Jednostka nie uwzględni jej przy wyliczaniu wskaźnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Zgodnie bowiem z powyższym przepisem proporcję ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W związku z powyższym tut. organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcęi stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia. Jednocześnie tut. organ podatkowy informuje, iż nie ocenia załączonych do wniosku dokumentów. W powyższym postanowieniu nie odniesiono się do praw i obowiązków, którym podlega kontrahent Spółki, tj. bank. Stosownie do art. 14b § 1 niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4 jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.W myśl § 2 w/w artykułu interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w § 5.