POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście, działając na podstawie art. 216 oraz art. 14a § 1-5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. ) w związku z Pana wnioskiem w sprawie interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego

postanawia

potwierdzić stanowisko zawarte we wniosku.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Pana we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą posiada Pan firmowy rachunek bankowy. W wyniku napadu skradzono Panu między innymi kartę rachunku firmowego, zktórego złodzieje zdołali skraść około 10.000,00 zł. Pana zdaniem, kradzież środków obrotowych firmy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

W przedstawionym stanie faktycznym mają zastosowanie następujące przepisy prawa:- art. 22 ust. 1 oraz art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jednolity: Dz. U. z 2000 roku nr 14, poz. 176 ze zm. ).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Przepis art. 23 cyt. wyżej ustawy zawiera zamknięty katalog wydatków nie stanowiących z mocy ustawy kosztów uzyskania przychodu. Wśród wymienionych w tym artykule wydatków nie ma strat w środkach obrotowych ( w tym gotówki ), co nie oznacza, że w każdym wypadku stratę taką można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Z treści ogólnej definicji kosztu podatkowego wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów, pod warunkiem, że mają one bezpośredni związek z prowadzoną dzaiałalnością, a ich poniesienie ma bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Każdy wydatek bądź poniesiona strata wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego bądź pośredniego związku z przychodem i racjonalności działalnia dla osiągnięcia konkretnego przychodu.

W odniesieniu do strat w majątku obrotowym, jakimi są między innymi pieniądze, trudno mówić, że zmierzają one do osiągnięcia przychodów. Stanowią one jednak element kosztowy w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym każdy przypadek obciążenia kosztów stratami musi być rozpatrywany indywidualnie pod kątem ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Warunkiem zaliczenia strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodu jest ocena zdarzenia w aspekcie:- całokształtu prowadzonej działalności;- sytuacji, w której straty te powstały ( ubytki naturalne, zdarzenia losowe, klęski żywiołowe );- formy udokumentowania strat, np. protokół opisujący zdarzenie, jego datę, przyczynę, dokładne obliczenie wielkości straty, uzupełniony o protokół Policji w przypadku kradzieży bądź zgłoszenia szkody instytucji ubezpieczeniowej. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy, nie uważa się za koszt uzyskania przychodu strat w środkach trwałych i obrotowych, w części pokrytej odpisami amortyzacyjnymi oraz odszkodowaniem z tytułu ubezpieczeń. Przyjmuje się, że dla celów podatkowych tylko kradzież powstałą na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia, można uznać za zdarzenie losowe, które uzasadnia zaliczenie powstałej straty w ciężar kosztów uzsykania przychodów. Nie można uznać za zdarzenie losowe kradziezy środków obrotowych nienależycie zabezpieczonych. Wartości pieniężne uznaje się za należycie zabezpieczone, jeśli przedsiębiorca w celu ich ochrony przed kradzieżą przestrzegał wymagań określonych między innymi w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14.10.1998 roku w sprawie szczegółowych zasad i wymagań, jakimi powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transporotwanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne ( Dz. U Nr 129, poz. 858 ze zm. ).

W stanie faktycznym opisanym we wniosku, kradzież środków obrotowych z rachunku firmowego przedsiębiorcy można uznać za koszty uzyskania przychodu wyłącznie w sytuacji jeśli kradzież karty płatniczej nastąpiła w wyniku napadu, a przedsiębiorca podjął wszelkie działania w celu zabezpieczenia swoich środków w tym we właściwym czasie zawiadomił organy ścigania o kradzieży oraz bank o konieczności zablokowania konta. Odnosząc powyższe do opisanego stanu faktycznego, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście postanowił jak w sentencji.