Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie dotyczącej opodatkowania przychodów pracowników uzyskiwanych z tytułu zapewnienia przez Spółkę bezpłatnych dojazdów do zakładu pracy - na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000r., poz. 176 ze zm.) uznajeza prawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku.

Pismem z dnia 29.01.2007r. (data wpływu 01.02.2007r.) Spółka zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie dotyczącej opodatkowania przychodów pracowników uzyskiwanych z tytułu zapewnienia przez Spółkę bezpłatnych dojazdów do zakładu pracy - na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).
Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym w listopadzie 2006r. Spółka zmieniła dotychczasową siedzibę i adres zakładu w Łodzi i przeniosła się do Strykowa. W związku ze zmianą lokalizacji zakładu i utrudnieniami komunikacyjnymi, związanymi z dojazdami niektórych pracowników do miejsca wykonywania pracy oraz ich powrotami do miejsca zamieszkania, Spółka podjęła decyzję o wypłacie na rzecz pracowników jednorazowego świadczenia w wysokości 1.500,00 zł brutto. Świadczenie to płatne jest w czterech równych ratach i stanowi rekompensatę za niedogodności związane ze zmianą siedziby. Jednocześnie świadczenie jest traktowane przez Spółkę jako podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz ubezpieczeniom społecznym.
Z uwagi jednak na zagrożenie utraty części pracowników (z powodu nieudogodnień z dojazdem do pracy) Spółka zdecydowała się zapewnić pracownikom możliwość korzystania z dowozu do i z miejsca wykonywania pracy w Strykowie. Pracownikom, którzy zdecydują się korzystać z transportu finansowanego przez pracodawcę, nie przysługuje świadczenie w wysokości 1.500,00 zł (zawarto porozumienia z pracownikami). Spółka opłaca w całości koszty przejazdu pracowników dojeżdżającym do i z siedziby Spółki z Łodzi oraz z pobliskich miejscowości (Pabianice, Konstantynów Łódzki, Aleksandrów Łódzki, Zgierz, Andrzejów, Koluszki, Brzeziny). Pracownicy korzystający z transportu zorganizowanego przez pracodawcę otrzymali identyfikatory upoważniające do bezpłatnych przejazdów.
Dodatkowo na takich samych warunkach i zasadach, z transportu organizowanego przez Spółkę korzystać mogą pracownicy tymczasowi. Warunkiem umożliwiającym skorzystanie z dowodu przez obie grupy pracownicze jest zatrudnienie w Spółce przed dniem 22 maja 2006r. oraz nieskorzystanie ze świadczenia w wysokości 1.500,00 zł wypłacanego przez pracodawcę.

Spółka płaci przewoźnikowi ustalone kwoty za jeden kurs na określonej trasie, przy czym w praktyce obciążenia te obniżane są przez przewoźnika o kwoty uzyskane przez niego z tytułu sprzedaży biletów na danej trasie osobom nieuprawnionym do korzystania z transportu nieodpłatnego. W konsekwencji, w różnych okresach obciążenia dokonywane przez przewoźnika mogą opiewać na różne kwoty.
Przedstawiając stan faktyczny Spółka podkreśla, że zasady korzystania przez pracowników z bezpłatnego transportu określone zostały w Regulaminie Wynagradzania, poprzez wprowadzenie Aneksu z dnia 12 grudnia 2006r. (obowiązywanie od 30.10.2006r.), zgodnie z którym "w związku z przeniesieniem siedziby pracodawcy z Łodzi do Smolic w okresie od dnia 30.10.2006r. do dnia 31.10.2007r. - Pracodawca na wniosek Pracownika finansuje dojazdy do zakładu pracy w Smolicach z terenu Łodzi, Zgierza, Konstantynowa Łódzkiego, Aleksandrowa Łódzkiego, Pabianic, Andrzejowa, Brzezin, Koluszek oraz okolic tych miejscowości poprzez zapewnienie bezpłatnego transportu. Finansowanie dojazdów, o którym mowa powyżej - przysługuje wyłącznie tym pracownikom Spółki oraz tym Pracownikom tymczasowym, którzy rozpoczęli pracę przed dniem 22 maja 2006r. i nie skorzystali z premii wypłaconej w związku ze zmianą siedziby Spółki".

Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego Spółka zwraca się z pytaniem:
czy zapewnienie pracownikom Spółki transportu do i z siedziby (poprzez zawarcie porozumienia potwierdzającego, iż pracownikowi nie przysługuje jednorazowe świadczenie będące rekompensatą za niedogodności związane ze zmianą siedziby firmy w związku z korzystaniem z transportu finansowanego przez Pracodawcę) stanowi przychód po stronie pracownika z tytułu stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
Zdaniem wnioskodawcy nie jest możliwe ustalenie wartości świadczenia w postaci organizowanego pracownikom dowozu do i z miejsca pracy, głownie z uwagi na fakt, że Spółka płaci przewoźnikowi kwoty ustalone za jeden kurs na określonej trasie (w praktyce obciążenia te obniżane są o kwoty uzyskane przez przewoźnika z tytułu sprzedaży biletów osobom innym niż pracownicy) i niezależne od ilości korzystających z transportu pracowników. Część pracowników nie zawsze korzysta z transportu, np: ze względu na chorobę, odbywaną podróż służbową, urlop wypoczynkowy itp. W konsekwencji nie jest możliwe określenie, którzy pracownicy korzystali z bezpłatnego transportu i w jakim okresie, a tym samym nie ma możliwości określenia przychodu pracowników.

Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi informuje, że na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Ponadto, stosownie do treści art. 11 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem art. 14- 16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
W myśl art. 12 ust. 1 w/w ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat lub świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z treści tego przepisu wynika, iż przychodem pracownika są wszelkie otrzymane prze niego świadczenia, do których zalicza się nie tylko wynagrodzenia wynikające z zawartych umów o pracę lub umów o podobnym charakterze, ale również wszystkie inne przychody, niezależnie od podstawy na jakiej zostały wypłacone.
Należy jednak zauważyć, że w przypadku gdy wartości świadczeń pracowniczych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika (np. wtedy, gdy opłata wnoszona jest ryczałtowo za wszystkich pracowników) - brak jest podstaw do ustalenia dla tego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów dojazdów do i z pracy.
Reasumując, w sytuacji, gdy pracodawca ponosi opłaty ustalone przez przewoźnika, na wysokość których wpływa opłata za kurs na konkretnej trasie (obniżane o ceny biletów sprzedanych przez przewoźnika osobom nie będącym pracownikami Spółki), niezależnie od tego czy pracownik korzystał lub nie korzystał w danym miesiącu z usług przewoźnika, brak jest podstaw do ustalenia przychodu pracownika z tego tytułu.
W świetle powyższego, tutejszy organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29.01.2007r. jest prawidłowe, stąd też postanowił jak w sentencji.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.
Interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia na podstawie art. 14b § 1 i 2 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa.