POSTANOWIENIE

Na podstawie przepisów art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. Nr 8, poz. 60 z 2005 r. z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 20.04.2007r., uzupełnionego pismem z dnia 18.05.2007 r., w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie spółki w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych,
postanawiam
- uznać stanowisko przedstawione w złożonym wniosku za zgodne z przepisami prawa podatkowego.

UZASADNIENIE

Powołanym w sentencji wnioskiem z dnia 20.04.2007 r. Spółka wystąpiła do tutejszego organu podatkowego w trybie przepisów art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Wniosek obejmuje zakres stosowania prawa podatkowego w przedmiocie obowiązywania od dnia 01.01.2007 r. zapisu art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, szczególnie określenie pojęcia - faktycznie zastosowany kurs waluty.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka sprzedaje swoje wyroby do krajów Unii Europejskiej oraz importuje surowiec z Ukrainy. W wyniku tych transakcji powstają przychody i koszty w walutach obcych /EUR/, które korygowane są o zrealizowane różnice kursowe.
We wniosku stwierdzono, że brak jest urzędowej definicji pojęcia „faktycznie zastosowanego kursu waluty” - używanego przez ustawodawcę w art. 15a znowelizowanej ustawy.
Zdaniem Spółki, kwota otrzymana z tytułu sprzedaży powinna być wyceniona wg kursu waluty - kursu kupna banku z dnia faktycznego otrzymania przychodu, z którego usług Spółka korzysta.
Zobowiązanie w walucie obcej powinno zostać zapłacone z posiadanych na rachunku walutowym własnych środków otrzymanych z tytułu wcześniejszej sprzedaży przy faktycznie zastosowanym kursie sprzedaży waluty z banku z którego usług Spółka korzysta - z dnia zapłaty.
Ponadto na podstawie faktury wystawionej /sprzedaż/ i otrzymanej /zakup/ Spółka dokona wyceny przychodu i kosztu wg kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego dzień uzyskania przychodu i dzień poniesienia kosztu. Dodatnie różnice kursowe zwiększą przychody a ujemne koszty podatkowe.
W ocenie tutejszego organu stanowisko Spółki jest prawidłowe.
Zasady podatkowego ustalania różnic kursowych regulują przepisy art. 15a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm./.
Zgodnie z wyżej cyt. przepisem różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe.
Według ust. 2 i 3 art. 15a w/w ustawy:
Dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:
1/ przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2/ poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP i jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3/ otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4/ kredytu /pożyczki/ w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu /pożyczki/ w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5/ kredytu /pożyczki/ w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu /pożyczki/ w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:
1/ przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2/ poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3/ otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wpływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4/ kredytu /pożyczki/ w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu /pożyczki/ w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5/ kredytu /pożyczki/ w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu /pożyczki/ w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
Ponadto zgodnie z art. 15a ust. 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3 nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5 % wartość kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty.W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs, opierając się na kursach walut ogłaszanych przez NBP.
W art. 15a ust. 7 ustawy za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3 uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury /rachunku/ albo innego dowodu w przypadku braku faktury /rachunku/, a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3-dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.
Z przytoczonych przepisów wynika, że ustawodawca określił nową formułę rozliczenia różnic kursowych, zgodnie z którą dodatnie różnice kursowe zwiększają przychody a ujemne różnice kursowe zwiększają koszty uzyskania przychodów. Jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5 % wartość kursu średniego ogłaszanego przez NBP, organ podatkowy będzie mógł wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W przypadku niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W przypadku niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs, opierając się na kursach walut ogłaszanych przez NBP.
Ponadto, również z przytoczonych przepisów wynika, że:
- moment faktycznego otrzymania należności bądź zapłaty należności jest istotny dla określenia, czy dla firmy powstają różnice kursowe dodatnie czy ujemne,
- przychody oraz koszty w walutach obcych dla celów obliczenia różnic kursowych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu,
- przez średni kurs ogłaszany przez NBP rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.
Zatem „ faktycznie zastosowany kurs waluty z tego dnia „ jest kursem z dnia, w którym firma:
-faktycznie otrzymuje należność za wystawioną fakturę /rachunek/,
-dokonuje faktycznej zapłaty należności wynikającej z wystawionej przez kontrahenta faktury /rachunku/, w jakiejkolwiek formie.
Z powyższego wynika, że kwota otrzymana z tytułu sprzedaży lub zobowiązanie podlegające zapłacie, winny być wycenione wg faktycznego kursu waluty z danego dnia stosowanego w banku, z którego usług Spółka korzysta.
Tak więc podatkowe rozliczenie różnic kursowych powinno być dokonywane według faktycznie zastosowanego kursu walutowego. Jeżeli jednak nie będzie możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, wówczas w takich przypadkach /np. przy korzystaniu z rachunków walutowych w bankach zagranicznych/ zastosowanie znajduje kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.
Stosownie do art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r o rachunkowości /jedn. tekst Dz. U. Nr 121 z 1997 r poz. 591 ze zm./, wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia odpowiednio po kursie kupna lub sprzedaży walut stosowanym przez bank z którego usług korzysta jednostka - w przypadku operacji zapłaty należności i zobowiązań.
W art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca określił, kiedy powstają różnice kursowe od własnych środków pieniężnych.
Tak więc dodatnie różnice kursowe powstają, jeśli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wpływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
Zaś ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wpływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
Jednocześnie z art. 15a ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że podatnicy wyznaczają kolejność wyceny środków pieniężnych lub wartości pieniężnych w walucie obcej według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, której nie mogą zmieniać w trakcie roku podatkowego.
Zgodnie z art. 35 ust. 8 ustawy o rachunkowości, w przypadku gdy ceny nabycia jednakowych albo uznanych za jednakowe, ze względu na podobieństwo rodzajowe i przeznaczenie, składników inwestycji /którymi są m.in. waluty obce i dewizy/ są różne, to ich rozchód wycenia sie według metody wybranej przez jednostkę spośród metod, o których mowa w art. 34 ust. 4 pkt 1-3.
Stosownie do tego przepisu, jeżeli ceny nabycia jednakowych składników inwestycji/a do takich są zaliczane środki na rachunku bankowym, także walutowym/ są różne, to ich rozchód wycenia sie według zasady wybranej przez jednostkę spośród następujących metod:
1/ według cen przeciętnych, to jest ustalonych w wysokości średniej ważonej cen danego składnika aktywów /waluty obcej/,
2/ kolejno po cenach najwcześniej nabytych składników /FIFO, tj. "pierwsze przyszło-pierwsze wyszło”/,
3/ kolejno po cenach najpóźniej nabytych składników /LIFO, tj. „ostatnie przyszło-pierwsze wyszło”/.
Wybranej metody wyceny środków lub wartości pieniężnych podatnicy nie mogą zmieniać w trakcie roku podatkowego.
Wypełniając dyspozycje art. 14 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym i prawnym obowiązującym w dniu zaistnienia zdarzenia stanowisko zawarte we wniosku uznaję za prawidłowe.
Interpretacja niniejsza uwzględnia stan prawny istniejący w dacie zaistnienia zdarzenia oraz stan faktyczny przedstawiony w powołanym na wstępie wniosku.