Postanowienie

Na podstawie art. 14a § 1, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U.Nr 8, z 2005 r., poz. 60, z późn. zmian.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 03 stycznia 2007 roku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczącej opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w 2007 roku wydawanych pracownikom kuponów i kart elektronicznych stwierdzam, że: stanowisko przedstawione w tym wniosku nie jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

Pracodawca zamierza ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych przekazać pracownikom paczki świąteczne zawierające produkty żywnościowe i inne produkty bezpośrednio zużywane w gospodarstwach domowych pracowników. Jednakże wobec braku możliwości ustalenia przez pracodawcę konkretnych potrzeb pracowników w tym zakresie realizacja tego przedsięwzięcia polegać będzie na „komponowaniu” – ustalaniu zawartości paczek bezpośrednio przez każdego z pracowników. Pracodawca zawiera z hipermarketem umowę na mocy, której w imieniu i na rachunek pracodawcy poszczególni pracownicy będą „komponować” skład indywidualnych paczek.

Powyższe działania będą się odbywać poprzez osobistą wizytę pracowników w hipermarkecie lub za pośrednictwem internetu. W celu odbioru ze sklepu paczek przez pracowników pracodawca będzie im wydawał otrzymane wcześniej z hipermarketu kupony lub karty elektroniczne (kupony w formie papierowej opiewające na określoną wartość nominalną; karty elektroniczne przedpłacone przez pracodawcę mają zapisaną wartość w punktach). Ostatecznie płatność za wartość towarów dla pracowników (paczki) pokrywa pracodawca ze środków ZFŚS na podstawie wystawionej faktury.

Według przedstawionego w niniejszej sprawie własnego stanowiska – płatnik stwierdza, iż z uwagi na wskazany we wniosku sposób realizacji paczek świątecznych dla pracowników korzystają oni ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym bowiem przedmiotem świadczenia pracodawcy są paczki natomiast kupony i karty elektroniczne służyłyby jedynie do ich fizycznego odbioru.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.Nr 14, z 2000 r., poz. 176, z późn. zmian.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W tym stanie prawnym przychodami ze stosunku pracy są wszelkie otrzymane przez pracownika świadczenia. Są nimi nie tylko wynagrodzenia wynikające wprost z zawartej umowy o pracę ale także wszystkie inne przychody niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Zgodnie z postanowieniem art. 21 ust. 1 pkt 67 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych – do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 380,-zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

W świetle przytoczonego stanu prawnego ze zwolnienia od podatku dochodowego korzystają wymienione świadczenia pod warunkiem, że są to świadczenia rzeczowe. Wydane zaś pracownikom przez pracodawcę kupony i karty elektroniczne uprawniające ich do odbioru z hipermarketu paczek świątecznych nie stanowią świadczeń rzeczowych i bez znaczenia pozostaje fakt, że ostatecznie za przedmiotowe towary płaci pracodawca ze środków ZFŚS na podstawie wystawionej faktury. Cyt. bowiem art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są jedynie wartości świadczeń rzeczowych otrzymanych przez pracownika, sfinansowanych z ZFŚS lub funduszy związków zawodowych. Natomiast bony, talony i inne znaki uprawniające do wymiany za towary (w niniejszej sprawie kupony i karty elektroniczne) do nich nie należą.

Powyższe oznacza, że przedmiotowe świadczenia stanowią dla pracowników przychody ze stosunku pracy podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem pracodawca jako płatnik jest obowiązany od tych przychodów pracowników na zasadach określonych w art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pobrać zaliczki na podatek dochodowy łącząc te przychody z innymi przychodami uzyskanymi przez pracowników ze stosunku pracy w danym miesiącu. Kwoty pobranych zaliczek na podatek dochodowy na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U.Nr 217, poz. 1588) obowiązującego od 1 stycznia 2007 r. płatnik przekazuje w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby płatnika. W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnik jest obowiązany przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby płatnika roczną deklarację według ustalonego wzoru – PIT-4R (art. 38 ust. 1a znowelizowanej ustawy).

W myśl zaś przepisu art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym w przypadku gdy płatnik nie dokonuje rocznego obliczenia podatku – w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym jest obowiązany przekazać podatnikom i urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatników – imienne informacje o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy – PIT-11 dla celów dokonania przez podatników samoobliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za rok podatkowy. Tym samym postanawia się jak w sentencji.