POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 01 lutego 2007 r., uzupełnionego pismem z dnia 30 marca 2007r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

uznaję za nieprawidłowe

stanowisko Podatnika w sprawie zaliczenia bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w 2007 roku na przebudowę dachu zabytkowej kamienicy.

UZASADNIENIE

W dniu 05 lutego 2007 roku do tut. Organu wpłynął wniosek Podatnika z dnia 01 lutego 2007 r. uzupełniony pismem z dnia 30 marca 2007r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Przedstawiony przez Podatnika w piśmie stan faktyczny jest następujący:

Spółka posiada nieruchomość (kamienicę) wpisaną do rejestru zabytków składającą się z trzech części. W kamienicy znajduje się sklep oraz mieszkania, które są wynajmowane osobom fizycznym.

W związku ze znacznymi zniszczeniami dachu w części trzeciej o konstrukcji dwuspadowej, Spółka podjęła decyzję o kompleksowej naprawie dachu i zmianie konstrukcji z dwuspadowego na jednospadowy. Przed przystąpieniem do prac naprawczych wystąpiono do Konserwatora Zabytków, który wydał zgodę na zmianę konstrukcji dachu ze względu na bezpieczeństwo, albowiem w obecnym stanie dach jest narażony zimą na znaczne obciążenie śniegiem.

Przyjęto projekt naprawy dachu zakładający zmianę dachu z dwuspadowego na jednospadowy. Sposób naprawy dachu nie spowoduje zmiany przeznaczenia budynku lecz zakłada zmniejszenie wysokości budynku, a w związku z tym jego powierzchni użytkowej o 1/3. Przebudowa dachu zmniejszy również o 1/3 kubaturę trzeciej części budynku.

W dniu 20 listopada 2006 r. Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Toruniu Delegatura w Bydgoszczy wydał pozytywną opinię dla celów omawianej przebudowy dachu zabytkowej kamienicy w Tucholi. Natomiast w dniu 5 lutego 2007r. Spółka wystąpiła do Starostwa Powiatowego w Tucholi o wydanie zgody przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rozpoczęcie omawianej przebudowy. Do dnia złożenia uzupełnienia do wniosku, postępowanie administracyjne w powyższej sprawie jest w toku.

Spółka zwróciła się z pytaniem, czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym prawnych, wydatki, które Strona poniesie w 2007 r. na naprawę dachu w opisanej formie należy zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu jako remont, czy jest to wydatek inwestycyjny powiększający wartość środka trwałego.

Zdaniem Spółki wydatki poniesione na remont dachu kamienicy są kosztami uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia, ponieważ prowadzone prace mają charakter remontowy a ponadto prowadzone są za zgodą Konserwatora Zabytków. Zakres prac nie spowoduje podwyższenia wartości użytkowej kamienicy w stosunku do jej wartości z dnia przyjęcia obiektu do używania, a użyte materiały wynikają z uzgodnień z Konserwatorem Zabytków.

Tutejszy Organ podatkowy po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawia następujące stanowisko.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz.654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Natomiast na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiących podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych.

Powołany wyżej art. 16g ust. 13 stanowi, że ulepszenie środków trwałych następuje w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji.

Z przedstawionego wyżej stanu prawnego wynika, że w odniesieniu do środków trwałych możliwość zaliczenia bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów nakładów poniesionych na te środki uwarunkowana jest spełnieniem łącznie dwóch warunków:

- wydatki dotyczą środka trwałego wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej i pozostają w związku z osiąganymi przychodami

- wydatki zostały poniesione na remont, a nie na ulepszenie środka trwałego.

A zatem, właściwe zakwalifikowanie wydatków poniesionych na remont czy ulepszenie środków trwałych ma istotne znaczenie z punktu widzenia prawidłowego zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu. Jeśli wydatki poniesione zostały na remont, wówczas można je bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Jeśli natomiast poniesiony wydatek związany jest z ulepszeniem środka trwałego, wtedy do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć odpisy amortyzacyjne. Ww. ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji remontu. Remont obiektów budowlanych natomiast jest zdefiniowany w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118). Stosownie do jego treści, remont oznacza wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym, robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym (odpowiadających aktualnym standardom technicznym). Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, niezwiększające jego wartości początkowej. Remont przeprowadzany jest w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. A zatem, remont środka trwałego powinien zmierzać do zachowania dotychczasowej jego substancji.

Ponadto nadmienia się, iż remont zgodnie z art. 29 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy – prawo budowlane nie wymaga uzyskania pozwolenia Inspektora Nadzoru Budowlanego.

Wskazuje się natomiast, iż do wydatków poniesionych na ulepszenie kwalifikują się takie wydatki, które zostały poniesione w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji danego środka trwałego, prowadzące do wzrostu jego wartości użytkowej.

Ustawodawca przyjął, że środki trwałe uznaje się za ulepszone jeżeli suma poniesionych w tym celu wydatków w danym roku podatkowym przekracza kwotę 3.500,00 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania.

Wzrost wartości użytkowej środka trwałego mierzony jest w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami jego eksploatacji.

Powyższe oznacza, iż warunki te nie muszą być spełnione łącznie, na co wskazuje użyty przez ustawodawcę zwrot „w szczególności”.

Jak wskazano powyżej różnica między nakładami poniesionymi na remont, a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do odtworzenia wartości użytkowej poprzez wymianę i naprawę, natomiast drugie dotyczą przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, które w konsekwencji powodują istotną zmianę cech użytkowych.

Natomiast zgodnie z wyjaśnieniem Ministerstwa Finansów zawartym w piśmie z dnia 13 marca 1995r. Nr PO3-72-2160/94, przebudowa polega na zmianie (poprawieniu) istniejącego stanu środka trwałego na inny.

Z opisanego w piśmie stanu faktycznego wynika, że w posiadanej kamienicy (będącej obiektem zabytkowym), która jest wykorzystywana przez Spółkę do prowadzenia działalności handlowej (sklep) i wynajmu pomieszczeń mają być prowadzone w 2007 roku prace mające na celu przebudowę konstrukcji dachu.

Przebudowa dachu polega na zmianie dachu z dwuspadowego na jednospadowy. Wynikiem tej przebudowy będzie zarówno zmiana powierzchni użytkowej jak i kubatury budynku. Ponadto poprawie ulegnie bezpieczeństwo związane z ewentualnym obciążeniem konstrukcji dachowej śniegiem w okresie zimowym. Tym samym wpłynie to na wzrost wartości użytkowej wyrażonej m.in. wydłużeniem okresu użytkowania oraz obniżeniem kosztów przyszłej eksploatacji np. związanych z koniecznością usuwania zalegającego na dachu śniegi (odśnieżeniem dachu). A zatem planowanej przebudowy dachu nie można uznać za remont mający na celu przywrócenie stanu poprzedniego poprzez naprawę polegającą np. na zamianie pokrycia dachowego, ale inwestycję kreującą nową jakość. Stąd nakłady jakie Spółka poniesie na prace związane z opisaną zmianą konstrukcji dachu będą miały charakter wydatków na ulepszenie środka trwałego, w zakresie którego mieści się przebudowa zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), a zatem wydatki nie będą stanowiły bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

W tak przedstawionym stanie faktycznym zdaniem tut. Organu podatkowego, wydatki te powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jedynie poprzez odpisy amortyzacyjne, zgodnie z art. 15 ust. 6 powyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

Wskazuje się równocześnie, iż wydatki związane z ulepszeniem już istniejącego środka trwałego zalicza się do środków trwałych w budowie a nie do inwestycji, przez które rozumie się aktywa nabyte w celu osiągnięcia korzyści – art. 2 ust. 1 pkt 16 i 17 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.).

Mając powyższe na uwadze postanowiono, jak w sentencji.

Informuje się, iż niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego na dzień jej wydania. W myśl art. 14b § 1 i § 2 powołanej ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla Wnioskodawcy – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.