Dnia 26 marca 2007r. podatnik złożył w trybie art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawa o VAT.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest właścicielem domu jednorodzinnego i nie prowadzi działalności gospodarczej – jest nauczycielem. Podatnik zamierza wynająć część pomieszczeń mieszkalnych na cele mieszkaniowe a część (dwa pomieszczenia) na działalność gospodarczą. Uzyskane przychody będą opodatkowane podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych. Szacowana wartość przychodów z tytułu wynajmu pomieszczeń na cele użytkowe wynosi ok. 300 zł a na mieszkalne ok. 200 zł miesięcznie. Łącznie przychody te nie przekroczą kwoty limitu obrotów w wysokości 10 000 euro.

Zdaniem podatnika, z chwilą osiągnięcia przychodów z tytułu wynajmu w wysokości przekraczającej limit obrotów 10 000 euro, będzie zobowiązany do rejestracji jako podatnik VAT. Ponadto Strona wyraża pogląd, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają tylko przychody uzyskiwane z wynajmu lokali na cele działalności gospodarczej.

Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego nie podziela stanowiska podatnika zawartego w przedmiotowym wniosku i stwierdza co następuje:

I. Przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1) ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W poz. 4 załącznika nr 4 do ustawy o VAT, wymieniono usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe - (PKWiU ex 70.20.11). Oznacza to, że czynność polegająca na wynajmie nieruchomości na cele mieszkaniowe, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy korzystać będzie ze zwolnienia przedmiotowego.Z kolei świadczenie usług wynajmowania nieruchomości na cele użytkowe (inne niż mieszkaniowe), jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w świetle art. 5 ustawy o VAT. Do usług tych nie ma zastosowania zwolnienie przedmiotowe.

II. Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10 000 euro. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. W art. 113 ust. 2 ustawy postanowiono, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku (...). Oznacza to, że do ustalenia kwoty obrotu uprawniającego do zwolnienia przyjmuje się jedynie wartość transakcji podlegających opodatkowaniu (tj. w sytuacji podatnika – wartość sprzedaży usług wynajmu pomieszczeń na cele użytkowe).
Powyższa zasada, dotycząca drobnych przedsiębiorców, polega na zwolnieniu tych podatników od podatku – jest to tzw. zwolnienie podmiotowe. Korzystanie z tego zwolnienia ma charakter dobrowolny.

W przypadku, gdy podmiot rozpoczyna wykonywanie czynności opodatkowanych w trakcie roku podatkowego jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10 000 euro, czyli w 2007 roku kwoty 39 700 zł – (art. 113 ust. 9 ustawy). Sformułowanie: w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży oznacza, że podatnik bierze pod uwagę okres od dnia, w którym dokonał pierwszej sprzedaży do końca roku.

Zwolnienie to - jeżeli podatnik przed rozpoczęciem działalności nie zrezygnuje z niego – obowiązuje do momentu, aż podatnik przekroczy w danym roku – w proporcji do okresu prowadzonej działalności – obrót równowartości 10 000 euro, albo gdy zrezygnuje ze zwolnienia w trakcie działalności.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, do wartości sprzedaży uprawniającej do zwolnienia podmiotowego podatnik nie będzie wliczał usług zwolnionych z podatku, czyli obrotu z wynajmu lokalu na cele mieszkalne, a wyłącznie obrót uzyskany z wynajmu lokali użytkowych.
W sytuacji podatnika, przewidywana wartość sprzedaży z tytułu wynajmu pomieszczeń na cele niemieszkalne nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10 000 euro. Oznacza to, że podatnik będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w w/w artykule 113 ust. 9 ustawy, które przysługuje mu z mocy prawa.

III. Zgodnie z art. 96 ust. 3 ustawy o VAT podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 (...) mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.
Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego” - art. 96 ust. 4 ww. ustawy.
Stosownie do art. 109 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy zwolnieni od podatku podmiotowo są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym.

Z powyższych regulacji wynika, iż obowiązek rejestracyjny nie dotyczy między innymi podmiotów wymienionych w art. 15 i zwolnionych podmiotowo na podstawie art. 113 ust. 9. Jednakże ustawodawca pozwala złożyć tym podatnikom zgłoszenie rejestracyjne (zostaną wówczas zarejestrowani jako „podatnicy VAT zwolnieni”) - por. art. 96 ust. 3 i 4 ustawy.

W tym stanie rzeczy Wnioskodawczyni nie będzie miała obowiązku składać zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług do momentu utraty prawa do zwolnienia, tj. przekroczenia granicznej kwoty obrotu uprawniającej do zwolnienia. Jednakże na mocy powołanego przepisu art. 109 ust. 1 ustawy o VAT będzie zobowiązana do prowadzenia ewidencji sprzedaży, którą należy wypełniać codziennie. Celem tej ewidencji jest określenie momentu, w którym wartość sprzedaży przekroczy równowartość 10 000 euro, bowiem od tej chwili podatnik traci prawo do zwolnienia podmiotowego z VAT.

W przypadku stwierdzenia, że podatnik nie prowadzi ewidencji sprzedaży lub prowadzi ją w sposób nierzetelny, naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określi wartość niezaewidencjonowanej sprzedaży w drodze oszacowania i ustali podatek przy zastosowaniu stawki podstawowej, bez prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony – (art. 109 ust. 2 omawianej ustawy).

Mając na uwadze powyższy stan faktyczny i prawny orzeczono jak w sentencji.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań Nowe – Miasto informuje, że powyższa interpretacja jest oparta o stan faktyczny przedstawiony we wniosku podatnika oraz stan prawny obowiązujący w dacie wydania niniejszego postanowienia.