INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2012 r. (data wpływu 4 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług związanych z uczestnictwem pracowników naukowych w konferencjach - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług związanych z uczestnictwem pracowników naukowych w konferencjach.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Politechnika jest szkołą wyższą działającą w oparciu o ustawę z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164 poz. 1365 ze zm.) oraz zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Uczelnia ponosi opłaty za uczestnictwo pracowników dydaktyczno-naukowych w imprezach z dziedziny nauki i edukacji, które odbywają się poza granicami kraju. Imprezy organizowane są w różnych formach, a w szczególności: konferencji, sympozjów i seminariów. W ten sposób jednostka realizuje swoje podstawowe zadania, do których zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, należy kształcenie i promowanie kadr naukowych oraz kształcenie w celu zdobywania i uzupełniania wiedzy. Na ww. spotkaniach pracownicy Uczelni wygłaszają własne prelekcje, referaty, mają też możliwość zabierania głosu w panelach dyskusyjnych na dany temat. Na tej samej konferencji uczestnicy mogą zatem występować w sposób aktywny, jak i w roli słuchacza. W trakcie tych form kształcenia rozpropagowywana oraz pozyskiwana jest wiedza na określony temat, uczestnicy uzyskują wiadomości i materiały, które pozwalają na uzupełnianie wiedzy i rozwijanie swojego dorobku naukowego, zdobywają nową wiedzę teoretyczną i praktyczną lub też uzupełniają już posiadaną. W związku z powyższym niewątpliwie są to imprezy o charakterze naukowym i edukacyjnym. Aby móc uczestniczyć w konferencji/sympozjum/seminarium, pracownik/Uczelnia zobowiązana jest przed terminem spotkania wnieść opłatę i wówczas nabywane jest prawo wstępu na ww. imprezę. Opłata za uczestnictwo w ww. imprezie może obejmować również wyżywienie, noclegi, materiały konferencyjne, imprezy towarzyszące.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ww. usługi traktować należy jako usługi wstępu na imprezy naukowe i edukacyjne, wymienione w art. 28g ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.)... Jeśli tak, czy miejsce świadczenia ww. usług jest w miejscu, w którym te imprezy faktycznie się odbywają i w związku z powyższym dla Uczelni zakup powyższych usług nie stanowi importu usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując płatności za powyższe usługi w zamian za opłatę nabywa prawo wstępu na ww. imprezy edukacyjne i naukowe. Wstęp upoważnia uczestników do pełnoprawnego uczestnictwa w konferencji/sympozjum/seminarium poprzez wymianę doświadczeń z innymi uczestnikami, dyskusję, odczyty i prelekcje, co jest naturą takich spotkań.

Zgodnie z art. 28g ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy naukowe i edukacyjne jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Natomiast w świetle art. 32 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, usługi wstępu na imprezy naukowe i edukacyjne obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za opłatę. Ustęp 2 pkt c) ww. rozporządzenia doprecyzowuje, iż ust. 1 ma zastosowanie w szczególności do prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, tj. konferencje i seminaria.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z uczestniczeniem pracowników dydaktyczno-naukowych w konferencji naukowej. Podmiot, który nabywa usługę – podatnik w rozumieniu art. 28a ustawy – jest zainteresowany uczestniczeniem jego pracowników w określonych imprezach o charakterze naukowym. Usługi wstępu na tego typu imprezy obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za opłatę. Podkreślenia wymaga fakt, że opłata dotyczy zawsze udziału w danym wydarzeniu (w tym przypadku: w konferencji/sympozjum/seminarium naukowym), nie zaś samego wstępu na organizowaną imprezę. Zatem to usługa wstępu obejmuje, co do zasady, prawo do udziału w prelekcjach, wykładach, warsztatach, panelach dyskusyjnych, konsumpcji serwowanych w ramach konferencji posiłków czy uczestnictwa w imprezach integracyjnych przewidzianych w programie konferencji, czyli te elementy, które z reguły zawierają się w tzw. opłacie konferencyjnej, a podmiot nabywający usługę wstępu umożliwia pracownikom szeroki dostęp do konferencji, nie ograniczający się jedynie do fizycznego wstępu do miejsca, gdzie odbywa się konferencja.

Reasumując, usługi uczestnictwa w konferencjach, o których mowa we wniosku, należy uznać za usługi wstępu, których miejsce świadczenia znajduje się w miejscu (państwie), w którym te imprezy (konferencje/sympozja/seminaria naukowe) się odbywają.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, jest określenie miejsca ich świadczenia. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Zgodnie z zasadą ogólną, wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

Na potrzeby stosowania regulacji dotyczących miejsca świadczenia usług, ustawodawca zdefiniował pojęcie podatnika.

Zgodnie z art. 28a pkt 1 ustawy, ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

Od ogólnej zasady ustalania miejsca świadczenia usług, ustawodawca przewidział szereg wyjątków.

Stosownie do brzmienia art. 28g ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Powyższy przepis stanowi implementację do polskiego porządku pranego regulacji art. 53 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347, str. 1 ze zm. ), miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Natomiast w myśl art. 32 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 77, str. 1), usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

Jak stanowi ust. 2 lit. c) powyższego artykułu, ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

Przez import usług – stosownie do brzmienia art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług – rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Politechnika, w ramach działalności edukacyjnej, korzysta odpłatnie z organizowanych przez inne podmioty: konferencji, sympozjów i seminariów, których celem jest kształcenie i promowanie kadr naukowych oraz kształcenie w celu zdobywania i uzupełniania wiedzy. Na ww. spotkaniach pracownicy Uczelni wygłaszają własne prelekcje, referaty, mają też możliwość zabierania głosu w panelach dyskusyjnych na dany temat, mogą zatem występować w sposób aktywny, jak i w roli słuchacza.

Powyższe wskazuje, że Politechnika – podatnik w rozumieniu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług – jest zainteresowany uczestniczeniem jego pracowników w określonych imprezach o charakterze naukowym, tj. konferencjach naukowych. Usługi wstępu na tego typu imprezy obejmują, zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami, świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za opłatę, która dotyczy zawsze udziału w danym wydarzeniu (tu: w konferencji naukowej), nie zaś samego wstępu na organizowaną imprezę. W przypadkach tych usługa wstępu obejmuje bowiem, co do zasady, prawo do udziału np. w prelekcjach, wykładach, warsztatach, panelach dyskusyjnych, czy też konsumpcji serwowanych w ramach konferencji posiłków, a zatem podmiot nabywający usługę wstępu uzyskuje szeroki dostęp do konferencji nieograniczający się jedynie do fizycznego wstępu do miejsca, gdzie odbywa się konferencja.

Z uwagi na powyższe, usługi uczestnictwa w konferencjach należy uznać jako usługi wstępu, których miejsce świadczenia znajduje się w miejscu (państwie), w którym te imprezy (konferencje naukowe) się odbywają. Podmiotem zobowiązanym do rozliczenia z tego tytułu podatku VAT jest zatem – w oparciu o zasady ogólne, a więc z wyłączeniem mechanizmu reverse charge – usługodawca (organizator konferencji). W związku z tym, iż miejscem świadczenia nie jest terytorium Polski, w przedmiotowym stanie faktycznym nie została spełniona, ustanowiona w art. 2 pkt 9 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, definicja importu usług i w konsekwencji Wnioskodawca nie powinien wykazać w tym zakresie importu usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.