W dniu 02 lutego 2007r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, który następnie został uzupełniony w dniach 28 lutego 2007r., 13 marca 2007r. oraz 27 marca 2007r.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskująca zorganizowała w grudniu 2006r. dla swoich pracowników spotkanie integracyjno – wigilijne. Przedmiotowe spotkanie zostało sfinansowane ze środków obrotowych Spółki. Nie sporządzono listy pracowników, którzy brali udział w spotkaniu. W grudniu 2006r. w Spółce było zatrudnionych 26 osób. Nie jest możliwe ustalenie, kto z pracowników i w jakim zakresie skorzystał z poczęstunku serwowanego w czasie spotkania. Menu spotkania było zróżnicowane, a potrawy nie zostały zamówione zgodnie z zasadą jedna porcja dla jednej osoby, tylko serwowano je jako „szwedzki stół“, czyli zgodnie z zasadą wolnego wyboru. Zorganizowane przez Wnioskodawcę spotkanie służyło wymianie informacji na temat organizacji pracy, podsumowaniu zagadnień z zakresu organizacji pracy oraz wymianie informacji w atmosferze mniej formalnej niż na terenie zakładu pracy, gdzie na co dzień nie ma nawet możliwości lokalowych takiego zebrania. Przy okazji zarząd Spółki zapoznał pracowników z planami na przyszłość oraz omówił wymagania dotyczące jakości pracy.

Na podstawie przedstawionego stanu faktycznego zrodziła się wątpliwość, czy w związku ze zorganizowaniem spotkania integracyjno – wigilijnego dla pracowników firmy, którego koszty zostały pokryte ze środków obrotowych, Spółka ma obowiązek pobrać jako płatnik zaliczki na podatek dochodowy, jeżeli nie można ustalić w jakim zakresie pracownicy korzystali z poczęstunku na tym spotkaniu ?

W opinii Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry określona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy“ są obowiązane zgodnie z przepisem art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Zdaniem Spółki, wspomniane wyżej spotkanie nie stanowi świadczenia Spółki na rzecz pracowników. Za takim wnioskiem przemawia również okoliczność, iż nie jest możliwe ustalenie, czy dany pracownik brał udział w spotkaniu i jeśli tak, to w jakim zakresie z niego skorzystał. Tym samym brak jest możliwości ustalenia wysokości ewentualnego przychody pracownika. Wobec powyższego – w opinii Wnioskodawcy – nie ma On obowiązku pobrania zaliczki na podatek dochodowy.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu stwierdza, co następuje:

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14–16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

– jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców (art. 11 ust. 2a pkt 1 ustawy),

– jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu (art. 11 ust. 2a pkt 2),

– jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku (art. 11 ust. 2a pkt 3),

– w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia (art. 12 ust. 2a pkt 4).

Stosownie do art. 31 ww. ustawy podatkowej, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy“, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, (...).

W przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskująca zorganizowała dla pracowników imprezę integracyjno – wigilijną. Nie sporządzono listy obecności. W związku z faktem, iż menu serwowane jest w formie tzw. „szwedzkiego stołu“, nie jest możliwe ustalenie kto z pracowników i w jakim stopniu skorzystał z serwowanego w trakcie spotkania poczęstunku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości doliczania do dochodu pracownika wartości świadczeń ponoszonych przez pracodawcę przypadających na pracownika, a jedynie faktycznie otrzymanych.

W opinii organu podatkowego, by po stronie pracownika powstał przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, istnieć musi możliwość wyraźnego zindywidualizowania określonej części wydatku, przypadającego na pracownika. W opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, po stronie pracownika nie powstanie przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 przywołanej ustawy podatkowej, ponieważ nie istnieje możliwość ustalenia indywidualnego przychodu pojedynczego pracownika.

Skoro – jak wskazuje Spółka – nie ma możliwości określenia, w jakim stopniu poszczególni pracownicy korzystali z oferowanych świadczeń, uznać należy, iż wartość tych świadczeń nie stanowi dla pracowników źródła przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ze względu na brak możliwości zindywidualizowania przedmiotowych świadczeń.

Zatem, po stronie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, ze względu na brak możliwości zindywidualizowania świadczeń, nie powstaną obowiązki płatnicze, o których mowa w art. 31 ustawy o podatku dochodowym, polegające na obliczeniu, pobraniu i odprowadzeniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy.

Jednocześnie, organ podatkowy wskazuje, iż w przedmiotowej interpretacji ustosunkowuje się wyłącznie do argumentacji i stanu faktycznego zawartych w piśmie Wnioskującej. Regulacje art. 14a–d ustawy Ordynacja podatkowa nie przewidują bowiem prowadzenia postępowania dowodowego w sprawach o interpretację przepisów prawa podatkowego.

Mając na względzie okoliczności faktyczne sprawy oraz przywołane regulacje ustawy podatkowej, należało orzec, jak w sentencji niniejszego postanowienia.

Przedmiotowa interpretacja, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego, przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.