Postanowienie

Na podstawie art.14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa ( Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz.60 ze zm. ) Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego po rozpatrzeniu wniosku z dnia 02 lutego 2007r. Spółki z o.o. w sprawie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie uznania jako koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych kwot zapłaconych składek dobrowolnego ubezpieczenia pracowników od następstw nieszczęśliwych wypadków-

postanawia uznać stanowisko wyrażone w w/w wniosku za prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 05 lutego 2007r. wpłynął do tut. Urzędu wniosek w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, który następnie został uzupełniony w dniu 21 lutego 2007r. o dostrzeżone braki formalnoprawne.

W świetle art.14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Zgodnie z dyspozycją zawartą w § 4 art.14a udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z wniosku, o którym mowa na wstępie, wynika następujący stan faktyczny, który został przedstawiony organowi podatkowemu dokonującemu interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych. Zatrudnienie pracowników następuje u niego na podstawie umowy o pracę. W celu zabezpieczenia interesów Spółki, występującej w stosunku do swoich pracowników jako pracodawca, Spółka zawarła w dniu 20 grudnia 2006r. dobrowolną umowę ( polisa nr ...) bezimiennego ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków. Według wnioskodawcy polisa dotyczy działu II pozostałe ubezpieczenia osobowe oraz ubezpieczenia majątkowe grupa I – ubezpieczenia wypadku, w tym wypadku przy pracy zgodnie z załącznikiem do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i obejmuje śmierć wskutek wypadku oraz trwały uszczerbek na zdrowiu w związku z wykonywaniem pracy. Uprawnionym do otrzymania świadczenia jest pracownik, umowa wyklucza możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy oraz wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstępstwa od umowy zaś beneficjentem świadczeń są pracownicy. Jak wyjaśnia podatnik przedmiotowa polisa została zawarta na okres jednego roku i nie jest on w stanie przewidzieć czy zostanie ona prolongowana na kolejne okresy.

W oparciu o przedstawiony stan faktyczny, podatnik zgodnie z dyspozycją art.14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa uznaje, iż koszty, które ponosi z tytułu zawarcia dobrowolnego ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków dla swoich pracowników winny stanowić koszt uzyskania przychodu w myśl art.15 w związku z art.16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając powyższe na uwadze Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego stwierdza co następuje.

W myśl art.15 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz.654 ze zm.) (dalej: u.p.d.o.p. ) kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.16 ust.1. W doktrynie materialnego prawa podatkowego przyjmuje się, że treść powyższego uregulowania stanowi w istocie klauzulę generalną, z której wywodzi się, iż warunkiem uznania wydatku jako koszt podatkowy jest jego poniesienie. Dodatkowo, aby określony koszt można było uznać za koszt uzyskania przychodu między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek. Chodzi to oczywiście o związek, w którym poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, a obecnie również zachowania źródła przychodu. Od powyższej zasady ustawodawca wprowadził jednak wyjątek, który zawiera się w treści art.16 ust.1 u.p.d.o.p. W przywołanym przepisie znajduje się zamknięty katalog wydatków, które nie można zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodu. W tym miejscu należy zauważyć, iż przepis ten co do zasady wyklucza zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu wydatków na składki związane z umowami ubezpieczenia. Ustawodawca jednak wprowadził wyjątek od powyższej zasady precyzując warunki jakie musi spełnić pracodawca, aby określone składki zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. I tak, w świetle art.16 ust.1 pkt 59 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grup 1, 3 i 5 działu I oraz grup 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003r. o działalności ubezpieczeniowej ( Dz.U. Nr 124, poz.1151 ) jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

a) wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,

b) możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

c) wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie,

Z powyższej normy prawnej wynika, iż jako koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych mogą być zaliczone jedynie wydatki poniesione przez Spółkę na opłacenie składek od umów dobrowolnego ubezpieczenia pracowników, które zostały wymienione w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003r. o działalności ubezpieczeniowej, wprowadzającego podział ryzyka według działów, grup i rodzajów ubezpieczeń. Skoro podatnik w swoim wniosku stwierdza, że zawarta polisa ubezpieczeniowa nie przewiduje wypłaty kwot stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwości zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umów oraz wypłaty z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie, zaś uprawnionymi do wypłaty świadczeń są jedynie jego pracownicy oraz, że powyższa polisa dotyczy działu II pozostałe ubezpieczenia osobowe oraz ubezpieczenia majątkowe, załącznika do ustawy ubezpieczeniowej, w grupie I obejmujące ubezpieczenia wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej, to zdaniem tut. organu spełnione są wszystkie przesłanki wymienione dyspozycją art.16 ust.1 pkt 59 u.p.d..o.p. umożliwiające zaliczenie ich jako wydatków stanowiących koszt uzyskania przychodu zgodnie z art.15 u.p.d.o.p.

Reasumując należy zauważyć, iż niespełnienie któregokolwiek z przytoczonych warunków obligatoryjnie skutkować będzie nie uznaniem wydatków poniesionych przez podatnika za podatkowy koszt uzyskania przychodu.

Biorąc powyższe pod uwagę postanowiono jak na wstępie.

Zgodnie z art.14a § 2 ustawy – Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.

Stosownie do art.14b § 1 i § 2 ustawy – Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Pouczenie

Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem tut. organu w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.