P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 7 maja 1991 r. między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 1992 r. Nr 41, poz. 177),

Minister Finansów uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku w sprawie dotyczącej zakresu obowiązku podatkowego w Polsce w 2007 r.

Uzasadnienie

Z treści złożonego wniosku wynika, że Podatnik jest obywatelem Australii i Zjednoczonego Królestwa. Od 2004 r. mieszka w Polsce, gdzie od maja 2004 r. (z przerwami) prowadzi działalność gospodarczą, w Polsce ożenił się i tutaj kupił mieszkanie. Zameldowany jest w Polsce na pobyt stały od kwietnia 2005 r. Podatnik oświadcza jednak, że nie przebywa w Polsce z zamiarem stałego pobytu lub przenoszenia swojego ośrodka interesów życiowych. Mimo, że ożenił się w Polsce i ma tutaj mieszkanie, nigdy nie miał zamiaru zostać w Polsce na stałe. W Australii Podatnik osiąga dochody z wielu źródeł (np. renta państwowa, renta z wypracowanych składek podczas pracy, dywidendy z funduszu inwestycyjnego, odsetki bankowe), tam też mieszka jego pozostała rodzina, tam płaci podatki, a australijskie organy podatkowe uznają go za rezydenta podatkowego. W 2007 r. Podatnik ma zamiar przebywać w Polsce dłużej niż 183 dni.

Podatnik zwraca się z pytaniem, czy podlega w Polsce w 2007 r. ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Jeśli podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, to jak należy opodatkować dochody uzyskiwane z Australii z tytułu renty oraz dywidend z funduszu inwestycyjnego.

Zdaniem Podatnika podlega on w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy jeżeli osoby fizyczne nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a cytowanej ustawy przepisy te stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” zawarta jest w art. 4 ust. 1 umowy. W rozumieniu tego przepisu osoba ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, jeżeli dana osoba ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie w rozumieniu jego przepisów podatkowych.

Definicja ta odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązujących w 2007 r. pojęcie „miejsca zamieszkania” zostało zdefiniowane w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl natomiast art. 4 ust. 3 umowy, jeżeli stosownie do powyższych postanowień niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to status tej osoby będzie określony według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania;
2. jeżeli osoba ma stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach lub nie ma w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym zazwyczaj przebywa;
3. jeżeli osoba zazwyczaj przebywa w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z nich, będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania gospodarcze i osobiste.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ww. umowy emerytury (w tym emerytury rządowe) i renty, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W myśl art. 13 ust. 1 umowy, dochód lub zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym z Umawiających się Państw z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6, położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Dochód lub zyski z przeniesienia własności majątku innego niż majątek nieruchomy, o którym mowa w artykule 6, stanowiącego część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo jednego z Umawiających się Państw posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub należącego do stałej placówki, którą osoba zamieszkała lub mająca siedzibę w pierwszym Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania wolnego zawodu, łącznie z dochodem lub zyskami, które zostaną osiągnięte z przeniesienia własności takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie – art. 13 ust. 2 umowy.

Dochód lub zyski osiągnięte z przeniesienia tytułu własności statków lub samolotów eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej albo własności innej niż majątek nieruchomy, o którym mowa w artykule 6, a związanej z eksploatacją takich statków lub samolotów, będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przedsiębiorstwo eksploatujące statki lub samoloty ma siedzibę - art. 13 ust. 3 umowy

Dochód lub zyski osiągnięte przez osoby mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym z Umawiających się Państw z przeniesienia własności akcji lub porównywalnych praw w spółce, której majątek składa się całkowicie lub głównie z majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6, położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie – art. 13 ust. 4 umowy.

Zgodnie z art. 13 ust. 5 umowy, postanowienia niniejszej umowy nie naruszają ustawodawstwa Umawiającego się Państwa dotyczącego opodatkowania dochodów o charakterze majątkowym, uzyskiwanych z przeniesienia majątku innego niż ten, do którego mają zastosowanie postanowienia ustępów 1, 2, 3 i 4.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, Minister Finansów stwierdza, że rozstrzygniecie kwestii rezydencji Podatnika wymaga zastosowania norm szczególnych zawartych w art. 4 ust. 3 umowy, zachodzi bowiem kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania.

W ocenie Ministra Finansów uznać należy, że Podatnik ma stałe miejsce zamieszkania w Polsce. Podatnik od 2004 r. (z przerwami) mieszka w Polsce. Od maja 2004 r. prowadzi w Polsce działalność gospodarczą. W Polsce także Podatnik kupił mieszkanie, w którym mieszka wraz z żoną. Od kwietnia 2005 r. zameldowany jest w Polsce na stałe. Powyższe okoliczności świadczą o trwałości zamieszkania w Polsce i utrzymywaniu „trwałego ogniska domowego” w Polsce. Zgodnie zatem z art. 4 ust. 3 lit. a umowy Podatnik ma miejsce zamieszkania w Polsce. W związku z powyższym Podatnik w 2007 r. podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Dochody z tytułu uzyskiwanej renty (zgodnie z art. 18 ust. 1 umowy) oraz dochody z funduszu inwestycyjnego (zgodnie z art. 13 ust. 5 umowy) podlegają zatem opodatkowaniu w Polsce.

W Polsce przedmiotowe dochody będą podlegać opodatkowaniu zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem powołanych wyżej postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Reasumując, Minister Finansów postanowił jak w sentencji.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla Strony, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.