P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz.U. z 2005r Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006r. Nr 217, poz. 1590) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 11 czerwca 2007r. o udzielenie pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie: możliwości zastosowania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego podpisując umowę leasingu finansowego na pawilon handlowy wykonany z płyty warstwowej, który jest nie związany w sposób trwały z gruntem Naczelnik Urzędu Skarbowego w Rypinie stwierdza, że stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego.

U Z A S A D N I E N I E

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 oraz art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006r. Nr 217, poz. 1590) wnioski o wydanie pisemnych interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach wniesione przed dniem 1 lipca 2007r. podlegają rozpatrzeniu na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem.

W przytoczonym stanie faktycznym wskazał Pan, że jest w trakcie finalizowania leasingu na pawilon handlowy, w którym chce Pan zlokalizować pomieszczenia biurowe i sklep handlowy. Pawilon będzie wykonany z płyty warstwowej nie związany na stałe z gruntem. Wartość pawilonu netto będzie wynosiła 68.800,00 zł

Pana zdaniem podpisując umowę na leasing finansowy, na podstawie której stroną amortyzującą środek trwały będzie Pana firma oraz przyjmując środek trwały do grupy 3 - 8 KŚT może Pan jednorazowo odpisać w koszty kwotę do 50.000 euro.

Ponadto wskazał Pan iż zgodnie z obowiązującymi przepisami jest małym podatnikiem.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Rypinie, udzielając interpretacji w przedmiotowej sprawie, wyjaśnia:

Przepis art. 23f ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) normuje warunki umowy leasingu, w której amortyzacji przedmiotu leasingu dokonuje korzystający. Aby umowa leasingu uprawniała korzystającego do dokonywania odpisów amortyzacyjnych powinna spełniać następujące warunki:

- umowa została zawarta na czas oznaczony

- suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,

- umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający,

Pominięcie choćby jednej z powyższych przesłanek spowoduje opodatkowanie umowy na zasadach określonych w art. 23l, chyba że spełniać będzie ona przesłanki określone dla leasingu operacyjnego w art. 23b ust. 1. W sytuacji spełnienia ww. przesłanek przedmiot leasingu znajduje sie w ewidencji środków trwałych korzystającego i to on nabywa prawo do odpisów amortyzacyjnych stanowiące koszty uzyskania przychodu. Przepisy dotyczące leasingu finansowego nie ograniczają uprawnień korzystającego co do stosowania przepisów o amortyzacji. Oznacza to, iż korzystający może stosować wszystkie metody amortyzacji przewidziane dla danego środka trwałego.

Wśród tych metod znajduje się również metoda jednorazowego odpisu amortyzacyjnego obowiązująca od 1 stycznia 2007r., której zasady określono w art. 22k ust. 7 - 12 ustawy o PDOF.

Należy jednak zaznaczyć, że z metody jednorazowego odpisu amortyzacyjnego mogą skorzystać tzw. mali podatnicy oraz przedsiębiorcy, którzy w danym roku rozpoczęli działalność gospodarczą.

Małym podatnikiem zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy o PDOF jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro. Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł. W 2007r. małymi podatnikami są więc przedsiębiorcy, których przychody ze sprzedaży wraz z należnym VAT w 2006r. nie przekroczyły 3.180,000 zł (800.000 euro x 3,9745 zł/1 euro = 3.179,600 zł).

Podatnicy rozpoczynający działalność gospodarczą z jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać tylko w roku rozpoczęcia działalności. Nie dotyczy to jednak tych podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, którzy w roku rozpoczęcia działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadzili działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnicy spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność gospodarczą prowadził małżonek danego przedsiębiorcy, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa (art. 22k ust. 11 ustawy o PDOF).

Jednorazowa amortyzacja obejmuje środki trwałe zaliczone do grupy 3-8 KŚT, z wyłączeniem samochodów osobowych. Amortyzację tą można stosować zarówno do nowych jak i do używanych środków trwałych. Nie jest też określona liczba środków trwałych, która może być zakupiona przez podatnika w granicach tego limitu. Oznacza, to że jednorazowego odpisu amortyzacyjnego można dokonać od jednego środka trwałego, bądź też od kilku środków trwałych, których łączna wartość nie przekracza ustalonego limitu.

W danym roku podatkowym łączna kwota dokonanych jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych wprowadzonych w tym roku do ewidencji nie może przekroczyć równowartości kwoty 50.000 euro. Przeliczenia 50.000 euro na złote dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych (w zaokrągleniu do 1.000 zł). W 2007 r. kwota ta wynosi 199.000 zł (50.000 euro x 3,9745 zł/1 euro = 198,725 zł).

Do limitu 50.000 euro nie wlicza się odpisów amortyzacyjnych od składników majątku nieprzekraczających 3.500 zł, o których mowa w art. 22f ust. 3 ustawy o PDOF. Jeżeli wartość zakupionego środka trwałego przekroczy ww. limit, wówczas od wartości zakupionego środka trwałego, mieszczącej się w granicach limitu, podatnik może dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, natomiast pozostałą wartość środka trwałego niemieszczącą sie w wyznaczonym pułapie, należy amortyzować począwszy od następnego roku podatkowego stosując metodę liniową lub degresywną. Suma odpisów amortyzacyjnych nie będzie mogła jednak przekroczyć wartości początkowej tego środka trwałego.

Pawilon handlowy nie związany w sposób trwały z gruntem ujęty został w tabeli wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych w poz. 08, symbol 806.

Mając powyższe na uwadze istnieje możliwość zastosowania jednorazowej amortyzacji według zasad określonych w art. 22k ust. 7 - 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, jest natomiast wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy (art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej) - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie siedmiu dni od daty doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej).

Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.