POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 21 maja 2007r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Warszawie – biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Przedsiębiorstwo we wniosku stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje ono zakupów środków trwałych, od których dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Przyjęcie środka trwałego do używania odbywa się, zgodnie z obowiązującą w Przedsiębiorstwie instrukcją obiegu dokumentów, na podstawie wystawionego dokumentu OT, który zawiera następujące informacje o środku trwałym: nazwa, dane dostawcy, nr i data dowodu dostawcy, miejsce użytkowania, wartość, nr inwentarzowy, datę księgowania, stopę procentową umorzenia, sposób ujęcia na kontach księgowych. Dokument ten stanowi podstawę wprowadzenia środka trwałego do ewidencji. Występują przypadki, gdy dokument OT zostanie wystawiony wcześniej niż nastąpi wprowadzenie danych o środku trwałym do ewidencji środków trwałych np. dokument OT został wystawiony w marcu a techniczne wprowadzenie danych przez operatora do ewidencji środków trwałych w miesiącu maju. Wystawienie dokumentu OT jest równoznaczne z przekazaniem środka trwałego do używania, tj. ekonomicznego korzystania ze środków dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Wobec powyższego powstała wątpliwość, czy w świetle postanowień art.16 h ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych rozpoczęcie amortyzacji środka trwałego następuje od miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek został faktycznie wprowadzony do ewidencji, tzn. w momencie technicznego wprowadzenia danych do systemu, czy też możliwe jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od miesiąca następującego po miesiącu, w którym wystawiono dokument OT.

Zdaniem Strony, zgodnie z art.16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składniki majątku wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych najpóźniej w miesiącu przekazywania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego i w tym przypadku amortyzacji dokonuje się od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji.W świetle przepisu art.16h ust.1 ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji. Oznacza to, że czynnikiem determinującym prawo do naliczania odpisów amortyzacyjnych jest wprowadzenie środka trwałego do ewidencji. Dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od miesiąca następującego po miesiącu, w którym wystawiono dokument OT, a więc oddano środek trwały do używania, bez wprowadzenia go do ewidencji, zdaniem Strony, jest niezgodne z przepisem prawa.

Strona wskazuje, że przepisy prawa podatkowego nie określają co oznacza wprowadzenie do ewidencji. W związku z tym należy odwołać się do znaczenie językowego słowa „wprowadzić”. Zgodnie z definicją słownikową pojęcie „wprowadzić” oznacza m.in. umieścić coś. W związku z tym, wprowadzenie do ewidencji oznacza techniczne wprowadzenie danych do systemu o nabytym środku trwałym i to determinuje rozpoczęcie amortyzacji.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdza, co następuje:

Zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, uregulowane zostały w art. 16a – 16m ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. - Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz.654 ze zm.). W niektórych aspektach podatkowe zasady amortyzacji są odmienne od zasad bilansowych określonych w ustawie z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. - Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.), m. in. w zakresie momentu rozpoczęcia amortyzacji danego składnika majątkowego. Zgodnie z art. 16a ust. 1 w/w ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok,

- wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 16d ust. 2 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienia środka trwałego, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4. Co do zasady, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Natomiast od ujawnionych środków trwałych nie objętych dotychczas ewidencją, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, o czym stanowi art. 16h ust. 1 pkt 4 w/w ustawy. Z powołanego powyżej przepisów art. 16d ust. 2 oraz art. 16h ust. 1 pkt 1 i 4 wynika, iż warunkiem koniecznym, umożliwiającym dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jest wprowadzenie tych składników majątkowych do ewidencji. Wpis do ewidencji następuje najpóźniej w miesiącu przekazania składników majątkowych do używania. Każde późniejsze ujęcie w ewidencji danego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej uważa się za ich ujawnienie. Od ujawnionych środków trwałych, nie objętych dotychczas ewidencją, zgodnie z w/w art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wpisu do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółka dokonuje na podstawie dowodów OT. Wystawienie dokumentu OT jest równoznaczne z przekazaniem środka trwałego do używania, tj. z ekonomicznym korzystaniem ze środka dla celów prowadzonej działalności. Zdarzają się jednak przypadki, że dowody OT sporządzane są wcześniej niż nastąpi wprowadzenie danych o środku trwałym do ewidencji. Tym samym, niektóre środki trwałe zostają wprowadzone do ewidencji z opóźnieniem, tj. po miesiącu, w którym rozpoczęto użytkowanie danego środka trwałego. W przedstawionej sytuacji dochodzi zatem do ujawnienia środka trwałego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym amortyzacja powinna być dokonywana począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym ujawniono ten środek, tj. dokonano faktycznej czynności jego wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Reasumując, prawidłowe jest stanowisko Strony, że dokonywanie odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych determinuje wprowadzenie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do ewidencji, a nie moment wystawienia dokumentu OT, potwierdzającego ich przyjęcie do używania.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie. Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Pouczenie

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony – do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14 b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej). Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia (art. 14 a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).