POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) stwierdzam, że stanowisko Spółki zawarte we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie rozliczania różnic kursowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Spółka z o.o. w związku z realizacją kontraktu budowlanego na terenie Niemiec prowadzi rachunek walutowy w banku zagranicznym (niemieckim). Na ten rachunek wpływają należności w postaci dewiz (EURO) od kontrahenta niemieckiego wynikające z zakończonych części robót. Wpłaty te wyceniane są za pomocą średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień wpływu waluty na rachunek (ze względu na brak faktycznie zastosowanych kursów walut stosowanych przez bank zagraniczny). Z otrzymanych środków Spółka reguluje bieżące zobowiązania wynikające z prowadzonego kontraktu, a pozostałą nadwyżkę dewiz przelewa na drugi rachunek walutowy (EURO) prowadzony na terenie Polski. Zarówno rozchód walut z niemieckiego rachunku walutowego jak i przychód walut na polski rachunek walutowy Spółka wycenia zgodnie z art. 15a ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych po kursach historycznych według przyjętej metody FIFO. Taki sposób wyceny powoduje, iż na żadnym z rachunków walutowych nie powstają różnice kursowe. Rachunki wystawiane przez niemieckich kontrahentów natomiast Spółka wycenia na podstawie kursu średniego ogłaszanego przez NBP na dzień poprzedzający dzień wystawienia rachunku. Różnice kursowe powstające na koncie rozrachunkowym zarówno dodatnie jak i ujemne odpowiednio podwyższają przychody i koszty podatkowe. Spółka przyjęła metodę podatkową do rozliczania podatkowych różnic kursowych.

Spółka ma wątpliwości:
1.Czy właściwie określa sposób wyceny wpływu na rachunek walutowy prowadzony przez zagraniczny bank na podstawie średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień wpływu waluty na rachunek bankowy.
2.Czy prawidłowo wycenia rozchód waluty obcej z zagranicznego rachunku walutowego w celu uregulowania należności stosując kursy historyczne według przyjętej metody FIFO.
3.Czy prawidłowo wycenia rozchód waluty obcej z zagranicznego rachunku walutowego oraz przychód na krajowy rachunek walutowy (przepływ waluty między rachunkami) stosując te same kursy historyczne według przyjętej metody FIFO.
4.Czy różnice kursowe, powstałe na koncie rozrachunkowym wynikające z różnej wyceny rachunku otrzymanego od kontrahenta zagranicznego wyrażonego w walucie obcej przeliczonego na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia rachunku i wyceny rozchodu waluty z rachunku walutowego w banku zagranicznym na podstawie kursu historycznego według przyjętej metody FIFO, stanowią koszty lub przychody (w zależności od kształtowania się kursów) podatkowe w podatku dochodowego od osób prawnych.
Zdaniem Spółki z o.o. w powyższej sytuacji mają zastosowanie przepisy: art. 15a ust.2 pkt 1,2,3, art.15a ust.3 pkt 1,2,3, art. 15a ust.4 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wpływ waluty na rachunek walutowy prowadzony przez bank zagraniczny powinien być wyceniany za pomocą średniego kursu NBP ogłaszanego na dzień poprzedzający dzień wpływu waluty na rachunek bankowy (ze względu na brak faktycznie zastosowanego kursu). Rozchód waluty obcej z zagranicznego rachunku walutowego w celu uregulowania zobowiązań wyrażonych w EURO jak i przekazania środków na inny rachunek walutowy powinien być wyceniany według kursu historycznego według przyjętej przez jednostkę metody, nie tworząc różnic kursowych. Wpływ walut na drugi rachunek walutowy prowadzony przez bank krajowy powinien być wyceniany według tego samego kursu historycznego, po którym nastąpił rozchód waluty z rachunku, z którego waluta pochodzi (jest to przesunięcie waluty między rachunkami bankowymi). Różnice kursowe powstające na koncie rozrachunkowym wynikające z z różnej wyceny rachunku otrzymanego przez kontrahenta zagranicznego na podstawie kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia rachunku i wyceny rozchodu walut z rachunku walutowego prowadzonego przez bank zagraniczny według kursu historycznego, przy zapłacie za ten rachunek, stanowią koszty uzyskania przychodu lub przychody w podatku dochodowym od osób prawnych.
W związku z powyższym informuję, że zgodnie z art. 15a ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:
1) przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2) poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3) otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
Natomiast stosownie do art. 15a ust.3 ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:
1) przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2) poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3) otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5) kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni. Z treści art. 15a ust.4 w/w ustawy wynika, że jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3 (dodatnie i ujemne), nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje sie kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.
Zgodnie z art. 15a ust.8 w/w ustawy podatnicy wyznaczają kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i ust.3 pkt 3, według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości , której nie mogą zmienić w trakcie roku podatkowego. Należy zauważyć, że przepisy w/w ustawy stanowią o kursie faktycznym zastosowanym z „tych dni”, co oznacza, że ta sama definicja kursu waluty odnosi się zarówno do wyceny wpływu dewiz na konto walutowe, jak i do wyceny rozchodu dewiz z tego konta. Do Spółki należy wybór ustalenia, jakie to mają być kursy, natomiast w przypadku braku możliwości ustalenia kursu faktycznie zastosowanego, Spółka może przyjąć kurs średni NBP. Przepis art. 15a ust.8 w/w ustawy określa według jakiej zasady należy dokonywać wyceny (rozchodu) waluty z konta dewizowego. Konieczne jest w tej sytuacji odniesienie do przepisów art. 35 ust.8 ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz. U z 2000 r. Nr 76, poz. 694, z późn. zm).
Przepis art.35 ust.8 ustawy o rachunkowości stanowi, że w przypadku gdy ceny nabycia jednakowych albo uznanych za jednakowe, ze względu na podobieństwa rodzaju i przeznaczenia składników inwestycji (którymi są m.in. waluty obce i dewizy) są różne, to ich rozchód wycenia się według metody wybranej przez jednostkę spośród metod, o których mowa w art. 34 ust.4 pkt 1-3. Stosownie do art.34 ust.4 pkt 1-3 ustawy o rachunkowości wycena (rozchód waluty obcej) może dokonywać się według metody:
1.według cen przeciętnych, to jest ustalonych w wysokości średniej ważonej cen danego składnika aktywów (waluty obcej);
2.FIFO tj. „pierwsze weszło, pierwsze wyszło”;
3.LIFO tj. „ostatnie weszło, pierwsze wyszło”.
Wybór metody FIFO pozwala na uniknięcie rozliczania różnic kursowych, ponieważ przy zastosowaniu tych reguł różnice te nie powstają. W powyższym przypadku kursem faktycznie zastosowanym do wyceny rozchodu będzie kurs wpływu użyty według określonej w metodzie kolejności. W związku z tym kursy te, nie będą się różniły i różnice kursowe nie powstaną (za wyjątkiem sytuacji, kiedy nastąpi odsprzedaż walut do banku po kursie ustalonym przez bank). W przypadku przekazania środków pieniężnych z zagranicznego rachunku bankowego na rachunek krajowy następuje tylko przesunięcie środków z jednego konta na inne konto, natomiast suma posiadanych środków w walucie obcej nie ulega zmianie. Ponieważ przeksięgowanie środków następuje według tego samego kursu, jak zastosowano w dniu wpływu środków na rachunek zagraniczny- nie powstają z tego tytułu różnice kursowe. W związku z powyższym w przedstawionym stanie faktycznym, zgodnie z art. 15a ust.1, art.15a ust.2 pkt 1,2,3, art. 15a ust.3 pkt 1,2,3, art.15a ust..4 i ust. 8 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych na rachunku walutowym nie powstają różnice kursowe, natomiast różnice kursowe powstają tylko na koncie rozrachunkowym zwiększając odpowiednio przychody albo koszty uzyskania przychodów w zależności od kształtowania się kursów walut.
Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w w/w wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.