Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-731/12-3/AW
z 31 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 09.08.2012 r. (data wpływu 13.08.2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy mediów i usług związanych z usługą utrzymania i zarządzania domem studenckim (wariant 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.08.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy mediów i usług związanych z usługą utrzymania i zarządzania domem studenckim (wariant 2).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką akcyjną działającą w sektorze usług budowlanych (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”). Wnioskodawca planuje wziąć udział w przetargu na budowę domu studenckiego oraz na późniejsze kompleksowe utrzymanie i zarządzenie domem studenckim dla państwowej uczelni wyższej w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego. Utrzymanie i zarządzanie domem studenckim będzie obejmowało świadczenie usług zarządzania nieruchomością, usług sprzątania, zapewnienia ochrony budynku, prowadzenie recepcji oraz usług konserwacji, napraw i remontów oraz zapewnienie dostawy mediów, takich jak woda, ścieki, prąd, gaz, odpady komunalne, odpady niebezpieczne (np. świetlówki, tonery), odpady ropopochodne, TV, telefon, Internet.

Wnioskodawca będzie nabywał na rzecz uczelni usługi dostawy mediów bezpośrednio od podmiotów trzecich świadczących usługi dostawy mediów, a następnie będzie obciążać uczelnię - partnera publicznego kosztami mediów nabywanych na rzecz uczelni.
Uczelnia będzie zobowiązana do ponoszenia opłat za media, niezależnie od ponoszenia kosztów innych usług świadczonych przez Wnioskodawcę w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego. Ponadto, usługi dostawy mediów faktycznie będą świadczone przez podmioty trzecie, a Wnioskodawca będzie jedynie pośrednikiem w płatnościach i rozliczeniach.

Nabywane przez Wnioskodawcę na rzecz uczelni usługi mediów podlegają opodatkowaniu bądź obniżoną bądź podstawową stawką podatku VAT. W szczególności, usługi mediów takie jak:

• usługi związane z dostarczaniem wody,
• usługi odbioru ścieków,
  
• usługi związane ze zbieraniem odpadów komunalnych,
  
• usługi związane ze zbieraniem odpadów niebezpiecznych oraz odpadów ropopochodnych,
  
• usługi dostarczenia telewizji kablowej

- podlegają opodatkowaniu obniżoną 8% stawką podatku VAT.

Natomiast usługi:

• dostarczania gazu,
  
• Internetu,
  
• energii elektrycznej,
  
• usługi telekomunikacyjne

- podlegają opodatkowaniu stawką podstawową podatku VAT w wysokości 23%.

Wnioskodawca rozważa trzy alternatywne warianty dokonywania rozliczeń między stronami z tytułu dostarczania mediów.

W Wariancie 1 Wnioskodawca będzie nabywać usługi dostarczania mediów bezpośrednio od dostawców mediów, będzie ponosić koszty tych usług, a następnie będzie je refakturować na uczelnię bez marży w odrębnej fakturze bądź odrębnych fakturach. Z wystawianych przez Wnioskodawcę na rzecz uczelni faktur (faktury) będzie precyzyjnie wynikać jakie usługi, o jakiej wartości i jaką stawką VAT opodatkowane Wnioskodawca nabył na rzecz uczelni. Na fakturze poszczególne rodzaje mediów i usług zostaną wykazane w odrębnych pozycjach i z przypisanymi do nich kwotami.

W Wariancie 2 Wnioskodawca będzie nabywał usługi dostarczania mediów bezpośrednio od dostawców mediów, będzie ponosić koszty tych usług, a następnie będzie je refakturować na uczelnię w odrębnej fakturze bądź odrębnych fakturach. W Wariancie 2 Wnioskodawca będzie dodatkowo doliczać na fakturze wystawionej na rzecz uczelni marżę. Marża będzie stanowić określoną z góry w umowie kwotę ryczałtową. Z wystawianych przez Wnioskodawcę na rzecz uczelni faktur (faktury) będzie precyzyjnie wynikać jakie usługi, o jakiej wartości i jaką stawką VAT opodatkowane Wnioskodawca nabył na rzecz uczelni. Na fakturze poszczególne rodzaje mediów i usług zostaną wykazane w odrębnych pozycjach i z przypisanymi do nich kwotami.

W Wariancie 3 Wnioskodawca będzie otrzymywać od uczelni wynagrodzenie za zapewnienie dostawy mediów w formie miesięcznego ryczałtu. Wnioskodawca będzie wystawiać co miesiąc faktury w stałej, określonej z góry w umowie o partnerstwie publiczno-prywatnym wysokości. Ze środków otrzymanych od uczelni jako ryczałt za zapewnienie i dostawę mediów oraz usług Wnioskodawca będzie opłacać koszty dostawy mediów na rzecz uczelni. Otrzymywane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie ryczałtowe zostanie ustalone w umowie o partnerstwie publiczno-prywatnym odrębnie w stosunku do każdego rodzaju mediów i usług tj. w umowie o partnerstwie publiczno-prywatnym przyjęty zostanie odrębny ryczałt na każdy rodzaj dostarczonych mediów i usług.

Niezależnie od kosztów związanych ze zużyciem mediów, uczelnia będzie obciążana przez Wnioskodawcę kosztami utrzymania i zarządzania przedmiotem przedsięwzięcia (tj. domem studenckim) na podstawie odrębnej faktury.
Wnioskodawca ma wątpliwości co do zastosowania odpowiedniej stawki podatku VAT dla świadczenia usług dostawy mediów na rzecz uczelni.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca ma prawo, w przypadku obciążania uczelni kosztami dostarczania poszczególnych mediów i usług z doliczaną przez Wnioskodawcę marżą, do zastosowania tej samej stawki VAT, jaka została zastosowana w odniesieniu do danego rodzaju mediów/usług przez dostawcę tych mediów/usług (Wariant 2)?

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku refakturowania na uczelnię kosztów mediów z doliczoną marżą, Wnioskodawca będzie mieć prawo do zastosowania stawki VAT właściwej dla danej usługi pierwotnej, tj. takiej, jaka została zastosowana przez dostawcę mediów/usług na fakturze wystawionej przez niego na Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Natomiast art. 30 ust. 3 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca na podstawie umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym zobowiąże się do utrzymania domu studenckiego i zarządzania domem studenckim. W szczególności, zarządzanie i utrzymanie domu studenckiego będzie obejmowało również dostarczanie usług mediów oraz innych zbliżonych usług (np. usług telekomunikacyjnych). Wnioskodawca będzie nabywać media na rzecz partnera publicznego - uczelni.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego i przytoczonych wyżej przepisów ustawy o VAT, w sytuacji nabycia przez Wnioskodawcę usług od dostawców mediów na rzecz uczelni oraz obciążenia następnie poniesionymi kosztami uczelni, w podatku VAT przyjmuje się, że Wnioskodawca wyświadczył te usługi na rzecz uczelni.

W tym miejscu należy podkreślić, że refakturowanie nie wpływa na klasyfikację usług dla celów podatku VAT, w szczególności nie powoduje zmiany stawki VAT, która jest właściwa dla danego rodzaju usług. Ze względu na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku refakturowania odrębnie usługi mediów, dla których właściwa jest stawka VAT 8%,

Wnioskodawca ma prawo do zastosowania - podobnie jak dostawca mediów w wystawianych przez niego fakturach - obniżonej 8% stawki VAT.

Stanowisko to zostało zaprezentowane przez NSA w wyroku z dnia 26 stycznia 2011 r. (sygn. akt I FSK 983/09), w którym NSA orzekł, iż „Refaktura jest fakturą VAT wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą a rzeczywistym nabywcą tej usługi. W rezultacie ostateczne obciążenie spoczywa nie na pierwotnym nabywcy usługi, lecz na jej rzeczywistym użytkowniku. Jest to więc pewnego rodzaju odsprzedaż usług, w sytuacji gdy jeden z podmiotów nabywa daną usługę i następnie ją sprzedaje, przy czym sprzedawca nie jest bezpośrednim usługodawcą”.

W orzecznictwie podkreśla się także, że refakturowanie jest swoistą odsprzedażą usług w sytuacji, gdy jeden z podmiotów nabywa daną usługę i następnie ją sprzedaje, przy czym sprzedawca nie jest bezpośrednim usługodawcą. Refakturowanie nie zmienia charakteru usługi, gdyż refakturujący wykonuje dokładanie tę samą usługę, którą wcześniej nabył. A więc w przypadku refakturowania usług, stawka VAT stosowana przy refakturowaniu powinna być stawka właściwa dla usług nabywanych „pierwotnie” przez Wnioskodawcę na rzecz uczelni.

Uczelnia będzie zobowiązana do ponoszenia opłat za media, niezależnie od ponoszenia kosztów innych usług świadczonych przez Wnioskodawcę w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego. Ponadto, usługi dostawy mediów, które będą refakturowane przez Wnioskodawcę jako zarządzającego nieruchomością, faktycznie będą świadczone przez podmioty trzecie.

NSA w wyroku z dnia 31 maja 2011 r. (sygn. akt I FSK 740/10) orzekł, że opłaty wynikające z eksploatacji lokalu przez najemcę: za energię cieplną, dostawę wody, odbiór ścieków i wywóz nieczystości powinny być ujmowane do podstawy opodatkowania jako składniki czynszu z tytułu usługi najmu na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, chyba że z umowy najmu zawartej pomiędzy wynajmującym a najemcą wynika jednoznacznie, że opłaty te (wszystkie lub niektóre) na podstawie art. 30 ust. 3 ustawy o VAT są regulowane przez najemcę na rzecz wynajmującego w sposób odrębny od czynszu.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym, uczelnia, niezależnie od kosztów związanych ze zużyciem mediów, będzie obciążana przez Wnioskodawcę kosztami utrzymania i zarządzania przedmiotem przedsięwzięcia na podstawie odrębnej faktury. Tym samym, zgodnie z przytoczonym wyżej wyrokiem NSA, w przypadku refakturowania przez Wnioskodawcę na uczelnię kosztów dostawy mediów, rozliczanie mediów odbywa się w sposób odrębny od pozostałych świadczeń i tym samym, do refaktury mediów/ usług zastosowanie znajdzie stawka właściwa dla usługi pierwotnej, którą zastosował dostawca mediów/usług.

W ocenie Wnioskodawcy, doliczanie przez niego marży do refakturowanych kosztów mediów/usług, nie powoduje, że Wnioskodawca traci prawo do zastosowania stawki właściwej dla usługi pierwotnej. Art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, który reguluje refakturowanie, nie precyzuje jak powinno przebiegać rozliczenie między podatnikiem nabywającym usługi, a tym na którego rzecz je nabył. Podobnie art. 30 ust. 3 ustawy o VAT stanowi jedynie, że w przypadku odprzedaży usług podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku. Należy podkreślić, że kwota należna z tytułu świadczenia usług, o której mowa w art. 30 ust. 3 ustawy o VAT, jest kwotą należną podatnikowi, który nabył usługi w imieniu własnym od podmiotów trzecich na rzecz innego podatnika, z tytułu odsprzedaży usług.

Nie jest to kwota jaką zobowiązany jest zapłacić podatnik pośredniczący w nabyciu usług podmiotowi, od którego kupuje usługi (usługodawcy). Tym samym, nie jest uzasadniony wniosek, że dla możliwości zastosowania tej samej stawki VAT, co dostawca mediów (usługodawca) podatnik dokonujący refakturowania nie może doliczać marży do odsprzedawanych usług, a innymi słowy, że zobowiązany jest on do zachowania ceny zastosowanej na fakturze zakupu usług mediów od osób trzecich.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma również znaczenia fakt, że refakturowane przez niego media/Usługi podlegają opodatkowaniu różnymi stawkami VAT. Wnioskodawca będzie na wystawianych przez siebie fakturach wykazywać odrębnie poszczególne rodzaje mediów/usług i do poszczególnych usług będzie stosować stawkę podatku VAT właściwą dla tych usług.

Reasumując, zadaniem Wnioskodawcy, w przypadku refakturowania przez Wnioskodawcę na uczelnię kosztów mediów i usług z doliczoną marżą, Wnioskodawca będzie mieć prawo do stosowania stawki VAT właściwej dla danej usługi, tj. takiej, jaką zastosował w wystawionej przez siebie fakturze dostawca mediów/usługodawca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie
oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, według art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższe oznacza, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Podstawowa stawka podatku, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146 f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Ponadto zarówno w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Niewymienienie danego towaru lub usługi w ustawie lub przepisach wykonawczych jest jednoznaczne z obowiązkiem zastosowania stawki podstawowej, tj. 23%.

W świetle art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do brzmienia art. 30 ust. 3 cyt. ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Celem obciążenia kosztami podmiotu, który faktycznie korzystał z usługi jest odsprzedaż tej usługi przez podmiot uczestniczący pośrednio w świadczeniu, pomimo że pośrednik danej usługi nie wykonał. Przenoszenie kosztów jest więc świadczeniem pomiędzy podmiotem pośredniczącym pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie odsprzedaje ją w takiej samej formie swojemu kontrahentowi.

Przeniesienie kosztów nabycia usługi, o którym mowa wyżej, dotyczy wyłącznie usługi, jaką nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia, co nie jest tożsame z sytuacją odsprzedaży tej usługi będącej elementem pomocniczym świadczenia głównego, bez którego świadczenie pomocnicze nie ma racji bytu.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje wziąć udział w przetargu na budowę domu studenckiego oraz na późniejsze kompleksowe utrzymanie i zarządzenie domem studenckim dla państwowej uczelni wyższej. Utrzymanie i zarządzenie domem studenckim będzie obejmowało świadczenie usług zarządzania nieruchomością, usług sprzątania, zapewnienia ochrony budynku prowadzenie recepcji oraz usług konserwacji, napraw i remontów, oraz zapewnienie dostaw mediów takich jak woda, ścieki, prąd, gaz, odpady komunalne, odpady niebezpieczne (np. świetlówki, tonery), odpady ropopochodne, TV, telefon, Internet. Wnioskodawca będzie nabywał na rzecz uczelni ww. usługi od podmiotów trzecich świadczących powyższe usługi a następnie będzie obciążać uczelnie ich kosztami. Spółka wskazała, iż uczelnia będzie zobowiązana do ponoszenia opłat za media niezależnie od ponoszenia kosztów innych usług świadczonych przez Wnioskodawcę w ramach zawartej umowy.

Zainteresowany wskazał w opisie sprawy, iż rozważa 3 warianty rozliczeń za dostarczane media.

W wariancie 2 Spółka będzie ponosić koszty opłat za media a następnie będzie je refakturować na uczelnię. Zainteresowany będzie doliczać na wystawionej fakturze dodatkowo marżę na rzecz uczelni. Marża będzie stanowić określoną z góry w umowie kwotę ryczałtową. Z wystawionych na uczelnię faktur będzie precyzyjnie wynikać jakie usługi i o jakiej wartości z jaką stawką Zainteresowany nabył na rzecz uczelni. Na fakturze Wnioskodawca wykaże poszczególne rodzaje mediów w odrębnych pozycjach z przypisanymi do nich kwotami.

Z opisu sprawy wynika również, że Wnioskodawca będzie obciążał uczelnię kosztami utrzymania i zarządzania domem studenckim na podstawie odrębnej faktury.

Mając na uwadze przedstawioną przez Wnioskodawcę treść wniosku oraz powołane wyżej uregulowania prawne stwierdzić należy, iż Wnioskodawca – w odniesieniu do poniesionych kosztów opłat za media oraz nabywanych usługi - działa w imieniu własnym, lecz na rachunek innego podmiotu. A zatem poniesione koszty, gdzie odbiorcą jest inny podmiot (w niniejszej sprawie uczelnia) niż podmiot obciążony (Wnioskodawca) przez dostawcę usługi, powinny zostać przeniesione przez Wnioskodawcę na faktycznego odbiorcę. Doliczenie przez Spółkę marży do odsprzedawanych usług nie zmienia ich charakteru i nie wpływa na sposób ich rozliczania. Tym samym, wydatki poniesione przez Spółkę na zakup przedmiotowych mediów oraz innych usług opisanych w zdarzeniu przyszłym, winny być przedmiotem odsprzedaży na rzecz uczelni wraz doliczaną do poszczególnych usług marżą Wnioskodawcy. Przeniesienie tych kosztów następuje poprzez wystawienie przez Zainteresowanego na podmiot będący faktycznym odbiorcą świadczenia faktury VAT, z zastosowaniem właściwej stawki podatku. Sposób kalkulacji wynagrodzenia Wnioskodawcy (opłaty wraz z marżą) nie wpływa na charakter świadczonych usług i tym samym nie ma znaczenia na wysokość stawek podatku VAT.

Reasumując Wnioskodawca ma prawo obciążania uczelni kosztami dostarczania poszczególnych mediów oraz innych usług z doliczoną marżą stosując stawkę podatku VAT analogicznie do faktur wystawionych dla Wnioskodawcy przez dostawców przedmiotowych świadczeń.

Zatem należy uznać, iż Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.