POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 i art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 23.01.2007r. (data wpływu do tut. organu podatkowego 24.01.2007r.) uzupełnionego pismem z dnia 20.02.2007r. (wpływ do tut. Urzędu 21.02.2007r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania art. 22 ust. 1 w związku z art. 22j ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w indywidualnej sprawie - Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów postanawia uznać stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku – za prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.01.2007r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z najmu odpisów amortyzacyjnych od budynku mieszkalnego, obliczonych przy zastosowaniu indywidualnej – 5% stawki amortyzacji. Pismem z dnia 20.02.2007r. wniosek powyższy uzupełniono o dodatkowe informacje dotyczące zagadnień poruszonych we wniosku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż :

– Wnioskodawca od 2006 roku osiąga dochody z tytułu najmu budynku mieszkalnego ;

– umowa najmu budynku zawarta została na okres 3 lat, ale Strona planuje jego dalsze wynajmowanie;

– w/w budynek stanowi własność Wnioskodawcy od drugiej połowy lat sześćdziesiątych, kiedy to został pobudowany we własnym zakresie;

– przed rokiem 2006 budynek zamieszkiwany był przez Wnioskodawcę i nie stanowił źródła przychodów;

– w latach 2004 – 2006 w budynku powyższym przeprowadzony został sposobem gospodarczym generalny remont, który polegał na: rozbudowie (przedłużeniu budynku o 4,5 m w długości i 4m w szerokości), wymianie dachu, instalacji elektrycznej, hydraulicznej i kanalizacyjnej, remoncie łazienek (wymiana glazur i urządzeń sanitarnych), wymianie stolarki okiennej, drzwiowej wewnętrznej i zewnętrznej, częściowej wymianie podłóg, pokryciu gładzią gipsową ścian i ich pomalowaniu; budynek został także ocieplony oraz pokryty nową elewacją;

– obecnie budynek po raz pierwszy został wprowadzony do ewidencji środków trwałych;

– wszystkie wydatki na jego remont poniesione zostały przed wprowadzeniem go do ewidencji środków trwałych i stanowiły więcej niż 30% wartości początkowej domu;

– wartość początkowa wynajmowanego budynku dla celów odpisów amortyzacyjnych ustalona została przez rzeczoznawcę majątkowego;

– uzyskiwane dochody z tytułu najmu opodatkowane są na zasadach ogólnych tj. według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, Wnioskodawca wyraża stanowisko, że może zastosować dla wynajmowanego budynku indywidualną stawkę amortyzacji w wysokości 5% rocznie jego wartości początkowej, zgodnie z art. 22j ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowego od osób fizycznych?

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów dokonując oceny stanu faktycznego i stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego we wniosku w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, stwierdza co następuje:

Pojęcie kosztu określone zostało w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.), który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Zgodnie z treścią art. 22 ust. 8 powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23. Problematyka amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych uregulowana została w przepisach art. 22a do art. 22m ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do zapisu art. 22a ust. 1 w/w ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22j ust. 1 pkt 3 w/w ustawy, podatnicy z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem:

a) trwale związanych z gruntem budynków handlowo – usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,

b) kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3 , domków kempingowych i budynków zastępczych

- dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

Zgodnie z treścią art. 22j ust. 3 powołanej ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3 uznaje się za:

1) używane – jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub

2) ulepszone – jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca na mocy zawartej w 2006 roku umowy najmu wynajął budynek mieszkalny, który był wybudowany we własnym zakresie w połowie lat sześćdziesiątych. Ponadto Strona zaznaczyła, iż przed wprowadzeniem przedmiotowego budynku po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych, poniesione zostały nakłady na jego ulepszenie, które stanowiły więcej niż 30% jego wartości początkowej. Mając na uwadze powołane powyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem wniosku spełniony został warunek, o którym mowa w art. 22j ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzasadniający zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej. Zauważyć także należy, że przepisy regulujące zasady ustalania indywidualnych stawek amortyzacyjnych, nie określają minimalnej i maksymalnej wysokości tych stawek, lecz wskazują minimalny okres amortyzacji, który dla używanych lub ulepszonych budynków (lokali) wynosi 10 lat. W świetle powyższego prawidłowym będzie zastosowanie przez Stronę indywidualnej 5% stawki amortyzacyjnej dla wynajmowanego budynku i tym samym jego całkowita amortyzacja w okresie 20 lat.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku jest prawidłowe.

Powyższa interpretacja odnosi się jedynie do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku.Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.