POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216, art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.- Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) - Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie udziela pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w następującej kwestii: czy wspólnik spółki cywilnej ma prawo do umieszczenia jako koszt uzyskania przychodu wartość opłaconych w 2006 r. składek z tytułu ubezpieczeń społecznych we wspólnym rocznym zeznaniu PIT-36 i PIT-B
i uznaje przedstawione we wniosku stanowisko za nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 15.04.2007 r. (data wpływu 23.04.2007 r.), uzupełnionym w dniach 23.05.2007 r. i 01.06.2007r., zwrócili się Państwo do tut. organu o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu zastosowania prawa podatkowego, w którym przedstawili Państwo następujący stan faktyczny: są Państwo wspólnikami spółki cywilnej (współwłasność małżonków), z udziałem po 50 %, opodatkowanej na zasadach ogólnych. W rozliczeniu rocznym spółka nie osiągnęła dochodu, poniosła stratę. Jeden ze wspólników z konta spółki opłacał składki ZUS w związku z prowadzoną działalnością, za drugiego zatrudnionego na etacie składki społeczne odprowadzał pracodawca.

W związku z powyższym zwrócili się Państwo do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie z pytaniem czy wspólnik spółki cywilnej opłacający składki społeczne ma prawo do umieszczenia jako koszt uzyskania przychodu wartość opłaconych w 2006 r. składek z tytułu ubezpieczeń społecznych we wspólnym rocznym zeznaniu PIT-36 i PIT-B, formułując stanowisko w sprawie, iż wartość opłaconych w 2006 r. składek powinna być wykazana w całości w PIT-36 i PIT-B u wspólnika opłacającego składki z działalności.

Zgodnie z art. 14 a § 1 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta, ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W związku z powyższym udzielam interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następująco:

Podatnik opodatkowany na zasadach ogólnych ma prawo odliczać składki, które zapłacił na ubezpieczenie społeczne, na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisy art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2007 r., stanowią, iż od dochodu odlicza się składki określone w ustawie z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137 poz. 887 ze zm.) zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących. Jednocześnie z treści art. 26 ust. 13a ustawy podatkowej wynika możliwość dokonania przez podatnika wyboru, czy składki na ubezpieczenie społeczne zaliczy do kosztów uzyskania przychodów , czy też odliczy od dochodu. Mianowicie, przepis ten stanowi, iż wydatki na cele określone w art. 26 ust. 1 (m.in. wspomniane wyżej składki zapłacone na ubezpieczenie społeczne), podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Należy zatem zauważyć, że powyższe przepisy nie dają możliwości do innego niż powyżej opisane zasady rozliczenia tych kosztów, tj. odliczenia od dochodu bądź zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zaś w przypadku Państwa zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki.

Prawidłowe zamknięcie ksiąg podatkowych pozwala na ustalenie dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej. Dochodem z działalności u podatników prowadzących księgi przychodów i rozchodów, stosownie do zapisu art. 24 ust. 2 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest różnica pomiędzy przychodem a kosztami jego uzyskania, powiększona o różnicę między wartością remanentu końcowego i początkowego, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa niż wartość remanentu końcowego. W ten sposób ustalony dochód stanowi podstawę sporządzenia zeznania rocznego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy podatkowej, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. W sytuacji nie zaliczenia ww. wydatków do kosztów spółki powołane przepisy nie dają możliwości do innego zaliczenia kosztów uzyskania przychodów w zeznaniu podatkowym, jak i załączniku PIT-B jak w wysokości wynikającej z ksiąg podatkowych prowadzonych przez spółkę z uwzględnieniem posiadanych udziałów. Powyższe składki nie podlegają również odliczeniu od osiągniętego dochodu, gdyż jak wskazaliście Państwo dochód nie został osiągnięty (w tym również z innych źródeł podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym).

Zatem przyjęty sposób wyliczenia kosztów uzyskania przychodów jest nieprawidłowy.

Ww. interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Zgodnie z art. 14 a § 4, w związku z art. 236 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie służy stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w lublinie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.