POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 8 poz. 60 z póź. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 27.06.2007 roku Spółki z o.o. z siedzibą w Gdańsku o udzielenie informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie:

– ustalania różnic kursowych od kredytu w złotych denominowanego we frankach szwajcarskich

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Spółka z o. o. w Gdańsku posiada kredyt denominowany we frankach szwajcarskich od 2001 roku. Kapitał i odsetki spłacane są w złotych, saldo na koncie księgowym wykazuje różnicę w stosunku do przeliczenia salda we frankach szwajcarskich po kursie NBP. W sierpniu 2007 roku Spółka zamierza dokonać spłaty w/w kredytu.

Zarząd Spółki stoi na stanowisku, że tego typu kredyt nie daje prawa do ustalania podatkowych różnic kursowych, ponieważ otrzymanie i spłata kredytu następuje w złotych, do obsługi zadłużenia wykorzystywany jest rachunek w złotych a nie w dewizach.

Stosownie do przepisu art. 15a ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r., nr 54 poz. 654 ze zm.) dodatnie różnice kursowe powstają jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Natomiast w myśl art. 15 a ust.3 pkt 5 cyt. wyżej ustawy ujemne różnice kursowe powstają gdy, wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Otrzymanie kredytu jak i jego spłata, zgodnie z zapisem art. 12 ust. 4 pkt 1 oraz art 16 ust.1 pkt 10 lit.a nie stanowi odpowiednio przychodu ani kosztu uzyskania przychodu Oznacza to, iż środki pieniężne otrzymane lub wydatkowane na spłatę kredytu (jego część kapitałową) nie mają wpływu na rozliczenia podatkowe podatnika.

W umowach o kredyt denominowany istotne jest to, że przelicznik walutowy będący elementem uzgodnień pomiędzy kredytobiorcą a kredytodawcą ma na celu jedynie aktualizację wartości (części kapitałowej) kredytu w stosunku do waluty obcej i z reguły jest uzależniony od poziomu istniejącej na rynku inflacji. Zastosowanie przelicznika nie zmienia faktu, że kredyt pozostaje kredytem złotówkowym. Kredyt złotówkowy denominowany w walucie obcej jest kredytem, którego kapitał określony jest w złotówkach. Również jego spłata dokonywana jest w walucie polskiej.

Zastosowany w umowie kredytu przelicznik walutowy w walucie obcej dla waluty polskiej czyli tzw. waloryzacja pożyczki w związku z inflacją jest wewnętrzną sprawą umawiających się stron i nie wynika z przepisów podatkowych. W konsekwencji w tej części kwota zwaloryzowanej pożyczki do spłaty nie może być uznana za uzasadnienie do uznania statystycznie naliczonych różnic kursowych za koszt uzyskania przychodu.

Zatem w świetle w/w przepisów różnice kursowe w rozumieniu podatkowym powstają jedynie przy spłacie kredytu dewizowego. W przypadku kiedy podatnik zaciągnie kredyt w złotych i jego wartość nominalna jest przeliczana na podstawie przelicznika waluty obcej (tzw. denominacja), różnice z wyceny części kapitałowej dokonanej na dzień uzyskania i spłaty kredytu nie są różnicami kursowymi określonymi w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym stanowisko Podatnika, że spłata kredytu zaciągniętego w złotych denominowanego we frankach szwajcarskich nie daje prawa do naliczania różnic kursowych jest prawidłowe.

Interpretacja ta dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszego rozstrzygnięcia i nie jest wiążąca dla strony.