INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2012 r. (data wpływu: 12 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 czerwca 2012 r. (data wpływu: 15 czerwca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania nieodpłatnych świadczeń pracowniczych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania nieodpłatnych świadczeń pracowniczych.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 5 czerwca 2012 r., nr ILPB2/415-266/12-2/TR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 5 czerwca 2012 r., zaś w dniu 15 czerwca 2012 r. (data nadania: 14 czerwca 2012 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

1. Pracownicy szkół, gimnazjów i przedszkoli uczestniczą w imprezach integracyjnych mających charakter otwarty; są to wspólne wyjazdy do agroturystyki, wspólne ognisko, wspólny opłatek wigilijny. Na takie imprezy nie jest sporządzana imienna lista osób uczestniczących, a całość imprezy finansowana jest ze środków ZFŚS. Pracownicy uczestniczyli w imprezie, ale nie wszyscy.
2. W związku z wyjazdem do teatru zorganizowanym ze środków ZFŚS, został wynajęty środek transportu w celu przewiezienia pracowników na spektakl.
3. Jest impreza integracyjna połączona z grillem, ogniskiem i różnymi formami zabawy, w której uczestniczą również dzieci pracowników. Pracownicy i ich dzieci uczestniczą w imprezie, z tym, że jeden pracownik ma jedno dziecko, a inny natomiast – troje dzieci.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy zorganizowanie imprezy gwiazdkowej integracyjnej, czy też z okazji innych świąt, dla pracowników, w całości sfinansowanej ze środków ZFŚS, będzie rodziło obowiązek doliczenia do przychodu ze stosunku pracy wartości tych świadczeń i opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy wartość usługi transportowej należy również podzielić przez liczbę przewożonych pracowników i tak otrzymaną wartość ująć w ewidencji świadczeń socjalnych poszczególnych pracowników i doliczyć do przychodu ze stosunku pracy...
3. Czy pracownik, który uczestniczył w imprezie integracyjnej zapłaci podatek, jeżeli nie można ustalić ile konkretnie zjadł, wypił i jaka była wartość innych świadczeń, z których skorzystał...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Jeżeli brak jest możliwości stwierdzenia, czy dane osoby otrzymały świadczenia i jaka była ich wartość, nie można opodatkować ich przychodu. Inaczej natomiast by było w przypadku, gdy świadczenie można by było przyporządkować pracownikom biorącym udział w imprezie, kiedy wystawiona by była faktura określająca liczbę uczestników – w tym przypadku należy świadczenie opodatkować.
2. W okolicznościach, gdzie wartość usługi transportowej można podzielić przez liczbę pracowników, należy tą wartość przypisać do dochodu.
3. Żeby można było opodatkować przychód, trzeba go najpierw ustalić. Przychód ten powinien być konkretny i realny, a nie statystyczny.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, w tym wyjazdy na spektakle teatralne, a w zasadzie ich wartość (koszt organizacji). Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b cyt. ustawy. Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

Art. 11 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 2a cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Z analizy wniosku wynika, iż pracownicy szkół, gimnazjów i przedszkoli uczestniczą w imprezach integracyjnych mających charakter otwarty; są to wspólne wyjazdy do agroturystyki, wspólne ognisko, wspólny opłatek wigilijny. Na takie imprezy nie jest sporządzana imienna lista osób uczestniczących, a całość imprezy finansowana jest ze środków ZFŚS. Pracownicy uczestniczyli w imprezie, ale nie wszyscy. Ponadto, w związku z wyjazdem do teatru zorganizowanym ze środków ZFŚS, został wynajęty środek transportu w celu przewiezienia pracowników na spektakl. Co więcej, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także imprezy integracyjnej połączonej z grillem, ogniskiem i różnymi formami zabawy, w której uczestniczą również dzieci pracowników. Pracownicy i ich dzieci uczestniczą w imprezie, z tym, że jeden pracownik ma jedno dziecko, a inny natomiast – troje dzieci.

Mając na względzie powołane wcześniej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podkreślić należy, iż przychód ze stosunku pracy powstaje w każdym przypadku, w którym mamy do czynienia z uzyskaniem przez pracownika realnej korzyści. Najistotniejszą więc kwestią do rozstrzygnięcia pozostaje zidentyfikowanie samego świadczenia oraz momentu jego otrzymania przez pracownika. W tym też zakresie, zauważyć należy, iż w przypadku organizowania przez pracodawcę imprez o charakterze integracyjnym, o powstaniu przychodu przesądza fakt uczestnictwa przez uprawnione osoby w takiej imprezie integracyjnej, a nie samo otrzymanie przez te osoby możliwości skorzystania z tego świadczenia.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż jeżeli pracownik lub członek jego rodziny (w tym dziecko) faktycznie nie brał udziału w imprezie o charakterze integracyjnym (np. w spotkaniu wigilijnym, świątecznym, ognisku, grillu, wyjeździe do agroturystyki, czy na spektakl teatralny) – po jego stronie nie można rozpoznać nieodpłatnego świadczenia, a w związku z tym – nie powstanie u niego przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast wzięcie udziału przez pracownika lub członka jego rodziny (w tym dziecka) w imprezie integracyjnej zorganizowanej i w całości sfinansowanej przez pracodawcę jest równoznaczne z otrzymaniem przez pracownika nieodpłatnego świadczenia, którego wartość ustala się według zasad określonych w cyt. wyżej art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nadmienić przy tym należy, iż ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników, którzy uczestniczą (sami lub poprzez członków rodzin) w spotkaniu, mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego. Tak więc, problemy techniczne związane z ujednoliceniem ogólnej kwoty kosztów zorganizowania takiego spotkania nie mogą prowadzić do niemożności wyodrębnienia, jaka wartość (część) uiszczonej kwoty przypada na danego pracownika.

Zatem, ustalenie przychodu u poszczególnych uczestników jest sprawą oczywistą, nawet jeżeli zapłata nastąpi w sposób zryczałtowany i nie będzie określała jednostkowej ceny tego świadczenia. Nieistotne jest przy tym, co i ile dana osoba skonsumuje albo czy uczestniczy w całości imprezy, gdyż koszty zakupu poszczególnych, postawionych do dyspozycji świadczeń ponoszone będą niezależnie od tego czy uprawnione osoby skorzystają z nich w pełnym zakresie, czy też nie.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy pracodawca zorganizuje spotkanie o charakterze integracyjnym dla osób będących pracownikami lub ich rodzin (w tym dzieci) i poniesie wszystkie koszty związane ze zorganizowaniem tego spotkania, winien ustalić wartość nieodpłatnego świadczenia dla każdej uprawnionej osoby, która weźmie w niej udział (dla pracownika również w przypadku udziału członka jego rodziny). Techniczne trudności w ustaleniu wartości świadczenia, czy też nieprowadzenie listy obecności pracowników obecnych na spotkaniu o charakterze integracyjnym, nie mogą bowiem stanowić podstawy do uznania, iż dana osoba świadczenia nie otrzymała. Samo skorzystanie z danego świadczenia przez uprawnionego pracownika (wzięcie udziału w zorganizowanym spotkaniu przez pracownika lub członka jego rodziny), skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu u każdej z osób, która została zaproszona sama lub z członkami rodziny na spotkanie integracyjne zorganizowane przez pracodawcę.

Skoro ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zwalnia od podatku wartości świadczenia nieodpłatnego z tytułu uczestnictwa pracownika oraz członka jego rodziny w imprezie integracyjnej, pracodawca jako płatnik winien dołożyć wszelkich starań, aby wywiązać się z obowiązków płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od przedmiotowych świadczeń.

Powoływanie się na braki w ewidencjonowaniu tych przychodów nie może zwolnić płatnika od ciążących na nim obowiązków.

Przychód powstały w ten sposób po stronie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, jako przychód ze stosunku pracy. Obliczoną wartość świadczeń, przypadających na pracownika, należy doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią artykułów: 31, 32 i 38 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym zaznaczyć, że w myśl art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Reasumując, stwierdzić należy, iż w przypadku organizacji przedmiotowych imprez o charakterze integracyjnym dla pracowników lub członków ich rodzin, pracownikom z tytułu udziału ich samych lub członków ich rodzin w tych imprezach należy przypisać przychód ze stosunku pracy, w rozumieniu art. 12 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i od łącznego dochodu z tytułu wypłaconego wynagrodzenia w danym miesiącu obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy.

Wartość świadczenia, jaką płatnik winien doliczyć do przychodu danego pracownika, należy obliczyć dzieląc łączną kwotę wynikającą z faktur, w posiadaniu których jest płatnik za zorganizowanie poszczególnych imprez integracyjnych (w tym opisanego przewozu pracowników na spektakl teatralny) przez liczbę pracowników zaproszonych (np. wszystkich, jeśli impreza była przewidziana na wszystkich pracowników), a następnie tak ustaloną cenę jednostkową przypisać tylko pracownikom uczestniczącym w danej imprezie lub których członkowie rodzin w takiej imprezie uczestniczyli.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.