P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 216, art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa ( tekst jedn. Dz. U. Nr 8 z 2005r., poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu P wniosku z dnia 26.06.2007r. ( data wpływu do Urzędu 29.06.2007r.), uzupełnionego w dniu 21.09.2007r. w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Wola uznał stanowisko wnioskodawcy jako prawidłowe:

w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wartości diet z tytułu podróży służbowej i ryczałtu za nocleg pracowników wykonujących usługi transportowe

U Z A S A D N I E N I E

Wnioskiem z dnia 26.06.2007r. ( data wpływu do Urzędu 29.06.2007r. ), uzupełnionym w dniu 21.09.2007r. zwróciła się Pani z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, który zawierał między innymi następujące pytanie: czy diety z tytułu podróży służbowej i ryczałt za nocleg pracowników zatrudnionych na pełnym etacie w firmie transportowej świadczącej usługi transportu międzynarodowego stanowią koszt uzyskania przychodu?

Stan faktyczny: Podatniczka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu międzynarodowego w spółce cywilnej. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonowane są w podatkowej księdze przychodów i rozchodów ( podatek opłacany jest w/g stawki liniowej – 19% ). Spółka zatrudnia pracowników na umowę o pracę. Specyfiką działalności są ciągłe podróże służbowe zatrudnionych kierowców jak i współwłaściciela firmy poza teren, na którym znajduje się siedziba firmy.

Stanowisko wnioskodawcy jest następujące:

Zdaniem Podatniczki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wartości diet z tytułu podróży służbowych i ryczałtu za nocleg pracowników wykonujących usługi transportowe.

Na dowód tego przytoczono m. in. niżej wymienione wyroki:

- wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 września 2005r.(FSK 2175/04) z którego wynika, że właściciel firmy może sobie przyznać dietę i zaksięgować ją do kosztów podatkowych , na podstawie art.23 ust.1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

- wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ( wyrok z 18.10.2006r. Sygn. Akt I SA/Łd 912/06 ), w którym stwierdzono, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu diet z tytułu podróży służbowych od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej,

- wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku ( wyrok z 05.06.2007r. Sygn. Akt I SA/Gd 46/07 ), w którym stwierdzono, że termin ” podróż służbowa” w prawie podatkowym ma inne znaczenie niż wynikające z kodeksu pracy. Są nią również wyjazdy ściśle związane z istotą prowadzonej działalności gospodarczej.

Ocena prawna w/w stanowiska wnioskodawcy

Zgodnie z zasadą zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 w/w ustawy. Powyższe oznacza, iż określone wydatki mogą być potraktowane jako koszty uzyskania przychodu jedynie pod warunkiem wykazania ich związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wykazania, że ich poniesienie może lub ma bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub na zachowanie ( zabezpieczenie ) jego źródła.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że diety stanowią koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, że podróż służbowa pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatnika, a więc spełnia kryterium określone w art. 22 ust. 1 wyżej powołanej ustawy. Jednocześnie nie mogą one przekraczać kwot określonych w dwóch rozporządzeniach tj. w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) oraz rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Zauważyć należy, iż przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji podróży służbowej. Definicję tę zawiera ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 775 § 1 powołanej ustawy Kodeks pracy, podróżą służbową jest wyjazd na polecenie pracodawcy poza stałe miejsce świadczenia pracy wynikające z zawartej umowy o pracę.

Wykonując zadania gospodarcze firmy poza obszarem wykonywania działalności w kraju bądź za granicą, pracownik odbywa podróż służbową. Bez znaczenia pozostaje przy tym, czy można podróży przypisać cechy incydentalności.

Rozpatrując znaczenie pojęcia podróży służbowej, uznać należy, iż głównym kryterium pozwalającym na ocenę czy dana podróż ma charakter służbowy, jest ustalenie czy wyjazd ma nastąpić poza miejscowość, w której znajduje się siedziba przedsiębiorcy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż prowadzi Pani działalność gospodarczą w spółce cywilnej, która wykonuje usługi w zakresie transportu międzynarodowego. Spółka zatrudnia pracowników na umowę o pracę. Kierowcy wykonują pracę na terenie kraju i zagranicą. Z tytułu wykonywanych podróży służbowych, spółka chce wypłacać kierowcom diety oraz ryczałty za noclegi. Zatem wykonywanie bezpośrednio przez pracowników zadań związanych z prowadzoną działalnością poza miejscowością, w której znajduje się siedziba spółki, uznać należy za podróż służbową. Bez znaczenia pozostaje przy tym – jak już wskazano wyżej - że świadczenie usług transportowych w ramach prowadzonej działalności stanowi istotę i przedmiot tej działalności.

Wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi za czas podróży służbowej na obszarze kraju określa powołane wyżej rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 r.

W myśl § 3 tego rozporządzenia z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów przejazdów, noclegów (...).

Jednakże ryczałt za nocleg nie przysługuje za czas przejazdu nocą, bowiem tak podróżując pracownik nie ponosi wydatków związanych z zapewnieniem sobie noclegu, a także wtedy, gdy pracodawca uzna, że pracownik ma możliwość codziennego powrotu do miejscowości stałego lub czasowego pobytu.

Natomiast wysokości oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej poza granicami kraju określa w/w rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r.

W myśl § 2 tego rozporządzenia z tytułu podróży odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów przejazdów, noclegów (...).

Jednakże ryczałt za nocleg nie przysługuje jeżeli pracodawca lub strona zagraniczna zapewnia pracownikowi bezpłatny nocleg.

Zatem pracownikom zatrudnianym na etacie kierowcy, którego praca polega na wyjazdach poza miejsce wykonywania pracy określone w umowie o pracę w celu dostarczenia bądź przywiezienia konkretnego towaru przysługują diety i inne należności otrzymane za czas podróży służbowej, które dla pracodawcy stanowić będą koszty uzyskania przychodów.

Reasumując powyższe należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są także diety i inne należności ( ryczałty za nocleg ) za czas podróży służbowej pracowników, zatrudnionych przy wykonywaniu wskazanych usług, co pozostaje w zgodzie z art. 22 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym postanowiono jak w sentencji.