Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Podatnik od 1993 roku prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej „X S.C”. Jednocześnie od grudnia 2006 roku rozpoczął samodzielną działalność gospodarczą pod nazwą „Y”. Przychody ze sprzedaży (wraz z kwota należnego podatku VAT) uzyskiwane przez Pana X będącego wspólnikiem spółki cywilnej w poprzednim roku wyniosły 120485,83 zł, natomiast z działalności jednoosobowej przychodu nie uzyskał. Podatnik na potrzeby rozpoczętej działalności gospodarczej ma zamiar zakupić odpowiednie maszyny i urządzenia.
W złożonym piśmie Podatnik zwrócił się z pytaniem czy zgodnie z nowelizacją ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wchodzącej w życie z dniem 1 stycznia 2007 roku ma prawo skorzystać z możliwości jednorazowej amortyzacji środków trwałych do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro.
Na tle przedstawionych okoliczności Pan X formułuje własne stanowisko, iż w świetle przepisu 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2007 roku posiadając status małego podatnika ma możliwość dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środków trwałych.
Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i obowiązujące normy prawa podatkowego zawarte w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2007 roku (Dz. U z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Śródmieście stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Stosownie do przepisu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m. in. maszyny, urządzenia, inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
W świetle nowelizacji ustawy o podatku dochodowym o osób fizycznych zawartej w ustawie z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U Nr 217, poz. 1588) poczynając od 1 stycznia 2007 roku wprowadzono możliwość jednorazowej przyśpieszonej amortyzacji dla niektórych podatników.
W myśl przepisu art. 22k ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2007 r. (Dz. U z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.
Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone dla odpisów dokonywanych w równych ratach co miesiąc, co kwartał albo jednorazowo na koniec roku podatkowego. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych wybierając metodę degresywną lub liniową. Suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych (art. 22k ust. 8).
Zgodnie z przepisem art. 22k ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przy określeniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od
nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Wprowadzone przez ustawodawcę zmiany w zasadach amortyzacji dotyczą tzw. małych podatników oraz podatników, którzy w danym roku rozpoczną prowadzenie działalności gospodarczej.
Małym podatnikiem zgodnie z przepisem art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2007 roku (Dz. U z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800 tys. euro. Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.
W 2007 roku do małych podatników będzie można zaliczyć tych przedsiębiorców, których przychody ze sprzedaży wraz z należnym VAT w 2006 roku nie przekroczyły 3.180.000 zł (8000.000 euro x 3,9745 zł/1 euro = 3.179.60 zł).
Z kolei pod pojęciem podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej należy rozumieć podatnika, który w roku rozpoczęcia działalności, a także w okresie dwóch poprzednich lat – nie prowadził działalności gospodarczej samodzielnie, lub jako wspólnik spółki niemajacej osobowości prawnej, a także takiej działalności nie prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa (art. 22k ust. 11).
Z analizy powyższych unormowań prawa podatkowego wynika, iż Wnioskodawca będąc przedsiębiorcą uznawanym w świetle nowych przepisów za małego podatnika po wprowadzeniu środka trwałego zaliczonego do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych do ewidencji środków trwałych ma możliwość jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od jego wartości początkowej.
Wobec powyższego, Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław Śródmieście uznaje stanowisko Pana X za właściwe.
Zgodnie z przepisem art. 14 a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Jak stanowi przepis art. 14 b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe
wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Na niniejsze postanowienie Stronie przysługuje prawo wniesienia, zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocław w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacja podatkowa).
Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.