Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) w związku z art. 4 ust 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r., Nr 217, poz. 1590) w odpowiedzi na zapytanie sformułowane we wniosku z dnia 21.05.2007 r., dotyczące stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w części dotyczącej miejsca świadczenia usług w przypadku sprzedaży usług których nabywca posiada siedzibę poza terytorium kraju oraz wymaganych w tej sytuacji dokumentów, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe

UZASADNIENIE

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę wynika, iż Spółka zajmuje się m.n. sprzedażą i zakupem telekart typu pre-paid uprawniających do korzystania z usług telekomunikacyjnych o określonej wartości w systemie przedpłaconym. Spółka dokonała tego typu transakcji jako pośrednik pomiędzy kontrahentem polskim, od którego zakupiła karty pre-paid, a kontrahentem z Republiki Czeskiej któremu karty zostały sprzedane.

W związku z zaistniałym stanem faktycznym Strona zwróciła się do tutejszego organu podatkowego z prośbą o zajęcie stanowiska czy w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w opisanej powyżej sytuacji:

Czy prawidłowym jest przyjęcie stanowiska przez Spółkę, iż w opisanym stanie faktycznym, sprzedaż telekart dla kontrahenta z Republiki Czeskiej stanowi świadczenie usług telekomunikacyjnych, których miejscem świadczenia jest miejsce gdzie nabywca usługi posiada siedzibę?

Jakie dokumenty wymagane są przez przepisy dotyczące podatku VAT przy sprzedaży telekart będących przedmiotem zapytania niniejszego wniosku?

Zdaniem Podatnika, Spółka dokonując sprzedaży telekart, pośredniczy przy świadczeniu usług telekomunikacyjnych. Usługi te świadczone są przy pomocy kart telefonicznych uprawniających do korzystania z usług telekomunikacyjnych w systemie przedpłaconym. Dlatego też w przekonaniu Spółki, miejscem świadczenia tego typu usług, jest miejsce w którym nabywca posiada siedzibę, t.j. w Republice Czeskiej. Ponadto Podatnik stoi na stanowisku, że w przypadku sprzedaży dotyczącej opisanego stanu faktycznego jedynym dokumentem, do którego wystawienia, zobowiązana jest Spółka, jest faktura VAT sprzedaży, w której zamiast stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawiera adnotację, iż podatek rozlicza nabywca.

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uzasadnia swoje stanowisko jak niżej.

Biorąc pod uwagę, iż w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) nie została określona definicja usług telekomunikacyjnych, uprawnione jest zatem posiłkowe posłużenie się definicją zawartą w ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2004 r. Nr 171, poz. 1800 z późn. zm.). Zgodnie z art. 2 pkt 41 wskazanej ustawy przez świadczenie usług telekomunikacyjnych rozumie się wykonywanie usług za pomocą własnej sieci, z wykorzystaniem sieci innego operatora lub sprzedaż we własnym imieniu i na własny rachunek usługi telekomunikacyjnej wykonywanej przez innego dostawcę usług, zaś na podstawie art. 2 pkt 48 tej ustawy przez usługi telekomunikacyjne rozumie się usługę polegającą głównie na przekazywaniu sygnałów w sieci telekomunikacyjnej.

Niemniej jednak Naczelnik Urzędu Skarbowego podkreśla, iż nie jest organem właściwym w sprawach wydawania opinii w zakresie klasyfikacji wyrobów i usług. Zgodnie z treścią komunikatu Prezesa GUS z dnia 05 listopada 2002r. w sprawie trybu wydawania opinii interpretacyjnych według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych (Dz. U. GUS Nr 12,poz. 87) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty, towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów.

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania zainteresowany podmiot może zwrócić się o wskazanie zaklasyfikowania i wydanie opinii interpretacyjnej do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Zatem Naczelnik tutejszego urzędu, udzielając niniejszej interpretacji przyjął stwierdzenie zawarte w stanie faktycznym, iż wykonywane usługi są usługami telekomunikacyjnymi.

Stosownie do przepisu zawartego w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 27 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4 (m.in. usługi telekomunikacyjne), są świadczone na rzecz:

1)osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego lub

2)podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

• miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Odnosząc powyższe regulacje do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż sprzedaż telekart dla kontrahenta posiadającego siedzibę na terytorium Republiki Czeskiej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Mając na uwadze dyspozycję art. 106 ust. 2 wskazanej ustawy należy stwierdzić, iż w przypadku świadczenia usług opisanych we wniosku, Podatnik ma obowiązek wystawienia faktur sprzedaży. Ponadto w § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług określono, że przepisy § 9 i § 11-23 oraz § 26 tego rozporządzenia stosuje się odpowiednio do podatników o których mowa w przepisie art. 106 ust. 2 przedmiotowej ustawy, t.j. do ich faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze. Wystawiona w takich przypadkach faktura, powinna zawierać dane określone w § 9 tego rozporządzenia, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem. Ponadto w fakturze dotyczącej świadczenia tego typu usług, powinien znaleźć się oprócz nazwy nabywcy usługi także numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od towarów i usług na terytorium państwa członkowskiego, innego niż terytorium kraju oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia podatku jest nabywca usługi.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie określono żadnego dodatkowego sposobu dokumentowania usług określonych w przepisie art. 27 ust. 3 tej ustawy.

Jednocześnie Naczelnik tutejszego Urzędu informuje, iż odpowiedź w kwestii dotyczącej momentu powstania obowiązku podatkowego zostanie objęta odrębnym postanowieniem.

Mając na uwadze powyższe Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dokonana została dla konkretnego stanu faktycznego zawartego we wniosku oraz w oparciu o stan prawny obowiązujący w dniu jej udzielenia.

Zgodnie z art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, na niniejsze postanowienie Stronie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.