INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14.08.2007 r. (data wpływu 23.08.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.08.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku z przygotowaniami do wejścia na giełdę papierów wartościowych Spółka poniesie różnego rodzaju koszty związane z podwyższeniem kapitału zakładowego i emisją akcji. Przykładowe wydatki to: koszty związane z przygotowaniem prospektu emisyjnego (koszty badania prawnego i finansowego Spółki); koszty doradztwa prawnego i finansowego; koszty administracyjne (druk, publikacja i dystrybucja prospektu emisyjnego), koszty prawne (opłaty notarialne, sądowe, skarbowe); koszty ogłoszeń wymaganych przepisami prawa; koszty ewentualnych tłumaczeń dokumentacji przygotowanej na potrzeby Oferty publicznej; koszty promocji Oferty Publicznej, w tym organizacji spotkań (wynajęcie Sali, druk materiałów informacyjnych, itp.); koszty szkoleń w zakresie wiedzy o Giełdzie Papierów Wartościowych.

Przedmiotowe wydatki będą pokrywane przez Spółkę m.in. z tzw. agio, czyli nadwyżki ponad wartość nominalną udziałów otrzymanych przy ich wydaniu przekazanej, zgodnie z postanowieniami art. 154 KSH – w całości na fundusz zapasowy spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy poniesione przez Spółkę wydatki, które zostały przykładowo wymienione w opisie przyszłego stanu faktycznego mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...



2. Kiedy należy dokonać potrącenia kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Gramatyczna wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W opinii Spółka ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów związanych z emisją akcji ponieważ istnieje niepodważalny związek z prowadzoną działalnością gospodarczą a ich poniesieniem.

Wnioskodawca podkreśla, że podwyższenie kapitału zakładowego istotnie przyczyni się do zwiększenia przychodów uzyskiwanych przez Spółkę. Wysokość kapitału zakładowego spełnia funkcję gospodarczą, ponieważ daje on podstawę zabezpieczenia praw wierzycieli i rękojmię spłaty udzielonych kredytów. Podwyższenie kapitału zakładowego jest sygnałem dla potencjalnych kontrahentów spółki, iż jej kondycja finansowa jest dobra, co buduje zaufanie i wpływa na podejmowanie określonych decyzji gospodarczych. Emisja akcji służy szeroko rozumianemu rozwojowi firmy. Zatem ponoszone wydatki w celu podwyższenia kapitału Spółki poprzez emisję akcji stanowią koszty związane z działalnością gospodarczą oraz dotyczą zachowania i zwiększenia źródeł przychodów, co umożliwia - na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów.

Spółka dodatkowo stwierdza, że potwierdzeniem powyższej interpretacji jest fakt, że art. 16b ust. 2 pkt i lit. b) ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2003 roku, wprost regulował kwalifikację podatkową wydatków poniesionych przez spółki akcyjne w związku z emisją akcji, pozwalając na zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. Amortyzacji podlegały w spółce akcyjnej koszty organizacji poniesione przy założeniu lub późniejszym jej rozszerzeniu, przez które rozumiało się koszty poniesione na wyposażenie spółki w kapitał akcyjny lub późniejsze jego podwyższenie; w szczególności do kosztów tych zaliczało się opłaty notarialne, skarbowe, sądowe, giełdowe, opłaty ponoszone w regulowanym pozagiełdowym wtórnym obrocie publicznym papierami wartościowymi, koszty druku dokumentów akcyjnych, koszty sporządzania, drukowania oraz dystrybucji prospektu emisyjnego lub jego skróconej wersji, koszty oferowania papierów wartościowych. Uchylenie powołanego przepisu daje podstawę do twierdzenia, że przedmiotowe wydatki w sytuacji udokumentowania wydatków i wykazania ich związku z przychodem, mogą być w całości i bezpośrednio wliczone w koszty uzyskania przychodu. Usunięcie bowiem przepisu art. 16b ust. 2 pkt 1 UPDOP spowodowało jedynie, że zmienił się sposób zaliczania tych wydatków do kosztów podatkowych. Nie miało to natomiast wpływu na samą możliwość ich rozpoznawania dla celów podatkowych.

Spółka podkreśla, iż emisja akcji (podwyższenie kapitału zakładowego) nie może być traktowana jako cel sam w sobie lecz jako operacja nakierowana na rozwój przedsiębiorstwa czy też na bieżącą działalność gospodarczą co jest równoznaczne z generowaniem przychodów. Zatem wydatki poniesione przez Spółkę w związku z emisją akcji stanowią w całości koszt uzyskania przychodów jako koszty związane z pozyskaniem finansowania, a tym samym bezpośrednio z działalnością Spółki i pośrednio z jej przychodami. Powyższe ma wpływ na moment rozliczenia wydatków. Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty, których nie można bezpośrednio powiązać z uzyskiwanymi przychodami, gdyż są związane z całokształtem działalności podatnika, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów z chwilą ich faktycznego poniesienia.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty podatkowe ponoszone przez podmiot gospodarczy można podzielić na koszty bezpośrednie i pośrednie. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje prawidłowe funkcjonowanie podmiotu gospodarczego. Jest to wówczas koszt ogólny działalności gospodarczej. Aby określić czy dany koszt jest bezpośrednio związanym z przychodem, należy rozstrzygnąć czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym. Przy ocenie tej decydującym jest moment dokonania tegoż wydatku, a nie moment osiągnięcia przychodu. Gdy związek miedzy poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem jest wyraźny, koszt taki jest kosztem bezpośrednio związanym z tym właśnie przychodem.

Jak stanowi art. 431 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks Spółek Handlowych (Dz. U. z 2000 r. nr 94, poz. 1037 ze zm.), podwyższenie kapitału zakładowego spółek akcyjnych wymaga zmiany statutu i następuje w drodze emisji nowych akcji lub podwyższenia wartości nominalnej dotychczasowych akcji. Przy czym emisja nowych akcji sama w sobie nie prowadzi do podwyższenia kapitału zakładowego, niezbędne jest objęcie akcji nowej emisji. Oznacza to iż przychód uzyskany przez Spółkę z emisji akcji jest bezpośrednio przeznaczony na powiększenie kapitału zakładowego. Należy zatem uznać, że wszelkie wydatki ponoszone przez spółkę akcyjną, w związku z nabyciem usług służących podwyższenia kapitału w drodze publicznej emisji akcji, pozostają w bezpośrednim związku z przychodem otrzymanym na podwyższenie kapitału zakładowego.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego (akcyjnego), funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego albo organizacyjnego ubezpieczyciela - a w towarzystwach powierniczych wartości aktywów tych funduszy.

Skoro więc, przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania, w przedmiotowej sprawie takie jak, koszty związane z przygotowaniem prospektu emisyjnego, koszty doradztwa prawnego i finansowego, koszty administracyjne i prawne, koszty ogłoszeń, ewentualnych tłumaczeń, promocji oferty publicznej oraz koszty szkoleń nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie stanowią kosztów podatkowych wydatki, co prawda nie wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, ale związane z przysporzeniami nie uważanymi za przychód przez ustawodawcę (art. 12 ust. 4 pkt 4 tej ustawy).

Z uwagi na powyższe nie znajduje zastosowania art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - dotyczący rozliczania kosztów uzyskania przychodów w czasie.

Ponadto z art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów że źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku. Jednocześnie zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 tej ustawy, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Odnośnie powołanej przez wnioskodawcę wykładni historycznej, uzasadnienie może również znaleźć pogląd, iż wykreślenie przez ustawodawcę (art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. - Dz.U. Nr 141 poz. 1179) z dniem 1 stycznia 2003 r. przepisu art. 16b ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, skutkuje brakiem możliwości zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów podatkowych ani bezpośrednio, ani poprzez odpis amortyzacyjny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.