INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2007 r. (data wpływu do tut. Biura 31 sierpnia 2007 r.) uzupełnionym w dniu 9 października 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m. in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych dochodzonego odszkodowania - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m. in. podatku dochodowego od osób prawnych, uzupełniony w dniu 9 października 2007 r., w zakresie skutków podatkowych dochodzonego odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik jest właścicielem nieruchomości gruntowej położonej w K. Na nieruchomości posadowiony jest budynek dwukondygnacyjny z podpiwniczeniem, także będący własnością Podatnika. W budynku znajdują się pomieszczenia piwniczne o powierzchni około 100 m. kw. W drugiej połowie miesiąca czerwca 2007 r. ujawniony został w sposób nie budzący wątpliwości fakt, że wymienione pomieszczenia piwniczne od 1 stycznia 2000 r. do 30 czerwca 2007 r. użytkowane były w części na cele socjalno – mieszkalne, a w części na cele magazynowe przez Spółkę z siedzibą w K. O fakcie użytkowania tych pomieszczeń przez tę Spółkę, Podatnik nie posiadał jakiejkolwiek wiedzy, aż do ujawnienia tego faktu. Rozpoczęcie użytkowania pomieszczeń przez spółkę, nie poprzedziły jakkolwiek uzgodnienia z Podatnikiem, a w związku z tym użytkownik nie otrzymał żadnego przyrzeczenia o możliwości użytkowania pomieszczeń kiedykolwiek, nie miał więc żadnych podstaw do przyjęcia domniemania zgody właściciela nieruchomości na użytkowanie. Przed 1 stycznia 2000 r. Podatnika i Spółkę nie łączyła żadna umowa dotycząca przedmiotowych pomieszczeń, której zakończenie mogłoby sugerować możliwość kontynuowania umowy najmu. Użytkowanie przedmiotowych pomieszczeń miało całkowicie samowolny charakter i było wyłącznie efektem jednostronnego faktycznego działania Spółki. Za użytkowanie spółka nie płaciła oczywiście należności. Po ustaleniu faktu samowolnego korzystania z pomieszczeń bez umowy, Podatnik opierając się na przepisach Kodeksu Cywilnego dotyczących ochrony własności, zamierza dochodzić stosownego odszkodowania za bezumowne korzystanie z jej własności. Jeżeli droga negocjacji zakończy się niepowodzeniem, zostanie wniesiony pozew do sądu z roszczeniem o odszkodowanie.

W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytanie:

Czy dochodzone odszkodowanie będzie stanowić przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem wnioskodawcy, dochodzone odszkodowanie nie jest przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W szczególności nie jest przychodem z nieruchomości udostępnionych nieodpłatnie, ponieważ Podatnik nie wykonał jakiejkolwiek czynności w celu udostępnienia, nawet w sposób dorozumiany. Wręcz przeciwnie, działania po ujawnieniu faktu samowolnego użytkowania świadczą o braku zamiaru udostępnienia kiedykolwiek Spółce pomieszczeń. Dochodzone odszkodowanie nie może być także uznane za przychód z działalności gospodarczej w pojęciu art. 12 ust. 1 ustawy o pdop. Ze strony Podatnika nie zostały wykonane żadne czynności, które rodziłyby więź gospodarczą i powodowały po stronie Spółki konieczność zapłaty za dokonane świadczenia. Wnioskodawca zamierza dochodzić wyrównania szkody poniesionej na skutek działania drugiej strony bez istnienia stosunku umownego. W przypadku pozytywnego rezultatu tych działań otrzymana kwota będzie wyrównaniem poniesionej straty i tym samym nie będzie miała charakteru przychodu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przychodami podatkowymi są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Podatek dochodowy od osób prawnych obejmuje swoim zakresem wszelkie wpływy majątkowe powstałe przy prowadzeniu działalności gospodarczej, a także otrzymane z innych tytułów.Natomiast w art. 12 ust. 4 wyż. cyt. ustawy określono rodzaje przychodów , których nie zalicza się do przychodów podatkowych. Brak w nim wyłączenia z opodatkowania przychodu pochodzącego z odszkodowania. Odszkodowanie nie jest również wymienione w art. 17 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawierającym katalog dochodów zwolnionych od podatku dochodowego od osób prawnych.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że przychód z tytułu uzyskanego odszkodowania winien być zaliczony do przychodów podatkowych (art. 12 ust. 1 pkt 1), z chwilą faktycznego otrzymania odszkodowania (art. 12 ust. 3e) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.