W dniu 02.03.2007 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Uzupełniony pismem z dnia 19.03.2003 r.

Jak stanowi art. 14a §1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta, mają obowiązek udzielić pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w §1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Spółka jest podmiotem prowadzącym działalność handlową w zakresie części do pilarek i kosiarek. Towary te są nabywane za granicą a następnie sprzedawane kontrahentom polskim i zagranicznym. W momencie otrzymania tych towarów, z reguły wraz z fakturą, zostają one przyjęte na magazyn na podstawie dokumentu PZ wystawionego dniu otrzymania towaru. Faktura w walucie obcej przeliczana jest na walutę polską.

Podatnik pyta jaki dzień należy uznać za dzień poniesienia kosztu do ustalenia różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podatnik za dzień poniesienia kosztu uznaje datę faktury i celem przeliczenia waluty obcej na polską stosuje kurs średni ogłoszony przez NBP z dnia poprzedzającego datę faktury.

W nawiązaniu do powyższego Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza co następuje:

Od 1 stycznia 2007 r. weszły w życie zmiany w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Zmiany te dotyczą m. in. rozliczenia wydatków w czasie, i polegają na podziale kosztów na bezpośrednie i pośrednie. Zasadą jest rozliczenie kosztów bezpośrednich w roku, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, zaś kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. kosztów pośrednich), w dacie ich poniesienia. Ponadto koszty pośrednie będą rozliczane proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Mówi o tym nowy art. 15 ust. 4d ustawy z dnia 15.02.19992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654; ostatnia zmiana w Dz. U. z 2006 r. nr 217, poz. 1589 i nr 251, poz. 1847).

Dokonując podziału kosztów uzyskania przychodów na bezpośrednie i pośrednie, ustawodawca w art. 15 ust. 4e ww. ustawy sprecyzował jednocześnie, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Powyższe zasady nie dotyczą jednak momentu poniesienia kosztu dla ustalenia różnic kursowych, gdyż w przypadku tej kategorii kosztów ustawa określa odrębne reguły. Przy ustaleniu różnic kursowych powinien być uwzględniany dzień wystawienia faktury. Z art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym wynika bowiem, iż przy ustalaniu wartości określających różnice kursowe za koszt poniesiony uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) lub innego dowodu w przypadku braku faktury. A zatem do przeliczenia waluty obcej należy przyjąć datę wynikającą z faktury, a nie datę jej "fizycznego" otrzymania. Dlatego przyjmujemy kurs średni z dnia poprzedzającego datę faktury - a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3- dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Należy odróżnić kategorię kosztu, jaką są różnice kursowe ustalane na rozrachunkach, stanowiące koszt związany ze zmianą kursu walut (są to koszty lub przychody finansowe) od kosztu na fakturze (usługa, materiał, towar itp.). Wydatek wynikający z dokumentu (faktury, rachunku) będzie zaliczony do kosztów w dacie zapisu księgowego. Natomiast do obliczenia różnic kursowych przyjmie się datę faktury i datę zapłaty.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić że stanowisko Podatnika w zakresie ustalania daty poniesienia kosztu dla potrzeb ustalania różnic kursowych jest prawidłowe.