INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 19.09.2007 r. (data wpływu 26.09.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania darowizny z przeznaczeniem na działalność charytatywno-opiekuńczą kościoła jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej odliczenia od podstawy opodatkowania darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą kościoła w pełnej wysokości,
• nieprawidłowe – w części dotyczącej formy przekazania darowizny na działalność charytatywno – opiekuńczą kościoła.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 19.09.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od podstawy opodatkowania darowizny z przeznaczeniem na działalność charytatywno-opiekuńczą kościoła.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2007 r. zamierza Pan dokonać darowizny z przeznaczeniem na działalność charytatywno-opiekuńczą kościoła. Z uwagi na powyższe nie jest Pan pewien, jaką kwotę będzie Pan mógł odliczyć od podstawy opodatkowania w zeznaniu podatkowym składanym za rok 2007, tj. czy darowizna ta będzie podlegała limitowaniu do kwoty stanowiącej 6% dochodu określonej w art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.)

Ponadto pyta Pan, czy konieczne jest przekazanie darowizny pieniężnej na konto bankowe wybranej parafii.

Przytacza Pan treść art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, że odliczeniu od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają między innymi darowizny na cele kultu religijnego w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu. Jednakże, w przypadku darowizn na rzecz kościoła katolickiego należy zauważyć, że art. 55 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.) stanowi, że darowizny na kościelną działalność charytatywno – opiekuńczą podlegają u darczyńcy wyłączeniu z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym bez żadnego limitu. Warunkiem uprawniającym do odliczenia od dochodu darowizn przeznaczonych na tą działalność jest uzyskanie pokwitowania otrzymania darowizny przez kościelną osobę prawną oraz w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny – sprawozdania o przeznaczeniu darowizny na kościelną działalność charytatywno – opiekuńczą.

Podaje Pan również, że w ww. ustawie nie ma mowy o konieczności przekazania darowizny na konto bankowe, dlatego uważa Pan, że aby móc odliczyć przekazane na rzecz kościoła pieniądze wystarczy także pokwitowanie przyjęcia przez parafię gotówki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku przekazania darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą kościoła będzie ona podlegała limitowaniu do kwoty stanowiącej 6% dochodu określonej w art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze. zm.), czy też będzie ona mogła być odliczona od podstawy opodatkowania w pełnej przekazanej wysokości...
2. Czy aby móc odliczyć od podstawy opodatkowania przekazaną na rzecz kościoła darowiznę wystarczy pokwitowanie przyjęcia przez parafię gotówki...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy darowizna na działalność charytatywno-opiekuńczą nie podlega limitowaniu do kwoty stanowiącej 6% dochodu określonej w art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) i może być odliczona od podstawy opodatkowania w pełnej przekazanej wysokości.

Ponadto Wnioskodawca twierdzi, że by móc odliczyć od podstawy opodatkowania darowiznę z przeznaczeniem na działalność charytatywno-opiekuńczą kościoła wystarczy pokwitowanie przyjęcia przez parafię gotówki, ponieważ z ustawy nie ma konieczności przekazania darowizny na konto bankowe.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

W powyższej sprawie mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) oraz ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu m.in. kwot z tytułu darowizn przekazanych na cele kultu religijnego, w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6 % dochodu.

Stosownie do art. 26 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 9 nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty stanowiącej 6 % dochodu, z tym że odliczeniu nie podlegają darowizny poniesione na rzecz:

1. osób fizycznych,
2. osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.
   
   

Należy w tym miejscu odwołać się do treści przepisów art. 26 ust. 6d i ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, które odnoszą się do sposobu dokumentowania wydatków na cele wymienione w art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. m.in. darowizn przekazanych na cele kultu religijnego.

Stosownie do treści art. 26 ust. 6d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) przepis art. 26 ust. 7 niniejszej ustawy, określający formę udokumentowania darowizn, stosuje się odpowiednio do darowizn odliczanych na podstawie odrębnych ustaw, a tym samym ma on zastosowanie do darowizn z przeznaczeniem na działalność charytatywno-opiekuńczą kościoła dokonanych w trybie ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm.).

Z uwagi na powyższe, stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość wydatków na cele określone w art. 26 ust. 1 ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. Jednakże w przypadku odliczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 9 odliczenie stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana:

1. dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego,
2. oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.
   
   

Natomiast, stosownie do postanowień ustaw regulujących stosunek Państwo – Kościół, unormowania dotyczące darowizn na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą stanowią przepisy szczególne w odniesieniu do regulacji zawartej w art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym i podatkiem wyrównawczym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz – w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny – sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność.

W związku z powyższym darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą prowadzoną przez kościelne osoby prawne są w całości wyłączone z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych (podlegają odliczeniu w pełnej wysokości bez ograniczeń), bowiem powołany przepis ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego – w części dotyczącej darowizn na działalność charytatywno-opiekuńczą prowadzoną przez kościelne osoby prawne – jest przepisem szczególnym w stosunku do regulacji zawartej w art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 1.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe i przytoczone przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że darowizna na działalność charytatywno-opiekuńczą prowadzoną przez kościelne osoby prawne, przy spełnieniu warunków wynikających z art. 26 ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, jest w całości wyłączona z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem przepis art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego jest przepisem szczególnym w stosunku do regulacji zawartej w art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych

Ad. 2.

Warunkiem koniecznym do spełnienia wyłączenia darowizny pieniężnej z podstawy opodatkowania jest dokonanie wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego z przeznaczeniem na działalność charytatywno-opiekuńczą kościoła oraz spełnienie przez darczyńcę łącznie dwóch przesłanek, tj. posiadanie pokwitowania odbioru darowizny oraz sprawozdania dotyczącego jej przeznaczenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie sporządzenia interpretacji w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.