P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14 a § 4 w związku z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie,

postanawia

uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Ze stanu faktycznego zawartego we wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych w zakresie telefonii komórkowej. W związku z dynamicznym rozwojem Spółki, a co za tym idzie zwiększoną liczbą pracowników, Spółka dokonała w 2006 r. zmiany lokalizacji siedziby głównej. Zgodnie z zawartą umową na wynajem nowej siedziby, właściciel wyraził zgodę na dokonanie w budynku szeregu prac adaptacyjnych i modernizacyjnych, mających na celu dostosowanie budynku do potrzeb Spółki. Poniesione nakłady w każdym przypadku zostały zakwalifikowane przez Spółkę jako inwestycja w obcym środku trwałym, z okresem amortyzacji 10 lat. W związku z zawartym w tym roku porozumieniem część nakładów poczynionych przez Spółkę w budynku w postaci tras kablowych została odsprzedana właścicielowi. Odpłatne zbycie poczynionych przez Spółkę nakładów (inwestycji w obcym środku trwałym) uniemożliwia dalszą jej amortyzację, gdyż środek trwały przestaje być amortyzowany od miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano jego zbycia. Dokonując sprzedaży nakładów Spółka nie ma więc możliwości pełnego rozliczenia wartości poczynionych nakładów inwestycyjnych poprzez amortyzację. Niemniej jednak ze względu na fakt dokonania odpłatnego zbycia przedmiotowych nakładów, Spółka ma prawo dokonać zaliczenia w koszty podatkowe niezamortyzowanej wartości nakładów w momencie dokonania sprzedaży przedmiotowych nakładów. Przed dokonaniem sprzedaży nastąpiło wycofanie inwestycji z ewidencji środków trwałych i dokonanie ich likwidacji w księgach na podstawie dokumentu księgowego LT, potwierdzającego wycofanie nakładów z użytkowania z przeznaczeniem do sprzedaży.

W związku z powyższym stanem faktycznym w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych Spółka zwróciła się o potwierdzenie, że:

Zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych niezamortyzowana część wartości inwestycji w obcym środku trwałym w związku z jej odsprzedażą właścicielowi budynku niezwiązaną z rozwiązaniem umowy najmu, stanowi w związku z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszt uzyskania przychodów w momencie dokonania sprzedaży. Otrzymane z tego tytułu wynagrodzenie stanowić będzie przychód w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy w momencie wystawienia faktury.

Zdaniem Spółki zawartą pomiędzy stronami transakcję należy uznać za odpłatne zbycie, sprzedaż praw majątkowych do poczynionych nakładów, co rodzi odpowiednie konsekwencje na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z tego względu zdaniem Spółki należy uznać, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych niezamortyzowana wartość nakładów stanowić będzie koszt uzyskania przychodów w Spółce w momencie dokonania sprzedaży, a wypłacone Spółce wynagrodzenie stanowić będzie przychód w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w momencie wystawienia przez Spółkę faktury VAT.

Po zapoznaniu się z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, uznając stanowisko Spółki za prawidłowe w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie wyjaśnia co następuje:

Zgodnie z definicją kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. - o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zauważyć należy, iż zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 w/w ustawy nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

– przeznaczenie wydatku, oraz

– potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Zaznaczyć jednak należy, iż możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten spodziewanego przychodu nie przysporzy.

Możliwość zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów - jak to zostało wskazane powyżej - uzależniona jest również od tego aby dany wydatek nie był wymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy.

W sytuacji przedstawionej we wniosku najemca dokonał inwestycji w obcym środku trwałym, tj. należącym do wynajmującego. Stosownie do brzmienia art. 676 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z dnia 18 maja 1964 r. Nr 16, poz. 93) jeśli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenie za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego. Z treści wniosku wynika, że Spółka inwestycję w obcym środku trwałym w postaci tras kablowych w budynku odsprzedała właścicielowi w trakcie trwania umowy najmu. W związku z tym nie doszło do rozliczenia poniesionych nakładów z tytułu zakończenia najmu na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego dotyczących najmu, lecz zawarto odrębną umowę sprzedaży tych nakładów.

Zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przyjęte do używania inwestycje w obcym środku trwałym można traktować jako środki trwałe podlegające amortyzacji. W związku z powyższym do zbycia tych inwestycji ma zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b i c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym poniesione przez Spółkę wydatki z tytułu inwestycji w obcym środku trwałym zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych są kosztami uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia tych inwestycji.

W związku ze zbyciem przedmiotowych inwestycji w obcym środku trwałym, po stronie Spółki powstanie przychód zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do tego przepisu za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Zatem tak jak Spółka wskazuje we wniosku, będzie powstawał dla niej przychód z tytułu zbycia inwestycji w obcym środku trwałym w dniu wystawienia przez Spółkę faktury. Jednakże przychód należny powstanie dla Spółki w dniu wystawienia faktury, o ile wcześniej nie wystąpią inne zdarzenia przewidziane przez art. 12 ust. 3a w/w ustawy, tzn. nie nastąpi zbycie tych nakładów (tj. przeniesienie ich własności na podstawie umowy zawartej z właścicielem budynku), lub otrzymanie przez Spółkę należności. W takiej bowiem sytuacji przychód powstanie w momencie wystąpienia któregokolwiek z tych zdarzeń.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanawia jak na wstępie.

W zakresie wniosku dotyczącym podatku od towarów i usług odpowiedź zostanie udzielona odrębnym postanowieniem.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia. Zgodnie z art. 14b § 1-2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 i art. 239 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).