INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zakupionych na giełdach samochodowych lub z ogłoszeń prasowych części do maszyn i urządzeń - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2007 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych (uzupełniony pismem z dnia 05 listopada 2007 r.) w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zakupionych na giełdach samochodowych lub z ogłoszeń prasowych części do maszyn i urządzeń.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zaopatruje się w części zamienne do posiadanych samochodów na giełdach samochodowych oraz z ogłoszeń prasowych. Przy tej formie zakupów sprzedający nie jest w stanie wystawić żadnego dokumentu świadczącego o dokonanej sprzedaży. Zdarza się również, iż sprzedający nie posiada żadnego dokumentu tożsamości. Pomimo tych okoliczności Spółdzielnia jest zmuszona do takiej formy zakupów z uwagi, iż jest to jedyne źródło uzyskania koniecznej części zamiennej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółdzielnia może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zakupione na giełdach samochodowych lub z ogłoszeń prasowych części do maszyn i urządzeń...

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zabrania uznania za koszt uzyskania przychodu tak zakupionych materiałów. Ponadto art. 15 stanowi jasno, że „kosztem uzyskania przychodu są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu…”. Zakupione prze Spółdzielnię części użyte zostałyby do maszyn, urządzeń i środków transportu, które wykorzystywane są w celu osiągnięcia przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z kolei w myśl art. 9 ust. 1 powołanej ustawy, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy(…).

Podstawowym zatem warunkiem uwzględnienia poniesionego kosztu uzyskania przychodów, przy określaniu wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, jest więc jego prawidłowa dokumentacja zgodnie z odrębnymi przepisami, do których odwołuje cyt. przepis art. 9 ust. 1, tj. z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r., Nr 76, poz. 694 ze zm.). Oznacza to, że podatnik ma obowiązek, odpowiednio do tych przepisów, udokumentowania poniesionego wydatku aby móc poddać go kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów.

Należy w tym miejscu podnieść, że unormowania ustawy o rachunkowości nie stanowią przepisów prawa podatkowego zdefiniowanych w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Zatem co do zasady minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnienia do ich interpretowania w trybie wydawania indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, określonych w art. 14b tej ustawy.

Niezależnie od tego należy jednak wskazać, że dokumenty, na podstawie których dokonywane są księgowania, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o rachunkowości, muszą być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, której dotyczą, kompletne, zawierające co najmniej dane określone w art. 21 tej ustawy, oraz wolne od błędów rachunkowych. Natomiast brak owych dowodów księgowych, odpowiednio dokumentujących poniesienie wydatków, mających nawet ścisły związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie pozwala na zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.