POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wieliczce, działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (t.j. z 2005 r. Dz. U. Nr 8 poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 24.05.2007 r. w sprawie interpretacji prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, uznaje stanowisko wyrażone we wniosku za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny:

Podatniczka prowadzi działalność gospodarczą od 2 stycznia 2007 r. Po ponad 3-letnim przebywaniu bez pracy, poprzez Urząd Pracy otrzymała dotację. Za otrzymaną dotację z Funduszu Pracy zakupiła towary handlowe. W prowadzonej księdze przychodów i rozchodów, powyższe towary handlowe ujęła jako remanent początkowy na dzień 01.01.2007 r.

Pytanie podatnika:
- czy zakupione towary handlowe za otrzymaną dotację z Funduszu Pracy mogą stanowić koszty uzyskania przychodu?

Stanowisko Podatnika:
Podatniczka uważa, iż zakupione z dotacji towary handlowe powinny stanowić koszty uzyskania przychodu.

OCENA STANOWISKA PYTAJĄCEGO:

Pomoc finansowa, z której skorzystała podatniczka wynika z art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r., o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. nr 99 poz. 1001 ze zm.) oraz aktu wykonawczego do niej – rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 21 listopada 2005 r. W sprawie warunków i trybu refundacji ze środków Funduszu Pracy kosztów wyposażenia i doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego , przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej i refundowania kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa oraz wymiaru dopuszczalnej pomocy (Dz. U. nr 236 poz. 2002).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., nr 14 poz. 176 ze zm.), jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej , o którym mowa we wskazanym wyżej art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy są wolne od podatku dochodowego.

Natomiast w zakresie ponoszenia wydatków z przyznanych środków wynika , iż wydatki sfinansowane opisanymi środkami przyznanymi osobie bezrobotnej na podjęcie działalności gospodarczej będą stanowiły koszt uzyskania przychodów ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza, o ile spełniają kryteria zaliczenia do kategorii kosztu, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., nr 14 poz. 176 ze zm.), i jednocześnie nie są wymienione w art. 23 w/wym ustawy.

Kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła - zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 w/wym ustawy – są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak wynika z powyższego, zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów określonego wydatku wymaga łącznego spełnienia dwóch podstawowych przesłanek, które zakładają, że wydatek:
- musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu, oraz,
- nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 23 ust. 1 updof, który stanowi katalog wydatków nie uznawanych za koszty.

Takim kosztem niewątpliwie jest zakupiony towar handlowy.

Wydatki związane z nabyciem towarów handlowych, sfinansowane ze środków przyznawanych osobie bezrobotnej z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej będą stanowić koszt uzyskania przychodów ze źródła jakie stanowi działalność gospodarcza, gdyż spełniają kryteria zaliczenia do kategorii kosztu i jednocześnie nie są wymienione w art. 23 updof.

Reasumując, wydatki poniesione w 2006 r., na zakup towarów, chociaż zostały poniesione przed rozpoczęciem działalności oraz sfinansowane ze środków Funduszu Pracy stanowią koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.

W dacie wydania niniejszego postanowienia nie toczyło się postępowanie podatkowe, lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Na niniejsze postanowienie na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem tut. organu w terminie 7 dni od daty otrzymania niniejszego postanowienia.