INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2007 roku (data wpływu 20 grudnia 2007 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania alimentów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2007 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania alimentów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 2 września 1999 roku Sąd Okręgowy rozwiązał Pana małżeństwo poprzez orzeczenie rozwodu, oraz ustalił wysokość alimentów na rzecz Pana małoletniego syna w wysokości 2000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w świetle polskiego prawa podatkowego Pana syn jest zobowiązany w okresie niepełnoletności do odprowadzania od kwoty alimentów podatku dochodowego...

Czy świadczenia dodatkowe na rzecz syna, które ponosi Pan poza orzeczonymi wyrokiem alimentami w postaci opłaty czesnego, spłata rat, zakup odzieży, opłata za wyjazdy wakacyjne, okazjonalne przekazy pieniężne, podlegają obowiązkowi podatkowemu...

Zdaniem Wnioskodawcy, wszelkie świadczenia na rzecz syna, do czasu ukończenia nauki nie podlegają obowiązkowi podatkowemu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Należy zatem stwierdzić, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkie dochody z wyjątkiem tych, które ustawodawca enumeratywnie wymienił w katalogu zwolnień przedmiotowych lub od których został zaniechany pobór podatku.

W stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2006 roku, zgodnie z brzmieniem art. 20 ust. 1 za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uznawane były między innymi alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci.

Alimenty na rzecz dzieci nie były zatem przychodami. W dniu 1 stycznia 2007 weszła w życie nowelizacja ustawy, mocą której zmieniono m.in. art. 20 ustawy, z którego wynika obecnie, iż wszystkie alimenty stanowią przychód z innych źródeł.

Jednocześnie wprowadzono art. 21 ust. 1 pkt 127 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są alimenty:

1. na rzecz dzieci, które nie ukończyły 25 roku życia, oraz dzieci bez względu na wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymują zasiłek pielęgnacyjny,
2. na rzecz innych osób niż wymienione w lit. a), zasądzone przez sąd, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie 700 zł.

Powyższe zwolnienie zostało wprowadzone przez art. 1 pkt 14 lit. a) ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588), która weszła w życie od 1 stycznia 2007 r. (ze wskazanymi wyjątkami). Zgodnie z uregulowaniem zawartym w art. 21 powołanej ustawy zmieniającej, zmienione przepisy mają zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2007 r.

W związku z powyższym, zwolnieniem o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 127 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są uzyskane po 1 stycznia 2007 r. m. in. alimenty na rzecz dzieci, które nie ukończyły 25 roku życia.

Zgodnie z art. 128 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.) obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.

W myśl art. 133 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego na rodzicach ciąży obowiązek alimentacyjny względem dziecka, jeżeli nie jest ono w stanie utrzymać się samodzielnie, a dochody z majątku dziecka nie wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania lub dziecko jest wprawdzie w stanie utrzymać się samodzielnie, ale znajduje się w niedostatku.

Świadczenia alimentacyjne mogą być spełniane przez zobowiązanego dobrowolnie i nie jest w tej mierze konieczne orzeczenie sądowe.

W związku z powyższym, według stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2006 r. alimenty i inne świadczenia na rzecz dzieci, otrzymane za okres do 31 grudnia 2006 nie stanowią przychodu u osoby uprawnionej do świadczeń alimentacyjnych.

Natomiast od 1 stycznia 2007 roku, alimenty otrzymane przez dziecko, które nie ukończyło 25 roku życia, lub bez ograniczeń wiekowych w przypadku, gdy dziecko zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymuje zasiłek pielęgnacyjny, podlegają zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższemu zwolnieniu podlegają wszelkie świadczenia o charakterze alimentacyjnym wynikające z zapisu art. 133 Kodeksu rodzinnego, także te nie wynikające z orzeczenia sądowego.

Podkreślić jednakże należy, iż w przypadku alimentów na rzecz dzieci ustawodawca nie zastrzegł dodatkowych – poza ograniczeniem wiekowym oraz szczególnym uregulowaniem dotyczącym dzieci otrzymujących zasiłek pielęgnacyjny – warunków, które muszą być spełnione aby otrzymana kwota alimentów była zwolniona od opodatkowania. W szczególności z treści omawianego przepisu nie wynika, by zwolnione były świadczenia wyłącznie dla dzieci uczących się, czy – jak to wskazano we wniosku „do czasu ukończenia nauki”.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.