INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2007 r. (data wpływu 20.11.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości części składowej/peryferyjnej odłączonej od środka trwałego oraz korekty wartości początkowej środka trwałego od którego odłączono tą część – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej wartości likwidowanej części środka trwałego,

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości części składowej/peryferyjnej odłączonej od środka trwałego oraz korekty wartości początkowej środka trwałego od którego odłączono tą część.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność podstawową w zakresie kopalnictwa rud miedzi, produkcji miedzi oraz produkcji metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych. W prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wykorzystuje szereg środków trwałych, od których dokonywane są odpisy amortyzacyjne. Dla celów podatkowych odpisy te zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów w oparciu o regulacje przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Specyfika działalności Spółki powoduje, że w Spółce występują sytuacje, które powodują likwidację części środka trwałego, co jest związane:

• z realizacją zadania inwestycyjnego na danym środku trwałym, np. częściowe wyburzenie/wymontowanie części; przedmiotowa likwidacja może prowadzić zarówno do powstania nowego środka trwałego (innego niż likwidowany w części) jak również do ulepszenia środka, na którym dokonywana jest jego częściowa likwidacja;

• z demontażem/wyburzeniem części środka trwałego, np. skrócenie przenośnika napędowego poprzez wymontowanie i złomowanie wymontowanych części lub np. skrócenie rurociągu w związku z jego częściowym całkowitym zniszczeniem (bez konieczności odbudowy zbędnego odcinka). W przypadkach tych, decyzja o częściowej likwidacji środka trwałego wynika m.in. z faktu znacznego wyeksploatowania części.

Częściowa likwidacja środka trwałego związana z demontażem/wyburzeniem (o którym mowa powyżej) nie skutkuje tym, że środek trwały po demontażu/wyburzeniu przestaje spełniać kryteria warunkujące zaliczenie go do kategorii środków trwałych. Środek ten w dalszym ciągu jest kompletny i zdatny do użytku w działalności gospodarczej Spółki.

Ponadto częściowa likwidacja środków trwałych nie jest spowodowana utratą przydatności gospodarczej tej części środka na skutek zmiany rodzaju działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku likwidacji części środka trwałego w związku z realizacją inwestycji, należy dokonać odłączenia likwidowanej części środka trwałego, a w związku z tym nieumorzoną wartość odłączonej-likwidowanej części należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...
2. Czy trwałe odłączenie od środka trwałego części składowej lub peryferyjnej w celu jej likwidacji powoduje w Spółce wystąpienie kosztu podatkowego w wysokości wartości niezamortyzowanej tej części składowej/peryferyjnej i jednocześnie pomniejszenie wartości początkowej środka trwałego od którego odłączono tą część...

Stanowisko Wnioskodawcy jest następujące.

Ad. 1

Biorąc pod uwagę ww. regulacje, Spółka uważa, że w przypadku gdy w ramach istniejącego zadania inwestycyjnego – skutkiem którego jest wytworzenie nowego środka trwałego bądź też ulepszenie istniejącego środka trwałego – dochodzi do likwidacji części środka trwałego, brak jest podstaw do zaliczania wartości odłączonej niezamortyzowanej części do wartości początkowej nowego środka czy też nakładów na ulepszenie. Przemawiają za tym regulacje art. 16g ust. 3-5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które do ceny nabycia/kosztu wytworzenia, nie zaliczają nieumorzonej części likwidowanego środka trwałego. Jednocześnie stwierdzić należy, że przepisy podatkowe nie zawierają zapisów zabraniających dokonywania odłączenia części środka trwałego i jego likwidacji. Tym samym w ocenie Spółki, przedmiotowa nieumorzona wartość części środka trwałego nie może być zaliczana w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne, lecz winna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio tj. stosownie do regulacji art. 15 ust. 1 oraz ust. 4d ww. ustawy, gdyż brak korekty wartości początkowej w ww. przypadku powodowałoby „sztuczne” ustalanie wartości początkowej (zawyżenie jej), odbiegającej od realnych wartości rynkowych.

Ponadto Spółka informuje, że odnośnie podatkowej kwalifikacji kosztów będących następstwem likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, związanych z procesem inwestycyjnym, została wydana dla Spółki urzędowa interpretacja prawa – pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. nr X z dnia 27.11.2003 r. Niemniej jednak wątpliwość Spółki budzi kwestia kwalifikacji podatkowej likwidacji części środka trwałego, co nie było przedmiotem ww. interpretacji.

Ad. 2

W przypadku częściowej likwidacji związanej z demontażem części środka trwałego zastosowanie będzie miał przepis art. 16g ust. 16 ustawy o podatku od osób prawnych, który określa, że w razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej wartość początkową tego środka zmniejsza się, od następnego miesiąca po odłączeniu, o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego.

W ocenie Spółki, w przypadku odłączenia części składowej/peryferyjnej środka trwałego, będzie ulegać zmniejszeniu wartość początkowa demontowanego środka, a tym samym podstawa naliczania odpisów amortyzacyjnych od tego demontowanego obiektu. Warunkiem jednakże zmniejszenia wartości początkowej danego środka:

• jest wiedza co do ceny nabycia/kosztu wytworzenia części demontowanej – musi to być cena części peryferyjnej wynikająca z dokumentu zakupu/nabycia/wytworzenia,

• możliwość użytkowania środka trwałego zgodnie z jego przeznaczeniem (demontaż nie spowoduje, że dany środek nie spełnia kryteriów do zaliczenia go do kategorii środków trwałych).

W przypadku gdy wartość części demontowanych pomniejsza wartość początkową środka trwałego, wartość tych części (nieumorzona) zaliczana będzie do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich fizycznej likwidacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego dotyczącego możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości części składowej/peryferyjnej odłączonej od środka trwałego oraz korekty wartości początkowej środka trwałego od którego odłączono tą część, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. ( t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej wartość początkową tego środka zmniejsza się, od następnego miesiąca po odłączeniu, o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia „części składowej”. Wobec powyższego, należy odwołać się do definicji zawartej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 47 § 2 częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Zatem trwałe odłączenie tak rozumianej części składowej powoduje:

• trwałe uszkodzenie środka trwałego lub istotną zmianę środka trwałego albo

• trwałe uszkodzenie przedmiotu odłączonego lub trwałą istotną zmianę przedmiotu odłączanego.

Należy zatem wnioskować, iż z trwałym odłączeniem części składowej nie ma do czynienia w sytuacji, gdy nastąpi wymiana odłączonej części składowej na inną, natomiast trwałe odłączenie części składowej wystąpi zawsze, gdy przedmiot odłączony zostanie trwale uszkodzony lub zmieni się.

Przepisy podatkowe nie definiują również pojęcia „części peryferyjnej”, która – o ile traktować ją jako przynależność w rozumieniu art. 51 Kodeksu cywilnego – jest rzeczą odrębną od rzeczy głównej, pozostającą z nią w stosunku gospodarczego przyporządkowania, o charakterze pomocniczym.

Należy zauważyć, że w art. 16g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca nie określa sposobu ustalania ceny nabycia (kosztu wytworzenia) odłączonej części składowej lub peryferyjnej. Można zatem w tym przypadku dokonać wykładni tego przepisu w ten sposób, że skoro ustawodawca odwołuje się w nim do ceny nabycia (kosztu wytworzenia) części składowej lub peryferyjnej, norma tego przepisu znajduje zastosowanie jedynie w przypadkach gdy przy ich nabyciu była wyszczególniona cena nabycia w rozumieniu art. 16g ust. 3 i 5 ww. ustawy lub można ustalić cenę ich wytworzenia w ujęciu art. 16g ust. 4 tej ustawy. W innych sytuacjach trwałego odłączenia części składowej lub peryferyjnej od środka trwałego, jeżeli nie można w oparciu o te przepisy ustalić ceny nabycia lub kosztu wytworzenia – przepisy art. 16g ust. 16 ww. ustawy nie znajdują zastosowania.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że trwałe odłączenie części składowej lub peryferyjnej następuje w celu jej likwidacji. W związku z powyższym, wartość początkowa środka trwałego ulegnie zmniejszeniu o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego.

Ponadto, Wnioskodawca nadmienia, iż częściowa likwidacja środków trwałych nie jest spowodowana utratą przydatności gospodarczej tej części środka trwałego na skutek zmiany rodzaju działalności. Z uwagi na to, niezamortyzowana wartość części składowej/peryferyjnej może stanowić, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawych, koszt uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie dodaje się, iż w zakresie pytania pierwszego dotyczącego możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej wartości likwidowanej części środka trwałego, została wydana odrębna interpretacja w dniu 20 lutego 2008 r., nr ILPB3/423-258/07-2/EK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.