INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Państwa stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2007r. (data wpływu 21 grudnia 2007r.), uzupełnione pismem z dnia 11 marca 2008r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2007r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wniosek ten został uzupełniony pismem z dnia 11 marca 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Bank dokonał zakupu budynku, który został ujęty w podatkowej ewidencji środków trwałych. W budynku tym jest prowadzona zarówno sprzedaż opodatkowana podatkiem VAT (wynajem powierzchni podmiotom trzecim), jak i równocześnie sprzedaż zwolniona z podatku VAT (część pomieszczeń w budynku zajmowana jest przez pracowników Banku). Bank otrzymuje faktury dokumentujące zakup usług (głównie mediów) związanych z ww. sprzedażą w tymże budynku. Kwoty wydatkowane na nabycie opisanych usług stanowią podatkowe koszty uzyskania przychodów Banku.

Wnioskodawca przedstawił tabele obrazujące:
1. stosunek powierzchni: wynajmowanych, zajmowanych przez Bank (wg dwóch metodologii), wspólnych, magazynów i sal konferencyjnych do powierzchni całkowitej
2. udziału powierzchni olicznikowanych (energia elektryczna) do powierzchni
   
   Powierzchnia całkowita 40.584 m2
   
   

Powierzchnia wspólna: korytarze, hole windowe, aneksy kuchenne, toalety, hol recepcyjny itp.

Powierzchnie wspólne stanowią 4,69% powierzchni całkowitej budynku

Można przyjąć dwie metodologie:

1. Na 4 p. są biura Banku.
2. Na 4 p. są biura Administratora, więc nie są one wykorzystywane do celów "bankowych".
   
   

Biorąc pod uwagę metodologię 1, wynik jest następujący:

• 4 p. i 6 p. - wykorzystywane przez Bank powierzchnie wspólne (w m2): 1 016,38 co stanowi 2,50% powierzchni całkowitej budynku.
• 4 p. i 6 p. - wykorzystywane powierzchnie najmu, na cele Banku (w m2): 540,20 co stanowi 1,33% powierzchni całkowitej budynku.
  
  

Biorąc pod uwagę metodologię 2, wynik jest następujący:

• 6 p, - wykorzystywane przez Bank powierzchnie wspólne (w m2): 898,28 co stanowi 2,21% powierzchni całkowitej budynku.
• Wykorzystywane powierzchnie najmu, na cele Banku (w m2): 352,70 co stanowi 0,87% powierzchni całkowitej budynku.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Bank ma prawo do odliczania części kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną wg opisanej metodologii...

Zdaniem Wnioskodawcy, metoda odliczania podatku naliczonego VAT przedstawiona poniżej jest prawidłowa.

1.Odliczanie podatku naliczonego dot. zakupu energii.
W przypadku najemców, którzy mają zainstalowane podliczniki energii następuje refakturowanie kosztów energii na najemców wg wskazań podlicznika i odliczenie podatku naliczonego w części odpowiadającej kwocie podatku należnego z tytułu refakturowania. W przypadku najemców nie posiadających zainstalowanych podliczników (brak technicznej możliwość zainstalowania podlicznika) bezpośredniej alokacji podlega kwota podatku naliczonego odpowiadająca zużyciu energii przez tych najemców, przy czym zużycie energii przez te podmioty odpowiadałoby kwocie wyrażonej wzorem:

AxB/C

gdzie:
A - ogólne zużycie energii, pomniejszone o energię refakturowaną na najemców posiadających podliczniki,
B - całość powierzchni wynajmowanej, pomniejszona o powierzchnię wynajmowaną przez najemców z podlicznikami,
C - całość powierzchni budynku, tzn. wraz z powierzchnią wspólną (klatki schodowe, wspólne toalety, itp.) oraz powierzchnią używaną przez Bank, pomniejszoną o powierzchnię wynajmowaną przez najemców z podlicznikami.

2. Odliczanie podatku naliczonego dot. zakupu wody i kanalizacji.
W przypadku najemców, którzy mają zainstalowane wodomierze następuje refakturowanie kosztów wody na najemców wg wskazań wodomierza i odliczenie podatku naliczonego w części odpowiadającej kwocie podatku należnego z tytułu refakturowania. W przypadku najemców nie posiadających zainstalowanych wodomierzy bezpośredniej alokacji podlega kwota podatku naliczonego odpowiadająca zużyciu wody przez tych najemców, przy czym zużycie wody przez te podmioty odpowiadałoby kwocie wyrażonej wzorem:

Ax B/C

gdzie:
A - ogólne zużycie wody, pomniejszone o wodę refakturowaną na najemców posiadających wodomierze,
B - całość powierzchni wynajmowanej, pomniejszona o powierzchnię wynajmowaną przez najemców posiadających wodomierze,
C - całość powierzchni budynku, tzn. wraz z powierzchnią wspólną (klatki schodowe, wspólne toalety, itp.) oraz powierzchnią używaną przez Bank, pomniejszoną o powierzchnię wynajmowaną przez najemców posiadających wodomierze.

3. Odliczanie podatku naliczonego dot. wywozu śmieci, CO, usług ochrony, sprzątanie powierzchni wspólnych- alokacja podatku naliczonego następuje wg klucza powierzchni: tzn. podatek naliczony będzie podlegać alokacji bezpośredniej w części, którą można proporcjonalnie przypisać powierzchni wynajmowanej do powierzchni ogółem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
   – z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4. Natomiast w przypadku importu kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego.
   
   

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W przypadku natomiast gdy towary i usługi wykorzystywane są przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego – art. 90 ust. 1 ustawy o VAT.

Jeżeli natomiast nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 – art. 90 ust. 2.

Zgodnie z art. 91 ust. 3 i 4 proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Proporcję, o której wyżej mowa, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W przypadku podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu – art. 91 ust 8.

Powyższy przepis stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna – art. 91 ust. 9. Natomiast zgodnie z ust. 10, ww. artykułu, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% - podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2;
2. nie przekroczyła 2% - podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2.
   
   

Należy jednak zauważyć, że ustawodawca w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT nałożył pewne obostrzenia w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego i tak w myśl tego przepisu obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca dokonuje zakupu towarów oraz usług, które będą wykorzystywane zarówno do działalności opodatkowanej (wynajem), jak również do działalności nieopodatkowanej (potrzeby własne banku), przy czym Podatnik nie jest w stanie wyodrębnić w jakim zakresie ponoszone wydatki służą poszczególnym czynnościom. Ponoszone wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu.

Jak wyjaśnia Wnioskodawca część pomieszczeń jest wynajmowana podmiotom trzecim, natomiast pozostała część wykorzystywana jest przez bank na własną działalność nieopodatkowaną, jak również są powierzchnie wspólne, służące wszystkim podmiotom. Podatnik otrzymuje jedną fakturę za zużycie poszczególnych mediów (energię elektryczną, wodę, kanalizację) na cały budynek. Niektóre z wynajmowanych pomieszczeń posiadają podliczniki i tym kontrahentom faktury za media (energię elektryczną, wodę, kanalizację) są refakturowane w części przypadającej na ich faktyczne zużycie, wynikające z odczytów podliczników. Natomiast problem dotyczy rozliczenia kwot pozostałych z faktur po odjęciu od niej wartości refakturowanych na podstawie odczytów z liczników. Podatnik przedstawił następujący sposób rozliczenia tej kwoty:

AxB/C

gdzie:
A - ogólne zużycie mediów (energii elektrycznej, wody, kanalizacji), pomniejszone o media refakturowane na najemców posiadających podliczniki,
B - całość powierzchni wynajmowanej, pomniejszona o powierzchnię wynajmowaną przez najemców z podlicznikami,
C - całość powierzchni budynku, tzn. wraz z powierzchnią wspólną (klatki schodowe, wspólne toalety, itp.) oraz powierzchnią używaną przez Bank, pomniejszoną o powierzchnię wynajmowaną przez najemców z podlicznikami

W ocenie tutejszego organu przedmiotowy sposób rozliczenia nie uwzględnia rzeczywistego zużycia nabywanych towarów i usług (energii elektrycznej, wody, kanalizacji, wywozu śmieci) przez poszczególne podmioty korzystające z budynku. Nie można bowiem zastosować do rozliczenia nabywanych ww. mediów oraz wywozu śmieci klucza powierzchniowego obiektu, w sytuacji gdy wysokość tych wydatków jest ściśle związana z faktycznym zużyciem energii, wody (a co za tym idzie kanalizacji) czy też wytworzoną ilością śmieci przez podmioty z nich korzystające, a wielkości powierzchni budynku (wykorzystywanych czy na cele związane ze sprzedażą opodatkowaną czy na cele związane ze sprzedażą zwolnioną) pozostaje de facto bez wpływu na faktyczne zużycie tych towarów i usług. Zatem sposób wskazany przez Wnioskodawcę nie pozwala na właściwe rozliczenie zużycia mediów, czyli przyporządkowania nabytych towarów i usług do sprzedaży opodatkowanej. Co za tym idzie nie pozwala na właściwe rozliczenie zużycia mediów.

A zatem w celu właściwego rozliczenia podatku naliczonego z tytułu nabywanych towarów i usług konieczne jest ustalenie proporcji, o której mowa w art. 91 ust. 3 do tej części wydatków, z której nie można wyodrębnić kwoty związanej z działalnością opodatkowaną oraz zwolnioną, czyli w przedmiotowej sprawie będzie to kwota, która pozostanie po odjęciu wartości refakturowanych.

Co się tyczy odliczenia podatku naliczonego dotyczącego zakupu CO, usług ochrony, sprzątania powierzchni wspólnych można dokonać alokacji podatku wg klucza powierzchni wykorzystywanej do działalności opodatkowanej oraz zwolnionej, przy czym w celu obliczenia właściwego współczynnika należy pominąć część wspólną tzn. należy określić stosunek powierzchni wykorzystywanej do działalności opodatkowanej względem powierzchni ogółem pomniejszonej o część wspólną.

Reasumując, należy stwierdzić, iż Podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług w zakresie, w jakim te towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a wydatki na nabycie tych towarów i usług są zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, przy czym należy uwzględnić wyżej opisaną metodę.

Tym samym proponowany przez Wnioskodawcę sposób rozliczenia zakupów energii elektrycznej, wody, kanalizacji, wywozu śmieci, CO, usług ochrony, sprzątanie powierzchni wspólnych należy uznać za nieprawidłowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.