INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 08.01.2008 r. (data wpływu 14.01.2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.01.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka podpisała umowy leasingu operacyjnego z firmą z siedzibą w W, na leasing samochodów wykorzystywanych w działalności Firmy do przewozu wartości - konwoje wartości pieniężnych stosownie do zawartych umów.

W dowodach rejestracyjnych, między innymi, dla samochodów:

• o numerze rejestracyjnym WX X wpisano rodzaj pojazdu SAMOCHÓD CIĘŻAROWY, przeznaczenie PRZEWÓZ WARTOŚCI,
• o numerze rejestracyjnym WX Y, wpisano rodzaj pojazdu SAMOCHÓD SPECJALNY, przeznaczenie PRZEWÓZ WARTOŚCI.
  
  

Wymienione powyżej samochody, to xx, które są przystosowane do przewozu wartości pieniężnych i przedmiotów wartościowych, oraz mają specjalne dodatkowe wyposażenie:

• okna wykonane z materiału o zwiększonej odporności na przebicie;
• drzwi z mechanizmem automatycznego blokowania;
• elektromechaniczny zawór odcięcia dopływu paliwa lub prądu;
• wydzielony przedział ładunkowy do przewozu wartości pieniężnych.
  
  

Ponieważ w dokumentach rejestracyjnych nie ma wskazania na bankowóz, stosownie do załącznika nr 9 ustawy o podatku VAT, Spółka nie odlicza całego podatku VAT wykazywanego na fakturach, a jedynie 60% kwoty wykazywanej na fakturach do wysokości 6 000,00 (zgodnie z art. 86 ust 4 pkt 7).

Po licznych publikacjach, w zakresie powyższej problematyki, Spółka chce dokonać korekty odliczanego podatku VAT, na odliczenie w pełnej wysokości wskazanej na fakturach, ponieważ użyte określenie w dowodzie rejestracyjnym ”PRZEWÓZ WARTOŚCI” spełnia wymogi definicji samochodu specjalnego, zawartej w ustawie prawo o ruchu drogowym, ponieważ posiada specjalne wyposażenie, i w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem funkcji. W odniesieniu do stanu faktycznego spełnione są wymogi dla samochodów specjalnych i Spółce przysługuje prawo odliczenia podatku naliczonego na fakturach w pełnej wysokości dla rat leasingowych i zakupionego paliwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka w odniesieniu do stanu faktycznego tj. wykorzystywania pojazdów przystosowanych do przewozu wartości pieniężnych i przedmiotów wartościowych, pomimo braku zapisu na dowodzie rejestracyjnym w rubryce przeznaczenie „PRZEWÓZ WARTOŚCI” zamiast „BANKOWÓZ”, ma prawo do odliczenia całości podatku VAT na fakturach zakupowych dla umów leasingu i paliwa, w pełnej wysokości, i tym samym, czy Spółce przysługuje prawo do złożenia korekt deklaracji VAT-7...

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę stan faktyczny, tj. wykorzystywanie pojazdów przystosowanych do przewozu wartości pieniężnych i przedmiotów wartościowych, pomimo braku zapisu w dowodzie rejestracyjnym słowa bankowóz, Spółka ma prawo do odliczenia całości podatku VAT na fakturach zakupowych dla umów leasingu i paliwa, w pełnej wysokości, i tym samym Spółce przysługuje prawo do złożenia korekty deklaracji VAT-7, dla miesięcy w których odliczony podatek VAT był zaniżony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł (art. 86 ust. 3 ustawy).

Przepis ten stosownie do postanowień art. 86 ust. 4 pkt 5 ustawy, nie dotyczy pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy. W załączniku nr 9 do ustawy pod poz. 2 zapisano „Bankowóz”. Z kolei, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł. (art. 86 ust. 7 ustawy).

Zatem, stosownie do ww. przepisów Wnioskodawca dokonywałby pełnego odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych (art. 86 ust. 1 ustawy), gdyby raty te dotyczyły samochodów spełniających warunki, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 5 ustawy.

Natomiast, ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, iż w dowodach rejestracyjnych samochodów nabytych w drodze umów leasingowych widnieją następujące dane:

• dla samochodu o numerze rejestracyjnym WX X, wpisano rodzaj pojazdu SAMOCHÓD CIĘŻAROWY, przeznaczenie PRZEWÓZ WARTOŚCI,
• dla samochodu o numerze rejestracyjnym WX Y wpisano rodzaj pojazdu SAMOCHÓD SPECJALNY, przeznaczenie PRZEWÓZ WARTOŚCI.
  
  

Należy zauważyć, iż w objaśnieniach do załącznika nr 9 do ustawy, zapisano, iż „Wykaz dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawarte w odrębnych przepisach”.

Tymi przepisami jest ustawa z dnia z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.) oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie.

W art. 2 pkt 36 tej ustawy zapisano, iż użyte w ustawie określenia oznaczają: pojazd specjalny - pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

Zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (Dz.U. z 2007 r. Nr 137, poz. 968), ustala się klasyfikację pojazdów, zawierającą określenia rodzajów, podrodzajów i przeznaczeń pojazdów, zwaną dalej "klasyfikacją", stanowiącą załącznik nr 4 do rozporządzenia.

W załączniku nr 4 do ww. rozporządzenia w tabeli nr 3 (Przeznaczenia pojazdów specjalnych), pod poz. Nr 20, kod 520 zapisano „Bankowóz”.

W § 11 ust. 1 (pkt 23 i 24) ww. rozporządzenia zapisano, iż dowód rejestracyjny, pozwolenie czasowe, w tym pozwolenie czasowe do wielokrotnego stosowania, wystawia się następująco:

• w rubryce "RODZAJ POJAZDU" - wpisuje się rodzaj pojazdu zgodnie z klasyfikacją;

• w rubryce "PRZEZNACZENIE" - wpisuje się przeznaczenie pojazdu zgodnie z klasyfikacją; przeznaczenie pojazdu wpisuje się w przypadku, gdy przewiduje to klasyfikacja.
  
  

Jak powyżej wskazano, w przypadku gdy istnieje klasyfikacja dla danego samochodu, w dowodzie rejestracyjnym musi się znaleźć odpowiedni wpis potwierdzający przeznaczenie pojazdu. Należy również zauważyć, iż rejestracja pojazdu na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym ma charakter decyzji administracyjnej, a zatem jest wiążąca dla wszystkich uczestników obrotu prawnego, w tym również organów podatkowych.

Minister Finansów nie jest organem uprawnionym, do stwierdzenia, że samochody nabyte przez Spółkę są bankowozami (w świetle ustawy prawo o ruchu drogowym), bowiem przepisy ustaw wyraźnie wskazują tylko przeznaczenie pojazdów specjalnych i zastrzegają, że muszą one spełniać warunki i wymagania określone w odrębnych przepisach, a te z kolei wyraźnie wskazują konieczność posiadania odpowiedniego wpisu w dowodzie rejestracyjnym.

Reasumując: Skoro w dowodach rejestracyjnych obu samochodów, brak jest odpowiedniej klasyfikacji umożliwiającej określenie, że te samochody są samochodami specjalnymi o przeznaczeniu „Bankowóz”, (a taka klasyfikacja jak powyżej wskazano – istnieje) - Wnioskodawca nie może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości, bowiem art. 86 ust. 4 pkt 5 ustawy w związku z załącznikiem nr 9 do ustawy, wyraźnie wskazują , że pojazd samochodowy musi być pojazdem specjalnym, o przeznaczeniu „Bankowóz”, a te z kolei określenia wynikają z przepisów prawa o ruchu drogowym.

Wnioskodawca, nie może również skorzystać z prawa do odliczenia paliwa do tych samochodów, bowiem stosownie do postanowień art. 88 ust. 1 pkt 3 obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika: paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.